![]() |
Ik vuur vloeken in verdriet.
Ik vuur vloeken in verdriet
Ik draag verwelkte rozen, hun doornen spannen als een kroon langs het bloedend hart dat zich in mij heeft gevestigd -Ik zwijg mijn doodsrede en dicht duizend wonden in mijn gehavend lijf- Mijn toorn woedt onverstoord over de kale vlakten van eindeloos vergeten landerijen, slechts de havik luistert naar mijn lied. Ik speel en zing mijn hartekreten, schreeuw nog eenmaal mijn leven in melancholie Wist ik maar hoe het verscheurd geweten helen kon. - Tijd was niet mijn om te nemen, noch de regen op mijn naakte huid; Ik vuur vloeken in mijn bloedend verdriet en zal mij neerleggen aan uw zijn; Mijn duist're meester van haat Paul de Bruyn 21-02-2006 |
De eerste en tweede strofe zijn sterk. Maar op het laatst zwakt het toch af en word het ietwat clicherig. Misschien dat je dat kunt veranderen want ik vind het wel zonde van zo'n mooi gedicht. De titel spreekt me ook niet zo aan.
|
Ik schaar mij achter Melpomene: strofe 1 en 2 zijn goed, en de derde zwakt af. De laatste regel vind ik ik zonde, het is cliché en doet je gedicht teniet. Je alliteratie vind ik prettig.
|
Citaat:
- Echter geef ik je gelijk wat dat cliché betreft - Dank voor je reactie, ik zie straks even wat ik eraan kan doen :) Paul -P.s. Dit gedicht is naar aanleiding van twee mensen die ik vrienden noemde, zij lieten mij zitten en erger nog, ze hebben anderen tegen mij opgezet..Dit was mijn manier van uiten :) |
Ik vind het een beetje teveel melodrama, teveel ge-allitereerd, gewoon teveel emotie, het is meer iets voor een ouderwets toneelspel van amateuristische jongeren dan een sterk gedicht. ik denk dat je een heleboel kan schrappen, en dat het er sterker van wordt. maar dit is mijn persoonlijke mening.
|
Citaat:
Mjah ikheb nog maar één post deze week, dus zal volgende week wel eens wat andere werken plaatsen liefs en dank je voor je eerlijke reactie |
Citaat:
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 07:40. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.