Bevroren geluk
 

Bevroren geluk

Kijk ik nu naar de vermalen vlokken
sneeuw vanonder onze schoenen
toen wij dansten, toen wij kusten
en zonde van lip tot lip ging

Weet je nog toen onder die boom?
waar kou ons omhulde en wij elkaar
de warmte in onze buiken gaven
waar jij de kuiltjes in mijn wangen groef

Kerend in onze eigen voetstappen
wond ik jou nog eenmaal om mijn vinger
omdat het moment van afscheid naderde
en ik alleen nog kon kijken naar afdrukken

- In onze witte winterwereld
lachend om bevroren tranen
die mijn wangen sieren met geluk

Ik vind m wel mooi! Maar voor mij had dat laatste stukje er niet eens bij gehoeven, en ik alleen nog kon kijken naar afdrukken
vind ik sterk genoeg als einde! (maar dat verpest voor jou misschien de betekenis?) verder vind ik en zonde van lip tot lip ging en waar jij de kuiltjes in mijn wangen groef erg mooi gevonden!

Ik vind 'm zonder de laatste strofe ook sterker. Zoals Live al zei, "en ik alleen nog kon kijken naar afdrukken" zou een sterke eindzin zijn, en ik begrijp de functie van de laatste strofe ook niet echt, al zal die er vast wel zijn, gezien je titel.

"en zonde van lip tot lip ging" past niet echt binnen het ritme, voor zover je van een vast ritme kan spreken. Maar misschien komt dat omdat het een tijdje duurde voor ik begreep dat zonde als zelfstandig naamwoord wordt gebruikt.

Ik vind hem wel mooi, maar de laatste strofe vond ik ook al wat minder. Ik denk dat ze gelijk hebben en dat het zonder die strofe beter klinkt. Al sluit die -zie ik nu pas- wel aan bij je titel, maar het is dan te expliciet, met die strofe erbij.


Mooie zinnen:

vermalen vlokken

en zonde van lip tot lip ging

waar jij de kuiltjes in mijn wangen groef

Kerend in onze eigen voetstappen