Vriend en ik gaan heel anders met familie/vrienden om.
 

Huisje, boompje, beestje hier. :) We hebben het ontzettend fijn, ondanks verschillen, in karakter, opvattingen en sociale omgang.

En over dat laatste gaat het.

Ik ben nogal van het contact met mijn vriendinnen, misschien is dat iets van chicks, maar goed. Als ik ze niet drie keer per week zie, bellen/mailen/SMSen we wel. Ook het contact met mijn ouders, broer en zus is super intens, ook al zie ik ze maar een paar keer per maand.

Mijn vriend is daar heel anders in. En het "probleem" is nu: ik ben bang dat dat door mij komt.

Bijvoorbeeld. Voor hij mij kende zag hij zijn vrienden vaak. Hij ging altijd met ze naar de plaatselijke kroeg op zaterdag en soms gingen ze ook uit eten enzo. Ook ging hij met ze op de prachtig culturele vakanties naar Kos en Kreta. :D

Dat is nu niet meer zo. Hij gaat nauwelijks meer uit (met of zonder mij), we gaan gemiddeld één keer per vijf weken ofzo. Je kent het wel, je hebt wel wat anders te doen op zaterdag. Ik neem elke zaterdag initatief, zo van; 'Zullen we vanavond uit gaan?', maar negen van de tien keer zegt hij dat dat voor hem niet hoeft. Soms forceer ik het, en dan doe ik net alsof ik heel graag wil, zo komen we op dat gemiddelde.

Tuurlijk heb ik dit tegen hem gezegd. Ik maak me zorgen, soms, dat hij voor mij niet meer weggaat (nou ja, dat Kos hoeft van mij niet zo zeer), maar hij zegt dat dat niet aan mij ligt en dat hij er gewoon geen zin meer in heeft. Maar dat vind ik dan weer gek, want hij ging eerst altijd zeker drie keer per maand. Hij zegt dat hij dat deed omdat hij niets anders te doen had.

Niet dat we in een "sociaal isolement" zitten hoor - ik studeer en hij voetbalt en dart en speelt in een band, maar dat doen die vrienden niet, die gaan alleen naar de kroeg.

Met zijn ouders is hij nooit zo close geweest, hoewel ze binnen een straal van 8 km wonen ziet hij ze twee keer per maand. Voor mijn tijd schijnt dat ook zo geweest te zijn. Toch vind ik het gek, want ik heb dagelijks contact met mijn ouders (verwende tuthola, ik).

Wat nu het probleem is? Een neef, die ook zijn vriend is heeft wel eens te kennen gegegen, een paar maanden terug, dat mijn vriend zich wel erg afzijdig houdt. En ik wil dat helemaal niet, ik vind het juist leuk als hij sociaal bezig is. :o En, waar ik het meeste bang voor ben, is dat mensen denken dat *ik* hem weerhou van stappen enzo. Omdat het dus sinds mijn komst is dat hij dat niet meer doet. Terwijl ik het juist heel belangrijk vind in een relatie om elkaar te stimuleren. Om nog maar niet te spreken van zijn ouders, hun denkbeelden over mij zijn voor mij heel belangrijk.

Iemand tips hoe ik dit idiote waanbeeld uit mijn hoofd moet zetten? Ik wíl hem ook helemaal niet veranderen, maar ik wil wel dat hij zich niet door mij "tegen gehouden" voelt.

PS: FYI: Hij is negen jaar ouder dan ik. Ik heb niet zo heel veel met stappen, maar vind het af en toe erg leuk en doe graag dingen voor hem - dus als hij nu nog drie keer per maand zou willen gaan, zou ik zeker af en toe meegaan.

Volgens mij wíl hij gewoon niet uit, anders zou het dat echt wel doen. Hij is oud genoeg om voor zichzelf te beslissen. Als jij denkt dat mensen jou er op aankijken, praat er dan met hem over en zorg dat hij duidelijk maakt aan zijn vrienden dat hij 't wel heeft gehad met uitgaan etc. Maar ik zou me er gewoon niet te druk om maken.

Het ligt vast niet aan jou, zoals eerder gezegd; hij is oud en wijs genoeg om die keuzes zelf te maken, en als jij op die keuzes wordt aangekeken of aangesproken voelt, praat er dan met hem over.
Helemaal als vrienden denken dat het door jouw komt, zeg dat dan tegen hem. Het zijn zijn vrienden!

Ik herken het trouwens wel een beetje. Ik had continu hed idee dat mijn vriend dingen liet vanwege mij, en hoe vaak ik het er ook had, hij zei dat dat niet zo was, maar dat zijn behoeftes gewoon veranderd waren. Totdat onze vrienden (gezamenlijke vriendengroep) mij ervan beschuldigden dat het door mij kwam. Ik ben toen heel boos geworden op mijn vrienden en goed duidelijk gemaakt dat die jongen heel goed zijn eigen keuzes kon maken. Helaas was het niet mijn vriend die dat zei, maar ik zelf, waardoor het alsnog niet goed overkwam. Dat heeft wel een paar maanden geduurd, voordat wat vrienden hun fout inzagen en excuses aanboden.

Ik kan je daarvan 1 tip geven en dat is het erover hebben. Maak duidelijk dat je ermee zit, en vraag hem anders onduidelijkheden met zijn vrienden te bespreken. Het zijn immers vrienden...

Dat is dus precies waar ik mee zit, en nu zijn het niet eens mijn vrienden. Kijk, ik ben heel communicatief en mondig, mijn vriend is een allemansvriend en maakt liever geen stampij. 't Is een schat, maar dáárom ben ik er juist bang voor. Het is een geluk dat die vrienden heel redelijk zijn (tegen mij zeiden ze vorige maand; 'Hé, lang niet gezien, maar dat geeft niks, je hebt wel wat beters te doen dan met ons in de kroeg te hangen'), maar voor hen is het ook een grote verandering.
Nou ja, er zijn al een boel anderen uit die groep "weggevallen", door samenwonen en kids krijgen enzo, dus ze kennen het wel. Die nu nog elke week gaan zijn eeuwige vrijgezellen (maar heel lief hoor).

Mijn vriend is geen prater en zeker niet met zijn vrienden - hij weet dat dat het liefste is wat ik wil; dat hij duidelijk zegt dat hij geen behoefte meer heeft aan elke week gaan, maar hij zal dat niet snel doen. Tenzij er levens van afhangen. :D

Kijk, ik kom uit een grote stad en ben stukken jonger dan die jongens uit die groep (rond de 30 zijn ze) en ik ben bang dat ze misschien denken dat ik op ze neer kijk; elke week gaan stappen in een dorp. Ofzo. Terwijl ze altijd super aardig tegen mij zijn en altijd met me praten terwijl mijn vriend pijltjes staat te gooien ofzo. :)

En ik moet gewoon maar accepteren dat mijn vriend daar gewoon niet over wil praten met ze. Zo zit hun vriendschap niet in elkaar, ik denk niet dat zij ooit een communicatief verantwoord gesprek hebben gevoerd. :D En dan is het óók heel gek als hij opeens mondig en op hoge poten aan komt zetten met van; 'Hoor eens, mijn vriendin dwingt mij NIET om thuis te blijven'. Terwijl het alleen zijn neef is geweest die er iets van heeft gezegd.

Wat is daar het recept voor? :|

chocolademelk en muziek van bob marley

Nee, dat werkt niet. :( Calorieënbom + reggae. :(

lightchocolademelk en andere muziek dan? :)

Ja. Kruidenthee en REM, ofzo. :)

Als zijn behoeftes inderdaad veranderd zijn, en hij kan/wil het niet duidelijk maken aan zijn vrienden, houdt het op. Dat is zijn keuze en dat is ook zijn goed recht.
Het enige wat jij kan doen is hem aanmoedigen om even naar de kroeg te gaan, ga zelf mee en maak ook lol met die mensen, zodat ze niet het idee krijgen dat jij het kreng bent ofzo of degene bent die hem daarin beperkt.
Mochten er ooit vrienden/neef tegen jouw zeggen dat je vriend zich afzijdig houdt, zeg dan dat jij dat ook hebt gemerkt, en het er met hem over gehad hebt, maar dat zijn behoeftes blijkbaar veranderd zijn. Daar is niks mis mee, dat gebeurt namelijk toch wel een keer.

Maarja, praktisch gezien kan je dus weinig doen, dan alles op zijn beloop laten gaan. Dus doe het bovenstaande; maak je niet zo druk.

Daarom. Trouwens, als mensen rechtstreeks tegen mij dingen zeggen zou ik dat alleen maar waarderen, ik hou wel van straight forward.

En trouwens, mensen weten ook waar elkaars' huis woont, dus als ze mijn vriend missen (begrijpelijk, zou ik ook doen), kunnen ze natuurlijk ook altijd langs komen of bellen. De kroeg is niet de enige plek natuurlijk.

Even voor de zekerheid: ik zit hier niet 24/7 mijn nagels over op te eten hoor, maar af en toe zit ik er wel even mee.

Door je neus inademen, goed uitademen door je mond, en lekker iets gaan doen waar je zin in hebt :)

Ik heb nogal een actief stoorzendertje in mijn hoofd. Maar bedankt voor de tip. Al ga ik liever voor de cocomel. ;) &

hahaha, nee dat weten we! maar het is af en toe wel irritant. :p

Ja, het liefst was ik ook 24/7 vrolijk en fruitig, maar ja, soms moet er ook even geklaagd worden. (Het schijnt dat probleemrelaties succesvoller zijn dan alles-rozegeur-en-zo, omdat je dan beter weet wat je hebt als het wel goed gaat, dus dat moet ik dan ook maar even waar maken.)