samen op 1 lijn zitten..
 

Hoi allemaal,

zoals sommige misschien gezien hebben in het hoe-voel-jij-je-op-relationeel-gebied-topic, heb ik wat problemen in mijn relatie.

Ik ben echt een praterd, terwijl mijn vriend het allemaal niet te ingewikkeld en vooral leuk wilt hebben met mij..nu klinkt het alsof hij onverschillig is, maar dat is het ook weer niet, want we zijn toch al bijna zo''n 1,5 jaar samen..

Ik ben gewoon niet 1 van de gemakkelijksten, en hij kan soms niet zo goed met mijn emoties omgaan..wat dat betreft ben ik te emotioneel en hij te nuchter..toch wil ik graag echt goed met hem kunnen praten, maar ik voel me nu geremd omdat ik weet dat hij niet zo van de zware gesprekken is..

Maar ik denk dat we nu wel moeten, want we moeten nu dringend wat dingen oplossen in de relatie..

Ik denk dat het nu heel belangrijk is voor mijn vriend en mij, om samen op 1 lijn te komen (deze goede tip kreeg ik van Thee Muts :))

Maar hoe kun je goed praten met elkaar, als de 1 echt een prater is en de ander wil het vooral leuk hebben in een relatie? Kun je dan nog op 1 lijn komen te zitten samen? Hoe kun je dichter naar elkaar toe komen, als de 1 rationeel is en de ander heel erg emotioneel?

Verder heb ik nog een stukje gekopieerd uit het hoe-voel-jij-je-op-relationeel-gebied-topic, om mijn situatie beter te kunnen uitleggen aan iedereen:

Weet je wat het is..we hadden nooit ruzie, mijn vriend en ik, maar doordat we nooit ruzie hadden, durfde ik ook altijd te zeggen wat ik dacht en voelde..en dat deed ik dan misschien ook op den duur te veel..waardoor ik dus ook eerlijk mijn kritiek uitte op hem..maar zogauw hij iets liefs deed, liet ik hem ook heel erg merken hoe blij ik daarmee was..maar ik denk dat hij daardoor de weekenden soms als negatief is gaan beschouwen..omdat ik best door kan drammen in een gesprek, en ook best lang kan praten, terwijl hij het gewoon vooral leuk wilt hebben met mij en niet alleen maar wilt praten..ik denk dat dat de oorzaak is dat hij de weekenden soms minder leuk vond, en ik het niet merkte, omdat ik zo'n gesprekken fijn vind. Maar hij vind het dus niet fijn om altijd maar gesprekken te houden. Ik ben ook echt een prater en hij juist niet.
Maar ik weet nu dus niet meer wat er dan moet veranderen, ja ik kan wel meer kritiek voor me houden (zoveel was het nu ook weer niet, maar ik kon er dus wel lang over doorgaan), of dat ik het gewoon zeg maar dan beloof er niet over door te blijven gaan..maar dat ligt ook aan hem, ik snap niet wat hij precies verandert wilt zien..we hebben een best moeilijk eerste jaar gehad, met name omdat ik best wel wat dingen heb meegemaakt voordat ik hem leerde kennen..en nu gingen de dingen echt weer allemaal zoals het hoorde te zijn, en nu opeens dit..dat doet gewoon zo'n pijn


Hebben jullie misschien tips voor hoe we naar die balans kunnen kijken en hoe we deze eventueel zouden kunnen proberen beter te maken?

Even heel nuchter; als jij graag van praten houd en je vriend niet .. dan het zij zo .. dit zullen jullie allebei moeten accepteren van elkaar. En als een van jullie hier geen vrede in kan vinden is het misschien beter om gewoon een andere vis te zoeken die wel van praten houd; wel met je hevige emoties om kan gaan. (Ik bedoel ja, veel jongens zijn nuchter; maar lang niet allemaal; en de ene nuchtere jongen kan misschien dan alsnog beter met je overweg dan een ander nuchtere jongen)

Je zal hem niet kunnen veranderen dat hij ook van praten gaat houden; en hij zal jou niet kunnen veranderen dat je daar voortaan geen behoefte meer aan hebt. (En geen van twee zou ook moeten veranderen) ..

Laat alsjeblieft het 'samen' weg uit 'op één lijn zitten', anders lijkt het alsof jullie met zijn 2'en bovenop een of andere kabel willen gaan zitten.

Verder lijkt het me vooral verstandig als jij leert om wat minder te praten en wat meer probeert om 'gewoon leuk samen te zijn'. Wellicht voelt hij zich dan beter en gaat hij vanzelf wel tegen je praten als er een keer iets is. Een beetje aanpassing kan denk ik geen kwaad. Houdt je wat meer in als jullie discussiëren, meestal wordt het er door felle discussies niet echt gezelliger op. Uiteindelijk verliezen jullie dan alletwee.
Tip is dus om wat meer te focussen op gezellig samen zijn en het 'praten' wat beter te plannen. Dwz. een geschikt moment zoeken om het met elkaar over dingen die dwarszitten te hebben. Hij zal namelijk wel interesse moeten tonen in jouw emoties, dat betekent echter niet dat je het aan de lopende band over je gevoelens hebt. Ik denk dat jij voornamelijk degene bent die zichzelf meer onder controle moet leren houden. Als hij nuchter is, dan zullen 'zware gesprekken' echt nooit een hobby van hem worden. Bovendien wordt je leven er ook veel leuker door als je je emoties wat meer onder controle hebt.

Je weet nu hoe je vriend erover denkt en hij weet hoe jij erover denkt. Probeer hier allebei wat mee te doen, maar vergeet ook niet dat het voor allebei de partijen een kwestie is van accepteren, geven en nemen.

Oh ja, vergeet ook niet dat vooral vrouwen praters zijn (en soms teveel gevoel uiten) en vooral mannen dit niet zijn.

En weet je, je kunt hier wel heel lang over blijven praten in die topics, maar op een gegeven moment ga je dingen volgens mij teveel beredeneren en is het op een gegeven moment alleen maar kommer en kwel.

:)

ik wil ook helemaal niet dat we gaan veranderen voor elkaar, ik wilde alleen dat we elkaar beter kunnen begrijpen in het feit dat ik graag praat en in het feit dat hij niet graag praat..dat maakt het dan voor mij ook makkelijker om te accepteren..

over de titel; ik had geen idee wat ik als onderwerp moest nemen ;)

maar je hebt gelijk, ik moet mezelf ook beter inhouden, want ik wil helemaal niet aan de lopende band gesprekken houden..ik wil het ook gewoon leuk hebben..

nu ik erover nadenk..ik denk, dat als ik alleen maar leuke dingen met hem doe, ik soms behoefte heb aan een goed gesprek..en dat hoeft niet over zware dingen te zijn, maar bijvoorbeeld over hoe hij in het leven staat of hoe hij het leven ziet..nouja, ik ben best wel filosofisch ofzo denk ik..het gaat er niet om dat ik zware gesprekken wil hebben over serieuze en stomme dingen, maar dat ik ook goede en diepgaande gesprekken wil hebben over vanalles en nog wat..

Misschien doordat ik dat mis, ik onbewust richt op andere gesprekken, die over minder leuke dingen gaan..

Hij is gewoon een heel rustig iemand die niet veel zegt, maar wel echt voor me gaat..ik zal dat moeten accepteren denk ik, maar soms mis ik echte diepgaande gesprekken wel eens..en dan kan iedereen wel zeggen 'zoek dan een ander', maar ik hou wel van hem..

daar heb je een punt in :)

en dat probeert mijn vriend me volgens mij ook duidelijk te maken..

Blijkbaar heb je daar behoefte aan. En ik denk wel dat het belangrijk is dat je bij jezelf nagaat waar die behoefte vandaan komt. Als jij het hem uit kan liggen, zal hij het misschien ook beter begrijpen en jou daarin kunnen helpen. En misschien begrijp je het dan zelf ook wel veel beter en kun je er op een andere manier mee om gaan, misschien zijn er nog wel heel andere manieren om die behoefte te uiten.

Weet je al wanneer je hem weer spreekt?

Nou ja wat wil je er nog meer van begrijpen; iets beters dan "hij is gewoon zo/hij houd daar niet zo van" zal je denk ik niet krijgen? :o

Dat is ook wel zo. Als dat er gewoon niet is, is het er niet. En als je lang genoeg hebt geprobeert om het wel te krijgen, maar het is er nog steeds niet, dan komt het ook niet. En dat moet je dan maar accepteren. Óf door voor jezelf een manier te vinden hoe je daar me om kan gaan in de relatie, óf door te beslissen de relatie te verbreken omdat je op deze manier niet jezelf en niet gelukkig kunt zijn in de relatie.

Maarja, die stap zet je niet zomaar zonder er voor je gevoel alles aan gedaan te hebben om een manier te vinden waarop het wél kan werken. Zeker niet als je al zo'n tijd samen bent, alhoewel het dan juist wel steeds meer gaat spelen.

Ik denk inderdaad dat het slim is als je jezelf een beetje in toom houdt, maar aan de andere kant, als je ook gesprekken wil hebben over dingen die niet per sé negatief zijn, maar hij daar geen zin in heeft, dan kan ik me wel voorstellen dat dat een negatief effect heeft op jouw humeur/gesteldheid. Dan zorgt hij er, doordat hij niet ingaat op jouw onderwerpen, eigenlijk voor dat jij je focust op die negatieve dingen. In dat opzicht vind ik het wel logisch dat je van hem verlangt dat hij ook eens een 'diep gesprek' met jou heeft. Hier moet ik alleen wel bijzeggen dat 'het samen leuk hebben' toch niet bij voorbaat uitsluit dat je het over van alles en nog wat hebt. Voor mij (en mijn vriendin) geldt juist dat als we het samen leuk hebben, iets gezelligs doen (etentje, samen op bed liggen, wandelingetje oid.) dat we dan juist gaan praten. Wat voor definitie heeft hij dan van 'het samen leuk hebben'?
Lijkt me nogal vreemd als jullie nooit echt interessante gesprekken hebben, wat heeft je relatie dan voor inhoud. Iig. denk ik dat je moet oppassen met zware gesprekken over jouw gevoelens, dat zal hem dan op den duur gaan tegenstaan, maar ik vind het wel raar dat hij het ook niet gewoon over allerlei dingen kan hebben. Goede gesprekken (ook over diepere gedachten e.d.) zijn toch juist een belangrijk (en leuk) onderdeel van een relatie. Als hij dat niet vindt, dan vrees ik dat je een probleem hebt en dan zul je wellicht moeten overwegen een andere jongen te zoeken, maar eerst zou ik het toch nog eens proberen.

Ik heb dat inderdaad ook wel eens, dat ik zeker wil weten dat hij van me houdt ..

Kun je niet toch naar hem toe gaan en in ieder geval je excuses aanbieden dat je opeens zo in paniek raakte? Dat was juist een teken dat je van hem hield..
Als de band tussen jullie weer wat vriendschappelijker word, heeft hij misschien ook weer 'zin' in een relatie..of dat je in ieder geval zegt dat als jullie weer iets zouden krijgen, je er voor de volle 100 % voor zou willen gaan..

Sterkte!

Ik heb hem net gebeld en gevraagd of hij vanavond even langs wilde komen..en gezegd dat als ik dan nog morgen naar hem zou komen, ik geen zin had om die ene keer dat ik bij hem ben, weer naar boven te gaan.

Heb een beetje zakelijk gedaan haha..zei ook dat ik dus echt niet via sms terug kon reageren op zijn smsjes..dat verwachtte hij ook niet zei hij. Maar verder heb ik het beetje koel gehouden en gewoon gezegd dat ik vanavond geen dramatische gesprekken wil houden die urenlang duren, maar gewoon mijn gedachten wil uiten en dat hij dat dan ook kan doen.

Heb je misschien nu ook nog tips voor me :bloos: ?
God wat erg, weet nog niet eens hoe ik het gesprek moet openen, of hoe ik moet beginnen..ik wil een duidelijk gesprek, maar niet 1 die uren duurt..het liefst een beetje helder..*zucht* *begint nu lichtelijk nerveus te worden* :(

Praat gewoon wat van je af. Begin er bijvoorbeeld over dat zijn smsjes jou erg aan het denken hebben gezet. Vertel hem wat je in feite hier allemaal aan ons hebt vertelt, op die manier ben je het eerlijkst en kun je het beste kwijt wat je dwars zit denk ik. En dan is het natuurlijk maar afwachten hoe hij daar op reageert. Probeer op hem in te spelen, dat hij ook het gevoel heeft zijn verhaal te kunnen doen en dat het niet alleen maar jouw beeld van de relatie wordt. En als hij dat helemaal niet doet, mag je dat ook best wel een beetje uit hem trekken. Hij is er in feite over begonnen door jou die smsjes te sturen, dan moet hij ook maar de volgende stap durven zetten.

Belangrijkste is iig dat je achteraf voor jezelf weet dat je hebt gezegd wat je wilde zeggen, ongeachte zijn reactie daarop. Wees eerlijk en sta open voor hem, dan kun je er het meeste uithalen :)

Weet je al wat meer over je moeder trouwens?

Sorry maar ik vind je hier zo dubbel als de pest.

Van je af praten, ongeacht zijn reactie daarop, is niet hetzelfde als samen praten en tot een oplossing komen. Van je af praten is niet waar hij op zit te wachten.

Maar hij moet inderdaad wel weer zijn kant van 't verhaal kunnen vertellen maar dat lukt niet als groovy maar wat van zich af praat.

Hij verwacht geen dramatische gesprekken .. dus het moeten korte hapklare stukken zijn die gepresenteerd worden waar die op in kan spelen. Geen stortvloed.

En als die reageert moet je daar wel degelijk mee wat doen. Hij is geen klaagmuur; maar je vriend. Tip is bv. als die wat gezegd heeft, niet gelijk te reageren maar eerst een paar seconden te wachten en na te denken over wat die gezegd heeft.

En zo duidelijk mogelijk zijn. Weten wat je wilt. Weten wat je van hem verwacht. Weten wat hij wil. Weten wat hij van jou verwacht.

Het staat er wat dubbel idd. Dat 'van zich afpraten' staat er niet zo handig nee. ik bedoel daarmee dat zij iig de dingen kan zeggen die haar dwars zitten. Want ze wil duidelijkheid, dus aan een half gesprek heeft ze niks. En hij ook niet, want dan weet hij nog niet wat er allemaal in haar omgaat. Maar andersom moet zij hem ook in de gelegenheid stellen om dat ook te kunnen doen, en dan kun je er dus prima samen over praten en tot een oplossing komen.

Maar ik vind gewoon wel dat ze nu alles moet zeggen wat ze wil, en als hij slim is doet hij dat ook. Dit is nu eenmaal een serieus onderwerp en ik denk niet dat je dat in hapklare brokken kunt voorschotelen. Tuurlijk, je moet duidelijkheid hebben in wat je wil vertellen, maar zij weet nu ook nog niet hoe hij daar op reageert. En dus ook niet hoe het gesprek verloopt. En ik kan me voorstellen dat ze er niet een heel dramagesprek van wil maken, maar er zullen hoe dan ook toch emoties bij komen kijken lijkt me.

Kortom, ze moeten beide de ruimte nemen die ze nodig hebben en daarbij dus ook de ruimte aan de ander geven. En tuurlijk moet je daarbij luisteren naar elkaar. Maar als je echt een eerlijk en duidelijk gesprek wil, spreek je ook echt álles uit en hou je geen dingen achter uit angst voor de reactie van de ander daarop. Soms moet je de confrontatie gewoon aangaan, ook als het er dan best hard aan toe kan gaan. Zolang je reeël blijft in wat je zegt moet dat kunnen vind ik.

Nog steeds mee oneens. :p Misschien, door bv. tijd of te hoge emoties; kan gewoon niet alles in een avond uitgesproken worden. Emoties zullen er zeker zijn; maar als groovy te emotioneel word, krijg je het gevaar dat het weer een gesprek word waar hij een hekel aan heeft.

Dan is het beter een stuk nu goed uit te praten en als 't te zwaar word een pauze te nemen, of eventueel zelfs een andere keer te bespreken.

Of wat ik eigenlijk ook probeer te zeggen; ga er geen druk achter zetten omdat je ff alles in een avondje uitgesproken wil hebben. Rustig aan doen; dat is voor hem ook prettiger.

Het belangrijkste lijkt mij dat er goed gepraat word; van beide kanten. Niet dat alles bepraat word.

Als ik groovy was, zou ik niet vanavond *alleen* maar praten maar ook gewoon een stuk fijn samenzijn en relaxen.

Hmm, theoretisch gezien heb je gelijk, maar gevoelsmatig neig ik toch naar de 'aanpak' die ik beschreef :o Zo ben ik nu eenmaal, ik weet dat als ik ergens over wil praten, ik het liefst ook alles in één keer wil bespreken. Maar je hebt wel gelijk, de kwaliteit van het gesprek is ook belangrijk, anders kun je nog met een ontevreden gevoel zitten.

Ik denk dat groovy gewoon maar even moet kijken hoe het loopt vanavond. En vooral hoe hij er mee om gaat vanavond. Als een van beiden dichtklapt heeft het niet heel veel zin meer idd, maar dan blijft het wel zo tussen hen in hangen...

haha ja ik wou net zeggen, HEH WAT GEZELLIG :cool:

Duidelijk (y) :p

Dat je wilt praten is niet erg. Dat is nou eenmaal belangrijk in een relatie. Maar is het misschien heilzaam om erop te letten dat je ook daadwerkelijk wat zégt? Je kent vast de uitspraak wel: sommige mensen praten veel zonder wat te zeggen.
Ik snap dat je dingen duidelijk wilt hebben/benoemen/uitten enz en daar is ook helemaal niets mis mee. Ik denk alleen wel dat het voor iemand die niet zo verbaal ingesteld is, wel wat 'vervelend' kan worden.

Misschien kan je jezelf erin trainen door concreet en duidelijk te zijn. (bijv: Ik vind het heel vervelend omdat... dit geeft mij dit gevoel en ik hoop dat je in de toekomst...) Je zou zelfs met jezelf kunnen afspreken: 'en nu ga ik het erover hebben, maar niet langer dan 5 minuten' en ga daarna even knuffelen samen ofzo.

Probeer ook genoegen te nemen met zijn antwoorden.
Soms snap ik er bijvoorbeeld geen donder van dat hij de hele avond bij zijn broer kan zitten, zonder het ergens over gehad te hebben. Maar dat kunnen ze wel zodra ze achter die computer zitten en meer dan 'hoe is het' 'nu wordt het gaaf' en 'wil je wat drinken' komt er niet uit. Sommige mannen zijn gewoon kort van stof.
Dus als hij een vraag van jou kort beantwoord, kan het heel goed zijn dat dat zijn volledige antwoord is. Dat hij daar verder niet over nagedacht heeft, en verder ook niets van vind.

[toevoeging] Ik heb net je stukjes in 'hoe voel jij je..' gelezen en ik wilde nog een klein stukje kwijt...
Ik zag dat je erg boos was dat hij je die sms'jes gestuurd had. Aan de ene kant kan ik me wel voorstellen dat je liever heb dat hij erover praat, zeker als je hem speciaal daarvoor belt. Maar aan de andere kant denk ik ook: Misschien heeft hij wel heel lang nagedacht over hoe hij het zou doen en hoe het dan precies te formuleren. Hij heeft het misschien wel heel hard geprobeert om je iets duidelijk te maken, totaal niet van plan je boos/verdrietig te maken. Misschien een goed idee om te proberen die boosheid opzij te zetten en na te denken over wat hij je probeert te vertellen.
Ook zag ik dat je het vervelend vond om te horen dat de dingen die jij normaal vind, hij als negatief ervaart. Okee, leuk is anders, maar als hij dat nou echt zo voelt? Heeft hij dan niet gelijk dat hij je dat duidelijk probeert te maken?
soms moet je ook even proberen je over je gevoelens heen te zetten om daadwerkelijk te kunnen luisteren naar wat er gezegd wordt. [/toevoeging]

Hoop dat ik een beetje in de goede richting praat, en anders mag je dit hele verhaaltje gewoon negeren ;)
Succes ermee in ieder geval!

hoe is het verlopen?

Je kunt niet verwachten dat je twee mensen naast elkaar zet en dat dat dan altijd, probleemloos "matcht". Mijn vriend en ik (ik ook een emotionele prater, hij nuchter 'het waait wel over') kunnen het 95% van de tijd perfect vinden, maar zodra er iets "ergs" gebeurt, moeten we even nadenken over hoe met elkaar om te gaan. Ik wil dan (moet dan) praten, en hij trekt zich meer terug. Maar, en dit is het punt wat ik wil maken: hoewel je inderdaad niet in een relatie zou moeten veranderen, zijn er wel momenten waarop je compromissen moet sluiten. Ik zet mijn praat behoefte op een lager pitje, temper mijn emoties, en hij klimt uit zijn stille bui. En voor je het weet kunnen we weer lachen.

Compromissen sluiten in een relatie is heel erg belangrijk, zeker als je verschillend met dingen om gaat.

Dankjewel, zo dacht ik er precies over :)
Doordat ik mij fixeerde op de negatieve dingen, begon ik alleen daarover, waardoor hij een negatief beeld krijgt van praten. Toch merk dat hij het moeilijk voor te stellen vindt om echt gewoon leuk te praten. We praten ook wel, natuurlijk, maar we hebben niet hele diepgaande gesprekken. Hij beweert dat hij dat niet kan, hij wilt gewoon lekker gezellig kletsen, en hij praat ook honderduit over zijn werk, zijn hobby's, en ook over zijn vrienden, of hoe mensen in zijn omgeving reageren bijv., maar toch miste ik soms iets.
Ik wil het ook zeker nog proberen, maar hij snapt niet precies 'waar we het dan over moeten gaan hebben', als ik zeg dat ik ook wel eens iets 'diepere' gesprekken wil hebben..

Heey :)
Je hebt in de goede richting gepraat! Haha, nee ik heb hier ook wat aan :)
Ik heb inderdaad gister tegen hem gezegd, dat als ik nog een keer iets van kritiek aanhaal, ik duidelijker zal zijn, en ook na 5 minuten zal ophouden erover en dat we het dan gewoon weer gezellig gaan hebben. Want dat was inderdaad mijn fout, ik kon door drammen.

Het is ook inderdaad zo, dat als hij een antwoord van 5 woorden geeft, dat gewoon zijn hele gedachtengang op dat moment is. Voor mij is zoiets moeilijk te geloven. Hij zegt ook vaker tegen mij: 'waar jij 100 woorden voor nodig hebt, kan ik het in 5 woorden.'

Toch wil ik gewoon als het ware 'onbewust' in een dieper gesprek met hem rollen, zonder dat zoiets negatief is. Dat heb ik hem ook gezegd, dat ik vind dat je altijd iemand beter kunt leren kennen, ook al ben je een jaar of wat bij elkaar..maar hij snapt dat volgens mij niet helemaal..nu lijkt het net alsof hij nooit praat of geen iq heeft ofzo, zo bedoel ik het niet, want zoals ik al eerder zei, hij praat over vanalles en nog wat, maar hij is te nuchter om dieper te gaan. Laat hem maar lekker over zijn werk en de dagelijkse beslomeringen praten, dat heeft hij al genoeg gepraat, vindt hij.
En daar heb ik dan toch af en toe moeite mee..

Hmm en nu doet mijn muis het niet, dus ik verstuur deze reply gauw voordat ik hem kwijt ben :p

Maar hoe gaat dat dan als jij je bijvoorbeeld rot voelt? Ik zou het best moeilijk vinden als mijn vriend daar niet of met vijf woorden ("Zo, dat is vervelend zeg") op in zou gaan. Soms is het toch fijn als iemand even doorvraagt? Het hoeft trouwens niet per sé met woorden, een knuffel op het juiste moment of 'ach, meisje toch, wat rot voor, komt wel weer goed hoor' is ook al heel wat. Maar alleen maar praten over oppervlakkige dingen zoals werk ofzo, zou ik echt niet kunnen, zeker niet als diepere gesprekken als negatief worden gezien. :|

Ik zit ongeveer in dezelfde situatie. M'n vriend en ik zijn nu bijna 2 maanden samen, nog niet zo lang dus. Wel merk je duidelijk dat we op dit gebied verschillen van elkaar. Volgens hem moet ik relax doen, genieten van de momenten dat we samen zijn en niet te veel nadenken. Zelf kan ik gewoon niet genieten als er iets is dat me dwars zit of als er iets is dat ik kwijt wil. Ik ben niet iemand die iets verzwijgt, dus ik begin er dan toch altijd over. Na afloop van 't gesprek voel ik me dan opgelucht en meestal zegt ook mijn vriend dan, dat hij blij is dat ik erover begonnen ben.

Hij is niet zo'n prater, laat staan dat hij 'n diepgaand gesprek wil. Het kan wel, maar hij houdt er absoluut niet van. Ik ben daarin precies 't tegenovergestelde. Ik wil net graag over mijn emoties praten en doe dat ook altijd.

En ja, om een lang verhaal kort te maken; ik vind 't soms ook moeilijk om ermee om te gaan.

het lijkt me toch dat dit tweede punt voorop moet staan in een relatie. Dus als 'zware gesprekken' jouw relatie alleen maar negatief beinvloeden zou je moeten proberen die toch wat minder te voeren, alleen in noodzakelijke gevallen. Zoek een vriend(in) oid om mee te filosoferen (y)

Wat ik me bedenk: je kunt natuurlijk ook serieuse gesprekken voeren zonder dat ze emotioneel zwaar zijn. "Hoe zie jij het leven, wie waren je vrienden vroeger, hoe vond je het om op school te zitten, wat wilde je vroeger worden, wat vind jij nou van dat boek, waarom is dat je favoriete film, wat wil je in voor jezelf in de toekomst..." enz enz enz

dan vraagt hij wel door gelukkig..hij is er dan wel voor me, dat wel. Maar ik denk inderdaad dat ik het praten een negatieve impuls heb gegeven, door echt het praten in te voeren als er iets was. Maar hij weet ook niet precies waar over ik zou willen praten als ik een keer dieper zou willen praten..en zoals lady-kebiss al zei, zoiets heb ik ook al vaker geprobeerd..:)..gewoon zelf vragen stellen..die beantwoord hij dan ook wel, maar ja..dan leid ik het gesprek vooral..en hij geeft dan wel uitgebreid antwoord op hoe hij zijn toekomst zou willen zien enzo, maar daarna gaan we ook weer terug over op de orde van de dag zeg maar..

Dan denk ik echt dat dat is wat hij wil. Over dagelijkse dingen praten. En dan is het de vraag of jij je daar in kunt (blijven) vinden. Het is sowieso waar dat vrouwen veel meer praten (letterlijk: ze spreken meer woorden uit op een dag dan mannen) dan mannen, maar ik ben wel blij als mijn vriend míj leidt in het gesprek, zeg-maar. Het hoeft niet altijd over de zin van het leven, maar gewoon, diepere interesse vind ik heel fijn.

Probeer te genieten van de andere dingen en je niet te fixeren op dat praten. Ik neem aan dat hij dat waard is. :)

Gelukkig ben ik niet de enige ;)
Ik denk dat ik beter naar hem moet luisteren, juist naar zijn stiltes of de dingen die hij zegt, want ook door lady-kebiss ben ik gaan beseffen dat hij soms echt dingen wilt duidelijk maken aan mij, zonder dat ik het doorheb.
Maar aan de andere kant lijkt het toch alsof je een soort van keuze moet maken: ga ik door met hem, ook al weet ik dat op een bepaalde manier praten er niet in zit?
Ik ga het proberen, maar ik weet niet of het er nog allemaal in zit. Ik zie het wel..

Als je erover wilt praten, mag je me altijd PM-en :)