Zomerschaduw.
 

Naar aanleiding van het Poëzieproject bij ons op school; ik mocht hem gisterenmiddag voordragen maar was te ziek om naar school te gaan. De opdracht was: "Schrijf een portretopdracht aan Rembrandt van Rijn", dus je moest vertellen hoe je wilde dat het schilderij er uit zou zien enzovoort. Zelf ben ik er niet echt tevreden over.

Zomerschaduw.
Een rode rozenkelk, ontluikend
in mijn haar. En ik, ik sta
mijzelf toe niet te kijken. Gedraaid
zijn mijn schouders, gebogen mijn hoofd. Ik -
zie wel.

Ik zal wel overleven, sterren
in de lucht en fluwelige wind.
Hier sta ik alleen, ìk alleen. De wereld
omringt, omhelst mij. Nacht -
geur bevrijdt mijn leven.

Wel een mooi gedicht, ik krijg een goed beeld van die portret. Het komt ook een beetje bescheiden over, en dat is positief bedoeld dus. De enjambement is ook mooi, heel erg goed gelukt. Het afbreken aan het eind stoort me niet.

Ofwel een goed gedicht.

Vind het eigenlijk alles behalve bescheiden overkomen, eerder arrogant :d

Je gedicht vind ik op zich wel mooi maar behoorlijk cliché. maar vind het in het kader van de opdracht wel geslaagd. Al vind ik het beeld dat je schept totaal niet bij Rembrandts schilderstijl passen :o