Aan mijn lief
 

Een regenachtige namiddag in februari, overal en nergens



Mijn lief, - of mag ik je zo niet meer noemen nadat ik je betrapte met haar?


Ik hoopte dat ik zou willen dat jij je goed voelde, maar dat wil ik niet. Nee, want nu de regendruppels op de ruiten tikken en langzaam naar beneden glijden besef ik dat met mij hetzelfde gebeurd, ik glijd weg –steeds verder en verder naar beneden. Ergens weet ik dat jij wat met me gedaan hebt, met het continue naar je toe trekken en weer van je afstoten. Met het staren in mijn ogen en het manipuleren van mijn gevoelens.- en ik liet het gebeuren uit liefde.

Nu zit ik in de auto en wegen schieten aan mij voorbij, en ik moet zeggen, ik mis je. Ja, ik mis je met het wikken en wegen, het bedenken en overwegen. Want nu het laatste treinstel voorbij is gegaan en de auto langzaam weer optrekt zie ik weer duidelijk dat ene moment van jouw zwakte. Weet je nog? Toen je niet naar huis wilde omdat je bang was dat ik mezelf iets aan zou doen? En je huilde dat je wel moest omdat je een of ander project had op school. Was dat echt? Of moest je naar haar toe?
Het vervelendste van dat je vreemdgegaan bent is nog wel de gedachte dat je misschien aan haar dacht terwijl je mij zoende en dat je in gedachten naast haar in slaap viel.

Stiekem hoop ik dat de volgende keer dat je haar lippen proeft, dat je de mijne zult missen. Dat je mij achterna komt omdat je zo’n grote vergissing hebt begaan en zult zien dat ik verder ben gegaan in mijn leven. Want de volgende minnaar treedt al snel aan en de fles wijn is sneller leeg dan de vorige keer.- ik dacht dat dit pas de 2e fles was, maar het lege krat bewijst het tegendeel

Weet je nog die ene keer? Die wandeling over het platteland, toen we lachend in het gras rolden tot we uitgeput waren. Dat ik wolken mocht kijken in jouw armen en dat ik je vertelde wat ik zag. Ik weet nog dat ik toen niet uit mijn woorden kwam en jij mij lachend een kus gaf en zei dat je van me hield. – de eerste keer dat die verraderlijke woorden uit jouw mond kwamen

Eigenlijk schrijf ik je om te zeggen en te laten merken dat ik aan je denk, ik draag geen wrok voor je. –alleen maar pure walging met een vleugje herinneringen.
Herinneringen die ik nu op papier zet zodat jij ze nog eens na kunt lezen mocht je deze brief niet meteen in de open haard werpen.

Het verrassingsetentje dat je voor mijn verjaardag plande bij de Griek waarna we s’avonds naar het hotel gingen en we daar voor het eerst samen vreeën, betekende dat nou niets? Ik kan alleen maar vragen stellen en dingen betwijfelen. Toch weet ik dat de komende tijd niemand in mijn leven zal komen omdat jij nog steeds de enige bent voor mij.
En ondanks alles mis ik je, jouw lach en het kussen tot laat in de nacht. Het liefkozen en zelfs de familiefeestjes die jouw moeder organiseerde.

Met mijn bittere liefs waarvan ik weet dat ze jou niet deren, – of misschien toch wel

Jouw Rachel

ik vind het altijd heerlijk zulke soort stukken of brieven te schrijven, maar in principe is dit niets bijzonders. je hebt wel een goede manier van schrijven, maar er zit niets verassends in. ik vind het stom dit te zeggen, want bij mij is het waarschijnlijk altijd ook precies hetzelfde. maar het is wel het eerste (enige?) wat in me opkomt als ik dit lees. je moet het niet de negatief opvatten, hoor.
ik vind het wel leuk hoe je begint, de prachtige namiddag etc.

eens

Begin: <3

Ik vind de hele brief erg goed uitgewerkt, maar het einde, dat is er opeens 'te plotseling'.. Ik vind het niet gewoontjes, er zitten best originele dingen in. ( en eigenlijk hoeft het ook niet over te lopen van originaliteit voor mijn gevoel).


ik blijf erbij, dat eind komt me te veel uit de lucht vallen opeens ( maar dat kan aan mij liggen ) . Wel hele goede zinnen

Liefs,

nee ik begrijp dat het niet over hoeft te lopen van orginaliteit, maar het maakt het wel wat aantrekkelijker voor mij om te lezen.
(ik ben Bird-one)

Ik vind het mooi, zo ontzettend mooi. Standaard wel, maar iedereen met liefdesverdriet is een beetje hetzelfde.
Mooi. En succes met de aankomende tijd, als je net zoals mij autobio schrijft :)

Normaal kom ik hier nooit, maar ik zag dit stuk toevallig en het is erg mooi. :)

dankjulliewel voor jullie reacties! :)
ik schrijf eigenlijk vrijwel nooit verhaaltjes.. dit is mijn tweede.. ;) mijn eerste heb ik hier ergens ook wel geplaatst :)..

Het is 'gebeurt' :o

Verder mooi verhaal (y)

Sorry, ik post hier verder nooit, maar ik was dit verhaal beginnen lezen, en het viel me toch op...

Ik vind het ook mooi, heb een brok in mijn keel.

Echt mooi:(

Mooi stukje :) Ik vind het niet bijster origineel, maar dat is liefdesverdriet ook niet. Je schrijft lekker, het leest makkelijk, hoewel ik soms het gevoel krijg dat je iets te gedwongen mooi wilt doen, maar dat kan ook aan mij liggen hoor :) Blijf vooral schrijven en posten enzo (Y)!

Ik vond het ook erg mooi, en wel pakkend geschreven... Zelf zoiets mee gemaakt??

wauw erg bedankt voor die reacties :) vrijwel alles van mijn verhaal is fictie, al zitten er wel dingen in die echt zijn gebeurd.

Misschien post ik zodalijk wel een ander verhaal van mezelf, die wel helemaal non-fictie is.. misschien iets minder mooi, maar wel recht uit het hart