we ademen al jaren in en uit geput uit in
 

kleine wolkjes

zij trokken
gezamenlijk ten hemel
de strijd aan .-

uitgewaaid gazoen
en spiesen voor hun buikjes
gingen zij in legioen
de ladders op, de trapjes af
en één voor één en twee na twee
vastberaden hogerop
in vol ornaat en dol bewust

koude blote voetjes maar
met loodjes aan de oortjes
van de hoorntjes op hun kop

en zij
bogen matig
plechtstatig voor de ogen
van zijn groot vermogen

oogschelletjes hingen voor hun mond
en gebeten voor hun ogen. zij roken
slechts de zoete geur van rot verbrandend vlees

ik dacht dat de hemel op aarde was beland en snelstromend wegen zocht over gladde lakeien, van een hoogte gedonderd en nu verder de weg. ik zag het van bovenaf gebeuren, spleette mijn ogen en huiverde zachtjes.

ze waren boven mij, precies iets verder en ik kon er net niet bij
want hen boven mij bracht, wist ik niet, ik wist alleen dat zij
verrood, zij waren rood, en ik voelde mij nog geel
ik was alleen en enkel, en brandde uit mijn keel

mijn oogjes waren reeds verschroeid, maar mijn naveltje bleef stil.

met mijn voetjes had ik de laatste ladder bereikt. het deed even pijn, zij waren reeds warm geschroeid. de treetjes bewogen en ik zweefde mee op de adem van de wind en steeg op boven luchten. tere vleugeldunne vliegjes hielden mij in baan.

ik was nog niet gevallen, neen, ik had nog wat houvast
ergens was ik vreemdeling, neen, eigenlijk was ik gast
ik behoorde eigenlijk ergens anders, gewoon weer hier benee
maar onzichtbaar en ongrijpbaar trok mij hier naar mee

zwinkend en zwenkend bewoog mijn laddertje, ietwat naar rechts, en toen ietwat naar links.
wat heen en weer en ik zwankelde wat onder mijn volautomatische last. onophoudelijk. maar ik niet want ik had stevig vast.

Ik vind het echt veel te lang. Je schrijft boeiend hoor, alleen dit is gewoon te veel herhaling met weinig toevoeging naar mijn idee.
Je versliest mijn aandacht in het midden van je gedicht, en dat terwijl je op een na laatste strofe werkelijk geniaal is:

ik was nog niet gevallen, neen, ik had nog wat houvast
ergens was ik vreemdeling, neen, eigenlijk was ik gast
ik behoorde eigenlijk ergens anders, gewoon weer hier benee
maar onzichtbaar en ongrijpbaar trok mij hier naar mee

Die eerste drie regels lopen echt per-fect, bij je laatste zwakt dit jammergenoeg iets af.
Je eerste vijf strofes zijn op zich niet verkeerd, maar na het gedicht helemaal gelezen te hebben vond ik ze veel te uitgebreid en langdradig. Volgens mij kun je het beeld dat je wil scheppen veel bondiger verwoorden (al was dit misschien juist je bedoeling, oid.)
Je zesde strofe is mooi, prettig op te lezen. Je zevende dus zoals al eerder gezegd geweldig :)

Je laatste strofe vind ik weer duidelijk minder goed, je taalgebruik is hier minder mooi en ook het ritme minder goed. (al kan ik die breuk/variatie ook wel weer waarderen in dat opzicht.) Tja en qua inhoud vind ik dat eind ook nogal zwak vergeleken met de rest van je gedicht.

Ik ben best wel benieuwd hoe het geheel over zou komen als je eens flink ging inkorten !!

Volgens mij is het beland.

Ik ben halverwege afgehaakt, ik vond het op een gegeven moment niet zo boeiend meer. De verkleinwoordjes zijn wel erg leuk. :)

Wat anderen ook al hebben gezegd, het is erg lang. Maar ik had verder geen problemen mijn aandacht erbij te houden en eigenlijk vind ik dat juist knap, dat je zo'n lang gedicht boeiend hebt weten te houden. Maarja nu spreek ik mijn voorgangers tegen ;)
Verder vind ik de alliteratie en het ritme heel erg goed. Het leest in één keer door.
Wat ik wel wat verwarrend vond is dat je eerst de suggestie wekt dat degene aan het wankelen is,
en daardoor komt de laatste zin een beetje raar over:

dank voor de reacties.
ik wist het natuurlijk helemaal dat het eigenlijk te lang was, en dat ben ik ook wel gewend. niet zozeer voor mij, maar wel voor een onwetende lezer, en ik post het hier voor de lezer. misschien heb je wel gelijk outro, dat de eerste 5 strofes meer van inkomersniveau zijn. daar zou ik wel wat aan kunnen doen. de laatste strofe is, hoewel misschien zwak of vaag, wel de kern van het gedicht. wat dan weer terugslaat op ze waren boven mij, precies iets verder en ik kon er net niet bij. hoewel mijn laddertje zwankte, onophoudelijk, had ik dááraan stevig vast.

Nee, ik vind het mooi. Het is proza maar dan op zijn poëtisch, en dat lange stoort me niet.