Inspiratieloos verloren aan de poëzie.
 

Ik mis de scherpte van mijn woord
de spitsvondigheid in 't schrijven
waar er ooit gevoel lag in poëzie
kan ik nu slechts twijfelen over hoe
ik er nog één draai aan kan geven
-zonder driehonderdzestig graden te draaien-

Trouw blijvend aan mijn gedachten
wil ik mijn gevoel niet dichten
doch openen als een ontluikende vlinder
in een passioneel samenspel van klanken;
wind en emotie zullen mij meedragen
-en hoewel ik al halverwege ben pas ik-

want vier kwartslagen bleken niet genoeg
om te omschrijven wat mijn hart sprak;
en ook al zal ik immer blijven zoeken
naar manieren om perfect te gaan schrijven,
te openen en te dichten, leg ik mij neer
bij de krassen in het tafelblad

inspiratieloos verloren aan de poëzie.



Paul de Bruyn
07-03-2006

De derde strofe vind ik erg goed.
Toevallig dacht ik laatst ook over een gedicht over inspiratieloosheid. Wat ik gedachten had was heel anders, maar dit vind ik eigenlijk wel goed. Mijn eigen gedicht heb ik niet afgemaakt want ik zat vast :)

Wat ik van jou tot nu toe heb gelezen vond ik allemaal erg mooi, net zoals dit, maar de laatste regel van je tweede strofe:

-en hoewel ik al halverwege ben pas ik-

Ik neem aan dat 'pas' van het werkwoord 'passen' komt? :bloos:

Jep, komt van passen als in "de beurt doorgeven"
;)

Als je dat in het Engels, "passen" bedoelt, dan is het toch pass? Anders snap ik hem niet :bloos:

Hmm...Nee, ik doel eigenlijk zoals bij het kaarten van;ik pas, ik geef de beurt door..

't Kan ook zijn dat 't iets Limburgs is hoor ;) :p

O, zo, nee ik snap hem nu. Ik dacht bij passen eerder aan sla mij over, maar niet aan de beurt doorgeven. :)