Mn moeder
 

Oke, hm.. Mijn moeder is echt hartstikke lief, en ik had me geen betere moeder kunnen wensen. Nu is het zo dat we nooit een 'relatie' hebben kunnen bouwen, omdat dat nooit mocht van mijn vader. Mijn moeder en ik zijn in Augustus bij mijn vader weggevlucht, en sinds Oktober woon ik weer samen met haar in een flat.

Mijn moeder wil nu heel graag dat we een 'relatie' krijgen, en ze wil heel graag praten. Maar ze kent mij helemaal niet.. Ze is altijd wel mijn moeder geweest, maar ik heb heel veel dingen gedaan, en ik heb veel dingen meegemaakt die mij hebben gemaakt tot wie ik nu ben, en daar weet zij niets vanaf. Ik wil het haar ook eigenlijk niet vertellen, omdat het haar veel pijn zou doen, en eigenlijk durf ik het ook niet. Ik ben echt heel erg bang dat ik dan moet huilen enzo, en ik wil niet dat zij me ziet huilen. Maar aan de andere kant kunnen we ook niet doorgaan zoals we nu doen, want ik zit er echt helemaal doorheen, en ik weet het echt even allemaal niet meer, maar zij snapt helemaal niet wat er aan de hand is, en is nu steeds boos op mij.

Ik wil haar echt heel graag vertellen wie ik ben, en hoe ik me voel enzo, maar ik durf het gewoon niet. En de sfeer hier word er ook echt niet beter op omdat ik eigenlijk geestelijk compleet ingestort ben, en mijn moeder wil me heel graag begrijpen, maar ze snapt het gewoon niet, omdat ik haar niets vertel.

Heeft iemand misschien een idee hoe ik met mijn moeder moet praten, of hoe ik haar duidelijk moet maken wat mij dwars zit?

Alvast bedankt.

Ik denk dat het wel een goed idee is als je je moeder verteld wat je hier nu in feite neerzet. Dat je wel heel graag met haar zou willen praten, maar dat je het gewoon nog niet durft en heel bang bent voor wat er dan allemaal komt. Dan weet ze dat, dan weet ze dat je het wel graag wil, maar dat je tijd nodig hebt. Dan ervaar je misschien minder druk van haar kant uit en zal het makkelijker zijn om uiteindelijk een begin te maken. Of zij gaat daar op een bepaalde manier mee om waardoor je je wel wat open durft te stellen.

Belangrijk is iig dat je niet opeens te veel van jezelf gaat verwachten. Je hoeft echt niet in één keer alles te vertellen, het zal al moeilijk genoeg zijn om een begin te maken. Maar probeer dat wel, vertel gewoon eens je gedachten en gevoelens over alledaagse dingen (als jullie dat nog niet doen), dan 'leren' jullie weer een beetje met elkaar praten. En dat kun je dan langzaam uitbreiden.

Of misschien is het makkelijker om haar dingen duidelijk te maken op een andere manier. Als je je gevoelens nu uit door erover te schrijven bijvoorbeeld, kun je haar daar misschien wat in betrekken. Op die manier hoeft het niet gelijk zo direct te zijn.

Het is je moeder en daarbij mag je huilen.
Jullie beginnen samen aan een nieuw leven lijkt het, lijkt me een goed moment om werkelijk alles eruit te gooien tegen elkaar, kan je de bagage achterlaten.

Ik sluit me bij Thee Muts aan. Misschien is het een idee om met wat ''kleine'' dingen te beginnen...Misschien schrikt het je moeder ook af om het hele verhaal direct op tafel te gooien, om het zomaar even te zeggen...

Als je dat niet zit zitten, is het misschien een idee om alles in een brief te zetten...

Als je alles wel in een keer wil vertellen, zal ik misschien ook de reden vertellen waarom je de dingen gedaan hebt zoals je dat gedaan hebt, er zit vast een reden achter...

Succes meid!

Heel erg bedankt voor de tips, ik zie nu weer wat mogelijkheden. Ik ga proberen om langzaam aan haar te vertellen over mijn gevoelens en gedachten, en hopelijk werkt het goed uit. Een brief schrijven vind ik inderdaad ook wel een goed idee, dan kan ze er eerst over nadenken voordat ze reageerd, en is het allemaal niet zo heftig, hopelijk.

Nogmaals, heel erg bedankt :)

Hoe gaat het?

Je zou, als je het moeilijk vind om te praten, ook alles in een brief kunnen zetten..

;)

Hoi
Allemaal nogmaals bedankt voor de tips enzo :) Ik was van plan een brief te gaan schrijven aan mijn moeder, maar daar heb ik toch maar vanaf gezien. Ik realiseerde me dat mijn moeder best vaak vraagt hoe het met me gaat, en of ik geen vreemde dingen doe enzo.. Op die momenten is er voor mij een mogelijkheid om te vertellen over mij, en die kansen grijp ik nu aan. Ze weet al een stuk meer over mij, en eigenlijk vat ze het allemaal heel normaal op, ik maakte me eigenlijk een beetje zorgen om niets.
Kusje! :)

Gelukkig, blij om te horen :)
En ga zo door natuurlijk.

Beetje gelezen en ik zag al dat je meer open probeert te zijn tegen je moeder. Inderdaad, die gesprekjes in de keuken als je thuiskomt van school (of waar dan ook) geven de gelegenheid om op een niet geforceerde manier met elkaar te praten. Je hoeft het ook niet altijd over 'zware' onderwerpen te hebben om met elkaar te praten. Zodra je begin te praten, begin je namelijk al een beetje met het opbouwen van een (nieuwe) band.
Maar dat kan je ook doen met kleine dingetjes zoals samen boodschappen doen, samen koken, samen de stad in gaan shoppen e.d.

Fijn dat je gemerkt hebt dat het allemaal wel meevalt en veel succes ermee verder!