Zo was ze er - nooit geweest
 

Zo was ze er - nooit geweest

Zeg me niet, want niets zegt me
deze storm kwam zonder regen
zonder wolken, was zij het oog
waarin ik stond, met mijn vingers
langs de rand en wervel glijdend

Ik zal niet klagen, over onheil
dat zonder voorbode, kwam
de hoop zonder dwaasheid, was
de dromer in mij naar jou opzoek
bleken alle antwoorden gedroomd

Zeg me niet, dat je vertrekt
zonder afscheid, zonder woord
verwaaien mijn vragen op je rug
gister was je nog de glimlach
na de opmerking en het bijten

Ik zal niet preken, over liefde
zonder offers, zonder leed
misschien was ik slechts verbeeld
scherp in het donker, maar te vaal
voor het licht, de reserve kaart en

was het “wij” echt geen uitleg waard.

Ik besef me dat het nogal "conservatief " is qua taalgebruik en beeldspraak (zeker vergeleken met veel andere gedichten op dit forum). Maar ik ben toch benieuwd wat jullie ervan vinden.

Ik kan niet zo goed uitleggen wat ik er van vond maar ik zal het proberen. Aan de ene kan vind ik het weer eens een gevoelsgedicht en aan de andere kant vind ik inderdaad het taalgebruik wel mooi gekozen. Vooral de eerste strofe vond ik mooi en dan vooral het stukje: met mijn vingers
langs de rand en wervel glijdend
dat vond ik erg mooi. De verdere strofes vond ik wat minder.

hmm, ik vind hem mooi :) lijkt een liedje en het is heel puur ofzo..gevoelig geschreven.. ik vind die komma's soms niet zo fijn om overheen te lezen :o..dat je de zin zeg maar afbreekt.. al heeft het wel wat, ik vind het persoonlijk niet fijn lezen