Ballade van het ouderworden
 

Ballade van het ouder worden


sneeuw als ons kladblok waarop
we engeltjes maakten, zo lief
zo stil, doodstil

omdat de wereld wit was en
we niet wisten van gevechten
ja, de mens was slecht en
bedorven, verrot, maar wij niet
nee, wij niet

men verwijt de tijd te snel
te gaan en alles te ontdooien
de avond kwam, de avond nam
de avond was nog nooit zo koud

voetstappen besmeurden, verkleurden
wit gewassen, pas gevallen
sneeuw, vertrapten tot één moddermassa
tot alles stil werd, doodstil

want engelen worden nou eenmaal niet oud


.

Ik vind dit mooi.
Echt mooi.

zo lief
zo stil, doodstil

Daar word ik pas stil van. Maar ik ben in een vreemde bui, dus let niet op mij.

Jammer dat je geen interpunctie gebruikt. Vind ik altijd mooier staan, maar dat is misschien heel persoonlijk =O.
En ik vind in je eerste strofe 'gevechten' echt een heel lelijk woord. En je laatste zin vind ik niets toevoegen.
Verder heel mooi gedaan.
:)

Bedankt!

Normaal vind ik interpunctie ook mooier, maar in dit gedicht kan dat bij sommige zinnen niet, want dan zou je ze niet meer op twee manieren kunnen lezen. Vandaar
Gevechten opzich vind ik ook geen mooi woord, maar het is gevechten als in sneeuwgevechten en voor mij hoort het er gewoon in.