Eén stervende, die leeft.
 

Eén stervende, die leeft.

Niemand die mijn naam
doet zien leven, zien bewegen
En ik lach door gulle tranen
waar heb ik het toch aan verdiend?

Geen lente vol met vlinders
geen zomer langs het strand
Ik lach, want ik ben stervende
maar een stervende, die leeft.

Harder dan één ieder ander
omdat alles straks verloren is
En vermoeid van alle narigheid
opgevangen door het licht.

De middelste strofe vind ik het mooist, maar dat komt eigenlijk ook doordat ik niet weet wat van de eerste en laatste te denken.

Ik snap ze dus niet :bloos:

Dus eigenlijk, tja, ik weet het niet zo goed. :)

Maar 'Eén stervende, die leeft' vind ik mooi gevonden.

Ik ben er van onder de indruk.

Ik ben er écht stil van

(y)

Soms is het niet nodig om veel te zeggen.

Prachtig!!!!

Een triest gedicht waarin de persoon stervende is, wanhopig is.
En bij het besef van stervend zijn, harder probeert te genieten van het leven, nu het nog kan.

Misschien helpt dat?

Oh, ik had 'harder dan één ieder ander' opgevat als harder geworden van het leven, maar daar bedoel je dus harder genieten mee. Dat is goed om te weten :)

Ik vind hem nogal saai eigenlijk. Ik lees er totaal niet in wat je wilt zeggen, het hele gedicht kabbelt op 1 zelfde toon voort, het lijkt me wat afwezig gemurmel, zoals de mensen in een kerk doen als ze de tekst nog een klein beetje kennen en weten wanneer ze iets moeten zeggen.

Ik zie geen verdriet, geen trieste gedachten en zeker niet het met volle teugen nog te proberen te genieten. Het weet me absoluut niet te boeien, ook je woordgebruik niet. En de zin één stervende, die leeft, vind ik ronduit lelijk.

Een negatieve toon tussen al die pracht, maar dat is mijn mening.

Maar toch boeiend genoeg om er een lekkere lange reactie tegenaan te gooien.
Murmelen in de kerk, dat lijkt me toch ook triest. Dus ik denk - maar ik kom nooit in de kerk - dat ik de sfeer redelijk triest heb kúnnen brengen. (Maar dat is mijn mening, bedankt voor de jouwe :rolleyes: )

Nounou, zolang weggeweest en nog niet volwassen met kritiek om kunnen gaan...

En dat het me niet boeit, wil niet zeggen dat ik het daarom maar moet afdoen met een kort antwoord. Dan beginnen te mensen te zeiken, jamaar, waaróm boeit het niet? Ik geef je uitleg, aan jou om er wel of niet iets mee te doen, maar blijkbaar ga je liever voor de roloog. En het murmelen was meer bedoeld als het zielloos stilletjes voor je uit mompelen, maar als je dat als triest wil opvatten, ga je gang. Ik vond het eerder een verwijzing naar het zielloze achter dit gedicht.

(Oh ja, als je andermans mening niet wil als die je niet aanstaat, plaats het dan niet. Ik heb al eerder mensen verwezen naar het Fancy-forum. :rolleyes: )

We hebben inderdaad een meningsverschil. Dit gedicht is met heel veel gevoel geschreven namelijk. En vandaar dat jouw reactie me misschien een beetje tegen staat.
Maar don't worry!!! Het is je mening, en je goed recht.

Grtjs!

Waarom zijn de tranen 'gul'? Als in veelvuldig? Zoiets? Ik vind het zo een positieve lading, het doet me meer denken aan tranen van vreugde, en dat lijkt me niet toepasselijk als je op het punt staat te sterven...?

uhm..wel een mooi gedicht, ben niet zo enthousiast als de meesten maar ook niet zo negatief als Riven.

Maar waar ik nieuwsgierig naar ben, is het autobiografisch?

Omdat iemand sarcastisch huilt, en lacht door elkaar. En denkt: 'Waar heb ik het toch aan verdiend?'
Een soort verdrietig gevoel, maar omdat het al zo lang zo gaat. Is de persoon er wat makkelijker in geworden, wat luchtiger of zoiets...

Om terug te komen op de andere vraag; ja het is autobiografisch. Maar ik geloof dat al mijn gedichten autobiografisch zijn, anders kan ik niet dichten.
Ik kan om exact dezelfde reden ook nauwelijks een vrolijk gedicht schrijven, dat moet ik misschien eens gaan proberen... :bloos:

Grtjs!

Ik herken je zeker nog. Ik weet ook dat wij altijd in de clinch lagen over je dichtstijl. En ik denk dat we dat nog steeds zullen doen. Helaas moet ik zeggen dat ik het met Riven eens ben (niet helaas dat ik het met haar eens moet zijn, maar eerder een helaas dat ik je dat moet zeggen ^^).

Ik zie hier geen verdriet, geen droefheid en niet de wil om toch nog te genieten van het leven. Ik vind het nogal op een oppervlakkig toon uitgewerkt, als het inderdaad zo'n gevoelsgedicht is, waarom lees ik het er dan niet in?

Gevoel schuilt niet alleen in letters. En als ik hierbij al mijn gevoelens eruit had wíllen gooien, zó zichtbaar dat iedereen het kan zien, dan had ik het wel op psychologie geplaatst.
Maar ik kan het me ook weer herinneren inderdaad. Ach, het geeft ook niets, iedereen is anders! :)
Wellicht houden we ook elk van andere schrijvers.

Dus als ik het goed begrijp ben je stervende? In dat geval sterkte... en ik vind het mooi dat je je emoties uit in gedichten.. (y)

Ik denk dat we elkaar niet helemaal begrijpen...
Al is iedereen natuurlijk stervende ;)
Ik PM je wel even voor de duidelijkheid.

Grtjs!

Zo bekeek ik het dus niet :) thnx voor de duidelijkheid in je pm!

hmm.. oke.. ik vind het wel ok geschreven, alleen het grijpt me niet echt.. ik val weg tijdens het lezen.. blijft niet hangen..sorry :bloos:

Het moet gewoon 'Een stervende, die leeft' heten ipv 'Eén stervende'. Zo lijkt het alsof de nadruk op het aantal ligt (of is dat ook zo?).

Ja, je hebt gelijk. Ik besef mij dat ook! Dankje!

Ik vind het juist goed overkomen, als je je zo voelt dan voel je je toch ook leeg? Fijn ritme zit erin, wat dit dus versterkt.
(y)