Voor het sterfgeval
 

Uitsluitend ranke pijlers
konden jouw leed gedegen dragen
en kijk nu wat je deed

Verzopen in gesloten schoonheid
kwam Hij je al pratend te gemoed

“Jongeman, ik kom je halen, zo ’t is zo wel weer goed”

En de wervelende klanken kunnen mij niet sussen
Wind is bruut beroofd van harmonie
Dit troosteloze woud van verschoten, lompe zuilen
spat dadelijk uit elkaar van nostalgie

Inderdaad.






-------------------------------------------------
Hm ik ben dezelfde persoon als "clantestino" maar ik was mijn wachtwoord vergeten :|

Och, mijn lieve schat. Alsjeblieft: http://forum.scholieren.com/member.php?s=&action=lostpw

tenzij je nu je nieuwe naam krijgt toegestuurd, mss allebei

Prachtig gedicht. "Leed" en "gedegen" rijmt goed, maar "deed" is alweer té.
"Verzopen in gesloten schoonheid" is zooooo'n mooie zin, de mooiste van je gedicht.
"te gemoed", ik weet niet of dat klopt, hangt af van wat je bedoelt. Anders is het "tegemoet komen".
Twee keer "zo" is ook niet mooi.
De één na laatste strofe is mooi. Heel leuk hoe je de 'a'- en de 'o'-klanken omwisselt in "harmonie" en "nostalgie". Alleen jammer dat de 'a' in nostagie een korte 'a' is.
"Inderdaad" staat daar wel mooi, maar ik snap dat niet helemaal.

OH ik moet echt mijn eigen post doorlezen voordat ik 'm plaats.

er hoort te staan: "zo is 't wel weer goed" en
"tegemoet"

:bloos:

ha, clantestino, leuk weer wat van je te lezen.

Je maakt erg mooi gebruik van alliteratie en rijm, versterkt de inhoud.
Ik vind het leuk hoe je inzoomt en uitzoomt binnen het gedicht; je brengt de tekst bij de lezer zowel dichtbij (onder andere door de laatste strofe), maar ook weer meer op afstand (b.v. de eerste twee regels)

Dat vind ik jammer qua ritme, te veel woorden.

Het laatste woord snap ik ook niet.

De gevoelige toon die je met de laatste strofe zet vind ik mooi, laat iets bij mij achter.