Vaak onzeker
 

Nouja,ik weet niet hoe ik het uit moet leggen. Maar ik probeer het zo goed mogelijk uit te leggen.

Ben op dit moment 16 jaar. En de eerste 2 middelbare jaren waren echt geweldig. Veel vrienden gemaakt,en na school kon ik altijd wel wat afspreken om te voetballen bijv. Na die 2 jaar moest iedereen naar een andere school,omdat er geen bovenbouw was. Na die 2 schooljaren ben ik al die vrienden van toen verloren,omdat iedereen zijn eigen weg opging. Toen ik in de 3de zat (In het begin) dacht ik wel van,ach,hier maak je wel nieuwe vrienden. Maar ik werd juist erg onzeker,en werd veel geplaagd. (Door maar 3 mensen bijv. Maar bij ieder woord wat hun over mij zeiden,voelde ik me weer onzeker de hele dag). Werd er bijv. Homo tegen mij gescholden (Ben niet homo,dat weet ik) ging ik erop letten hoe ik liep(Terwijl ik normaal loop) en wat ik kon doen om te zorgen dat die mensen niks meer tegen me zeiden. Nouja,ik was dus erg onzeker en durfde bijv. ook geen gesprekken te starten met andere klasgenootjes. Ik vond die immers maar dom,en wilde eigenlijk weer met die vrienden van klas 1+2 zitten. Het hele 3de jaar heb ik me dus super kut gevoeld,en heb ik geen vrienden gemaakt. Soms had ik zelfs het idee dat iedereen me aan zat te kijken,en als meisjes in de les zaten te giechelen,dacht ik altijd dat het om mij was(Want ik zat vooraan). Nou,einde van het 3de jaar gingen mijn ouders onverwachts scheiden. Waardoor ik me de laatste weken echt kut voelde. Ik had niemand om echt mijn verhaal tegen te doen,en zeggen wat ik kwijt wilde. Ik was dus SUPER onzeker.
4de jaar, eerste paar weken waren weer precies hetzelfde, domme en flauwe opmerkingen,en mijn vertrouwen dat nog steeds erg laag was. (Onzekerheid). Na een paar weken dacht ik ineens dat ik moest gaan veranderen,hoe ik vrienden kon gaan maken.

Ik voelde me altijd kut,en had nooit ergens zin in,kwaad,etc. Dus klasgenoten wilde ook niet met mij praten. Nouja,na een aantal weken ben ik toch veranderd,en kon ik weer lachen en leuke gesprekken voeren met klasgenoten. Toen ik eenmaal het vertrouwen had,dat ik toch vrienden kon maken(Wel ten kosten van gedrag op school,meer schijt aan alles gekregen,jointjes roken af en toe), fleurde ik echt op. Ik kon bijv. dingen zeggen die ik echt kwijt wilde. Op school gaat het dus goed op dit moment,maar vaak ben ik nog erg onzeker.

Maar na school wil ik ook met vrienden eens opstap gaan bijv. sommige jongens in mijn klas hebben vriendengroepen buiten school,en denk ik, waarom heb ik dat niet. Ik wil ook uitgaan,en afspreken met een groep na-school om wat rond te hangen ofzo.
Maar ik ben dan zo onzeker dat ik niet durf te vragen om eens mee te gaan stappen bijv. Dan ben ik bang dat ze me stom vinden etc,en zo die vrienden verlies.

Voor Carnaval zou ik ook met een groepje gaan,maar die kan helaas niet meer,want die gaat op vakantie. Maar nu vroeg ik aan een andere,maar die zei dat ie al had afgesproken met 4 andere (klasgenoten). En nu kan ik aan die andere 3 klasgenoten vragen(Die vinden dat wel goed dat ik meegaa) Maar als die ene dat niet goed vind - die met de grootste mond in het groepje- dan hoeft het voor mij niet meer. Dat maakt me zo onzeker,en krijg ik het gevoel dat niemand bijv. met mij opstap zou willen gaan.

Nouja, om het verhaal kort te maken. Ik voel me soms nog erg onzeker,en heb het gevoel dat sommige klasgenoten me negeren,en soms gewoon met me willen praten. Op dit moment kijk ik gewoon weer positief -integenstelling tot 10 minuten geleden-,maar soms dan kijk ik weer negatief hiertegen aan. En ga ik weer denken dat ze niks met me te maken willen hebben.

Wat ik wil vragen weet ik niet,maar ik wilde dit verhaal kwijt. En misschien kunnen mensen tips geven.

Als je vrienden buiten school wilt hebben zul je toch dingen moeten gaan doen waar je die vrienden kan maken :o
Een sportclub is bijvoorbeeld een goede uitkomst.
Veel mensen daar zullen die sport erg interessant vinden en je graag iets extra bijleren en op die manier kun je weer nieuwe vrienden maken.

Denk niet dat je je veel gelukkiger gaat voelen doordat je jezelf hebt veranderd, je doet je nu immers voor als iemand anders, op het begin is dit misschien leuk, maar later zal je je er waarschijnlijk toch niet beter van gaan voelen.

Ik vraag me ook af waarom je geen contact hebt gehouden met die vrienden uit de 1ste en 2de klas?
Omdat jullie naar een andere school gingen had nog niet hoeven te betekenen dat jullie geen contact meer konden hebben?

Iig, misschien heb je er wat aan :)
Als je niet weet bij wat voor sportvereniging je zou kunnen aanmelden, je kan vaak altijd een paar proeflessen nemen.
Doe dat gewoon en kijk dan hoe de sfeer daar is en of de sport zelf je wel aanspreekt. Het is nog goed voor je ook! 2 Vliegen in 1 klap :cool:

Offtopic: Best grappig dat er redelijk frequent wordt aangeraden op een sport oid te gaan. Als ik ga fitnissen kom ik juist mensen tegen die hun hele levensverhaal op tafel gooien en mij tot luisteraar bombaderen

Als je zin hebt met klasgenoten te gaan stappen en je oppert 'zullen we zaterdag a.s. een biertje in kroeg/ discotheek/ bij iemand thuis gaan verorberen' dan is dat toch een normale vraag. Wanneer je klasgenoten aangeven voor die datum al andere plannen te hebben, dan is dat geen persoonlijke afwijzing. Ik denk dat het belangrijk is dat voor ogen te houden.. ;)

wat ik heel erg merk in jou verhaal (ik herken het bij me zelf) is dat je heel erg bang bent om wat andere mensen denken.
Je moet gewoon aan die gene vragen die de grootste mond heeft van dat groepje of je mee mag. Vind hij dat niet en de rest gaat er dan in een keer in mee, zijn ze jou dan waard? zijn ze dan waard om met jou carnaval te vieren. in mijn ogen niet.
Je kan ook buiten school tijd dingen onder nemen. En ga daar vrienden zoeken. Wees niet van andere afhankelijk en doe je eigen ding. Heb schijt aan de hele wereld en leef je eigen leven.
Ik heb ook tijden gehad van wat denken mensen van mij., maar iedereen denkt anders en je kan ze niet naar hun pijpen dansen. En geloof me als je met deze instelling de wereld in gaat, heb je zo vrienden, want ze weten wat ze aan je hebben.

Bij een sport in teamverband is het heel gemakkelijk contact te maken met mensen (je teamleden).
Vandaar dat het zo vaak gesuggereert wordt denk ik :o