Sparen voor 'later'?
 

Al een tijdje heerst er een discussie tussen mn ouders en mij. Ze zeggen dat ik niet steeds zoveel geld moet uitgeven aan kleding en uitgaan enzo, ik moet volgens hun flink gaan sparen voor als ik op kamers ga en alles wat daarbij komt kijken.
Maar daar heb ik helemaal geen zin in! Zowiezo wil ik nog helemaal niet op kamers, ik woon hier goed, heb OV en woon 10 km van mijn school vandaan (HBO). Waarom zou ik dan gaan sparen?

Even over het geld, ik werk en verdien zo'n 160 eu in de maand, krijg kleedgeld en stufi. Dat geld dat je als premie voor je verzekering krijg enzo betaal ik terug aan mn ouders (word verekend met mn kleedgeld).

Wat vinden jullie, gewoon blijven genieten van mn geld of toch echt beginnen met sparen (terwijl ik niet op kamers wil, maar bijna verplicht word door mn ouders :S)

Sparen kan geen kwaad, het is lekker als je het huis uit gaat (misschien niet volgende week of volgende maand of volgend jaar, maar op een gegeven moment zul je dat toch wel doen, mag ik hopen) je wat spaargeld hebt. En ook in andere gevallen kan het handig zijn om wat extra geld achter de hand te hebben.

Ik zou niet niets meer gaan kopen, maar een deel sparen kan absoluut geen kwaad, dat zou ik iig zeker doen.

Maar nu wordt die verzekeringspremie toch nog niet verrekend, want je bent gratis meeverzekerd?

Moet je zelf weten.

Ooit ga je het huis uit en dan is een buffertje makkelijk.

Wat geld achter de hand hebben kan geen kwaad, over twee jaar wil je misschien op kamers en dan is het toch wel handig om over wat geld te beschikken, gewoon een paar honderd euro bij elkaar sparen dan zit je wel goed.

Ik was wel blij dat ik toen het moment kwam dat ik grote uitgaven had dat ik altijd wel redelijk zuinig was op mn geld en er niet allemaal onzin van had gekocht zoals veel mensen wel doen. :)

Ja oke dat denk ik ook wel. Ik spaar ook wel, zo'n 100 euro in de maand zet ik op mn spaarrekening. Dat weten mn ouders ook wel geloof ik. Blijkbaar willen ze dat ik nóg meer ga sparen.
Ik denk dat het komt omdat ik vaak kleding koop en best vaak uitga enzo,
en daarbij komt ook nog dat ik graag weer een brommer wil kopen. Dat is een soort verslaving van me, kheb nu zo'n 3 maand geen brommer meer en als ik op zo'n ding rijd wil ik graag weer één aanschaffen. Misschien was dat een reden dat mn ouders weer over 'op kamers gaan' zitten te zeiken. Omdat dan dus in één keer mn spaargeld weer weg is, en tsja zo'n ding kost nou eenmaal veel geld ;)

Nee man! Wat een geouwehoer is dat zeg... ik ben nu verzekerd omdat ik werk en nu krijg ik premie enzo. Ik heb gezegd dat ik niet mn verzekering wil betalen dus die betalen m'n ouders, maar daarom krijg ik dus wel premie omdat ik zo weinig verdien. En die premie krijgen mn ouders dus ;)

Je bedoelt dat je de zorgtoeslag doorschuift naar je ouders? Of ben je al achttien, i.t.t. wat naast je avater staat?

Eh.. eigenlijk heb ik geen idee :o
Zorgtoeslag klinkt opzich ook wel bekend in mn oren... maar in ieder geval ik word 24 maart 18, en ik werk... dus ik moest wel iets van een verzekering hebben.
Nja ik weet het niet, ik krijg premie, en dat hou ik niet zelf :)

Krijg jij het aanvankelijk van de Belastingdienst? Ik dacht namelijk dat mensen onder de achttien geen zorgtoeslag ontvangen omdat ze ook geen premie betalen.

Ze weten het, 'geloof je'...zou je ze dan niet eens vragen of ze het idd weten? Misschien weten ze het niet en maak je je druk om niets. Als ze het wel weten, dan zou je kunnen vragen hoeveel zij dan zouden willen zien dat je zou sparen (dat je het ze vraagt betekend niet dat je het ook moet doen).

misschien zou het je sieren als je je eens verdiept in dit soort 'geouwehoer'.

niemand 'krijgt' premie, premie betaal je. (Kom op zeg, iemand van 17 moet dat echt weten).

je werk staat er - grotendeels - buiten. Er is per 1 januari het een en ander verandert. Dat kan je haast niet ontgaan zijn.

Leuk overigens, dat je ouders je verzekering betalen. Dat kan dan echter wel hooguit gaan over je aanvullende verzekering, aangezien kinderen onder de 18 wettelijk gratis meeverzekerd zijn op dezelfde polis als hun ouders/verzorgers.

Het bestaat dan ook niet dat jij op je 17e zorgtoeslag zou krijgen. (Zo ja : dat heet fraude en is strafbaar).

Oke verduidelijking:

Tot nu toe krijg ik geen zorgtoeslag, dat krijg ik per 1 april. Dat krijg ik gewoon op mijn eigen rekening, verder is de studiebeurs ook 15 eu omhoog gegaan, krijg ik ook zelf.
Maar dat geld (aanvulling stufi en zorgtoeslag) geef ik aan mijn ouders omdat zij mijn aanvullende verzekering betalen.

Zo moet het duidelijk zijn toch?

En over dat sparen, ze zeggen: Je moet eens nadenken over wat dat kost om op kamers te gaan, je moet je meubels toch ergens vandaag halen. En dan zeg ik, ik heb nog helemaal geen zin om daar over na te denken, er komt vanzelf een moment dat ik bedenk van 'ik wil op kamers!' en pas dán zou ik gaan beginnen met sparen. Dat motiveert toch ook veel beter om daadwerkelijk te gaan sparen voor het geld dat je nodig hebt om uit huis te gaan? Als ik dat nu zou doen dan geef ik het denk ik toch eerder uit aan andere dingen.

Natuurlijk kun je dan pas gaan sparen, ik denk alleen dat je dan nog lang thuis zult moeten blijven wonen voordat je voldoende geld hebt om een kamer in te richten of je moet een lange periode op koud en hard beton slapen, dat kan natuurlijk ook. ;):)

Een kamer inrichten kost veel geld, andere dingen die bij op kamers gaan komen kijken ook. Ik denk dat je je daar op verkijkt.

Maar als je voor jezelf duidelijk hebt dat je niet wilt sparen, wat is dan het probleem? Dat je ouders vinden dat dat wel moet? Tja, je hoeft niet alles te doen wat je ouders willen, toch?

Het probleem is denk ik idd dat ik me erop verkijk wat het allemaal kost. Daarnaast vind ik mezelf nog te jong om op mezelf te gaan wonen. Ik ben al wel aan het sparen, zonder een 'doel' te hebben waaraan ik het zou gaan uitgeven. Dat was dus in dit geval een brommer. (Daardoor kwam die hele discussie ook op gang).

Maar hoe oud was jij toen je begon met sparen om op kamers te gaan? Of kreeg je alles van je ouders?

Natuurlijk kreeg ik niet alles van mijn ouders, gelukkig niet, zou ik bijna zeggen... :o

Ik heb van te voren nooit echt gespaard. Ik had ook nooit plannen om het huis uit te gaan, maar toen ik een jaar of 19 was dacht ik ineens van 'ik zou best het huis uit willen', ik sprak dat hard op uit en een maand of twee later had ik een woning. Ik had wel wat geld (ik zou niet meer weten hoeveel, maar geen duizende euro's oid) op een bankrekening staan en ik had ook al aardig wat spullen gekocht in de loop der tijd en er stond ook nog het één en ander in het huis waar ik in ging (een bank bv.). Ik heb niets opgeknapt in dat huis (terwijl dat wel (heel) hard nodig was), ben er gewoon in gegaan.

Als ik het nog een keer zou moeten doen had ik een heleboel dingen heel anders gedaan. Maar ik heb er van geleerd zullen we maar zeggen. ;) Zo'n ramp was het opzich ook niet - maar het is toch leuk als je je huisje of kamer gewoon leuk in kunt richten ed - dat merk ik nu wel nu ik weer verhuisd ben en wel het geld heb om het huis in te richten zoals ik (of we nu) het in wil richten.

Ik baal dat ik nu niet genoeg heb gespaard, auto, kamers, e.d.

Had een klein buffertje.

Hmmm je spaart al 100 euro per maand... Das, in mijn ogen, best een aardig bedrag voor een 17-jarige. Weet je zeker dat je ouders weten hoeveel je inmiddels al spaart? En zo ja, praat er eens met zo over wat voor spaarbedrag zij in hun hoofd hebben.
Voor het inrichten van een kamer kom je met 1000 euro in combinatie met Ikea en marktplaats een heel eind, als je niet te veeleisend bent. Zeker als je van te voren ook al de kleinere spullen bij elkaar verzameld. Maar je bent 17, inmiddels bijna 18. En dan willen de meeste mensen toch ook wel graag een rijbewijs. En das ook niet gratis.
Sparen is nooit verkeerd, en altijd beter als zomaar je geld uitgeven omdat je het toch 'over' hebt. Weet je nu nog niet waarvoor je spaart, dan weet je dat over een paar maanden of jaren wel.

Mijn conclusie: 100 euro per maand blijven sparen voor later. En van de rest gewoon lekker leven. En het spaarbedrag ook zeker aanpassen aan je inkomsten (als je straks jarig bent ga je meer verdienen).

Ik heb van mijn 16e tot mijn 18e 100 euro per maand gespaard, toen ik mijn rijbewijs pakket ging halen was dat op.

Sinds mijn 17e spaar ik steeds 50 euro en dat word belegd of weet ik wat, daar kan ik sowieso niet aankomen, wat eigenlijk het beste is immers voor mij ik geef graag uit.

Sparen kan nooit kwaad maar als je nu al voor later 100 euro per maand spaart lijkt me dat wel redelijk

Als je nu 100 euro spaart, vind ik dat niet verkeerd hoor. Dat is al meer dan veel leeftijdsgenoten, denk ik :p

Zelf heb ik ook wat gespaard voordat ik op kamers ging, dat is nu allang op. Nu heb ik een bijbaantje wat wel lekker verdient, en spaar ik voor mijn tripje naar Harvard University :cool:

Als je op kamers gaat, ga je misschien ook wat meer werken/verdienen, dan wordt sparen opeens veel makkelijker ;)

Thuis wonen = weinig tot geen vaste lasten
Uitwonend = vaste lasten sowieso en dan alles wat er nog bij komt.

Ja, he-he, wat is je punt :D

Dat klopt dan toch niet?
Als je dus op kamers gaat, meer vaste lasten, dat moet je waarschijnlijk ook meer werken, of je leeft van je stufi dat kan ook.

Niet sparen en alles uitgeven is natuurlijk heel erg makkelijk. En nu wil je nog niet op kamers, maar dat ligt over 2 jaar misschien toch wel anders. Sowieso denk ik niet dat er wat mis mee is om soms wat geld opzij te leggen... Zodra je eenmaal te maken krijgt met vaste lasten is het vaak toch een stuk moeilijker om nog een spaarpot te vullen. Bij je ouders inwonen is goedkoop en makkelijk, dus profiteer ervan!

En tuurlijk hoeft dat niet te betekenen dat je ALLES spaart, je kan nog genoeg leuke dingen doen wanneer je bedrag X maandelijks opzij zet. :)

Sparen voor op kamers gaan heeft weinig zin imo. Misschien alleen om een aantal eenmalige aankopen te bekostigen.
Een vast inkomen daarentegen is noodzakelijk. Ik spaar nauwelijks en geef veel geld uit aan onzin. (bier, lekker eten en muziek). MAAR! Ik heb een vast inkomen van ongeveer 600 eu per maand naast m'n studie. Ik vind dat je nu in de tijd van je leven zit waarin je alles kunt doen wat je wilt. Met beleid uiteraard. Als je niet hoeft moet je geen geld uitgeven dat je (nog) niet hebt. Maar toch, leef! (y)

Het ligt er eigenlijk aan wat voor toekomst je voor ogen hebt. Wat voor opleiding/werk wil je gaan doen, wat zullen dan ongeveer je inkomsten zijn, waar wil je gaan studeren/werken en moet je dan op kamers? Zo ja, dan zou ik inderdaad wat geld opzij leggen voor de komende jaren.

Ik weet niet hoe hoog je kleedgeld en stufi is, maar ik schat je inkomsten per maand op ongeveer 250 euro? Probeer gewoon dan per maand 100 euro opzij te leggen en van die 150 euro te leven. Het is misschien weinig als je elke week op stap gaat en kleren wil kopen, maar misschien kun je daarmee dan wat rustiger aan doen. En wil je dat niet, dan zal je misschien wat meer moeten werken. Uitgaven (inclusief het spaargeld) mogen niet boven de inkomsten uitkomen in dit geval.

Zeker als je op kamers gaat en dus alles zelf moet gaan betalen, ben je per maand veel meer kwijt! Als je inkomsten in die periode ook al niet al te hoog zijn (ligt er allemaal aan hoeveel je werkt), dan is het juist nu nuttig om geld opzij te leggen. Sparen kan nooit kwaad, of je nou in de toekomst grote uitgaven zult moeten gaan doen of niet. :)

Ik wou dat ik wat eerder was begonnen met sparen, achteraf gezien heb ik heel veel onzin gekocht waar ik niet veel mee heb gedaan, terwijl ik het nu beter had kunnen gebruiken. Op dat moment heb ik er wel van genoten dus echt spijt heb ik niet, maar ik zal een ander wel aanraden om vast iets te sparen. Dat wil niet zeggen dat je niks meer moet kopen en alles meteen weg moet zetten, maar een beetje een buffer opbouwen is wel handig.

Uh, nee, ik heb niet echt gespaard voor iets. Wel genoeg om wat simpel meubilair te kopen voor mijn kamer. Maar ik verdien nu zoveel dat ik gewoon in drie maanden evenveel kan sparen als in mijn hele vijfeneenhalfjarige studietijd (y)

Jah we weten dat je een dik betaalde baan hebt :P

He, ik ben blij, kom op (y)

Trouwens, ik spaar nog steeds niet bewust, ik leef eigenlijk redelijk op korte termijn.

Hehe, zeker blij zijn :D Studenten hebben vaak geen werk, dus ook weinig tot geen inkomen, dan verdien je eindelijk eens een beetje fatsoenlijk dan ben je zeker happy.


Maar leven op korte termijn is sowieso niet erg goed. Ben je dadelijk aan je top, zak je meteen weer naar onderaan de ladder :P.

Dat gebeurt niet zo snel. Maar ik geloof wel dat je niet te snel serieus moet worden. Ik sprak vanmiddag een vriendin die ook al een paar maanden als advocate werkt en die zei "het is hier net mijn tweede studententijd". Nou, wat wil je nog meer :D

Zeker niet, je moet ook kunnnen 'leven' en genieten natuurlijk, werken kan je je hele leven nog doen.

Maja een fatsoenlijke carriere is natuurlijk ook kicken :P, dat je alles mooi op een rijtje hebt en niet doel loos maar wat aan het doen bent :P

Maar wat is nou het doel van een glansrijke carrière dan? Veel verdienen, en dan? Trouwen en settelen? Of er hard op los leven? Als je het absoluut bekijkt heeft ook een carrière geenuiteindelijk doel, het gaat erom dat je lol hebt, en dan kun je het beter goed doen :)

bovendien kun je werken en 'leven' heel goed met elkaar combineren :)

Nou je weet toch dat ongeveer 90% van de mensen gelukkiger zijn met een partner, en een fatsoenlijke job :P.

De een bekijkt het eerst carrière maken daarna feesten/settelen, of juist anders.

Werken en leven kan je zeker combineren met elkaar, bij mij is het elke dag feest :P

Het doel, succes vol worden, voldoening krijgen, waardering of te wel respect voor wat je doet. Dat hoeft niet per se veel verdienen zijn, aangezien geld niet gelukkig maakt.

Nope, maar het is wel mooi meegenomen als de waardering voor jouw prestaties zich uitdrukt in geld :)

Maar je hebt gelijk ,het draait om de lol. Daarom heb je er ook geen reet aan als je geweldig verdient maar elke dag blij bent als je weer buiten staat aan het eind van een werkdag.

Zekers, werksfeer speelt ook een grote rol. Eigenlijk wel de belangrijkste in een succes volle carrière. Het lijkt me dus echt bagger als je gewoon met tegen zin steeds naar je werk moet gaan, steeds op de klok kijken wanneer je pauze hebt.

Dan kun je netto 20 miljoen per jaar hebben. Toch zijn er veel 'rijke' mensen hartstikke ongelukkig.

Sparen betekent niet dat je allerlei leuke dingen moet laten. Als je elke maand automatisch geld naar een (internet)-spaarrekening laat overschrijven, merk je dat helemaal niet. Je raakt dan gewend aan (bijv:) 20 euro minder uitgeven.

Ik had in de 5e en 6e wel veel gespaard, omdat ik toen veel verdiende met werken en oppassen. En nu ik studeer is dat echt wel handig, want het is nu veel moeilijker om te sparen. Van het geld ga ik mijn rijbewijs halen, maar ben er bijvoorbeeld ook van op vakantie geweest.

100 Euro per maand is al heel wat, hoor. Maar waarschijnlijk wil je daar heel andere dingen mee doen? (rijlessen betalen, op vakantie?)

Misschien kun je nog meer sparen, 25 euro p/m erbij of zo? Dat alvast voor onverwachte grote uitgaven als meubels voor je eigen 'huisje'.
En nee, je wilt nog niet uit huis, maar als je eenmaal uit huis gaat en je hebt wat geld achter de hand, dan ben je wel blij dat je gespaard hebt én meteen het huis uit kan. :)

Heb je dit nachtritme overgehouden aan je studententijd of werk je nu zo hard? ;)

Kleedgeld enzo zou ik gewoon opmaken. Voor hetzelfde ged ga je volgend jaar door en dan heb je niks meer aan dat geld ;).

Je kunt geld sparen dat je voor je verjaardag, examen enz krijgt. En dat dan gebruiken als je het huis uitgaat.

Vakantie of studie? :cool:

Oftewel, business or pleasure ;)

Ik had bijna niets gespaard voor ik op kamers ging en ik leef nog steeds ;) Je kunt op kamers gaan zo duur of goedkoop maken als je het zelf wilt. Allerlei nieuwe dure meubels kopen of goedkopere tweedehandse die nog prima zijn, enz. Natuurlijk heb je de dingen waar je niet onderuit komt (huur, eten) maar je krijgt ook meer studiefinanciering en misschien werk je ook meer. Als je al 100 euro per maand spaart is dat imo echt wel genoeg, aan de ruime kant zelfs.

Voor een deel wel, maar je moet natuurlijk wel wat geld hebben, want zonder wat geld kun je ook geen goedkopere tweedehands dingen kopen.

Naja, ik heb zelf geen cent uitgegeven aan meubels. Een bank die ik over kon nemen van mn broer, een bed wat we nog over hadden, een in elkaar geknutseld bureau, een tv die nog over was, een stoeltje wat ik al had. Dan is het best goedkoop hoor. :p

Oke duidelijk...ik blijf gewoon per maand sparen. Mn inkomsten varieren nog al omdat ik niet iedere maand eveneel werk... dus soms spaar ik ook wel eens niet of minder dan 100 euro.

Maar geld voor mn rijbewijs hoef ik niet opzij te leggen want daar heb ik het geld al voor op een rekening die opengaat als ik 18 ben (door opa en oma etc).

Maar nu is m'n mp3 speler kapot gegaan, en die heb ik echt nodig dus daar besteed ik ook maar even wat spaargeld aan :o

Sja zo blijf je bezig :P