Afscheidsbrief?
 

Als jij het heft in eigen handen zou nemen, zou je een afscheidsbrief achterlaten? Waarom wel/niet? En zo ja, wat zou je er zeker in kwijt willen (bijv. het bedanken van personen X en Y voor hun steun, liefde etc.)?

Ja, omdat mensen anders altijd achterblijven met de 'waarom' vraag en met de vraag of ze iets niet hadden moeten zien/doen.
Ik zou in die brief duidelijk maken om wie ik geef en wie zich absoluut niet schuldig mogen voelen. En natuurlijk waarom ik het doe. Ik vind dat mensen die achterblijven op z'n minst het recht hebben om dat te weten.

:nono: Zelfmoord is geen optie.

Al denk ik niet dat zelfmoord voor mij ooit een optie zal zijn, heb ik wel een idee van wat ik in een zogenoemde afscheidsbrief zou willen zetten...

Ik zou vooral uit willen leggen waarom ik tot mijn daad gekomen ben. Daarnaast zou ik voor een paar personen in het speciaal een boodschap hebben... En ik weet gek genoeg ook precies al wat deze boodschappen zouden zijn. Zo zou ik nú o.a. een boodschap hebben voor mijn moeder, voor mijn broers, voor mijn schoonzusje, voor mijn vriend, voor mijn vader, voor een oude vriend van mij genaamd Walter, voor sommige van mijn vrienden, voor een bepaalde ex-vriend, voor mijn neefje en nichtje, voor één speciaal meisje en voor de moeder van mijn vriend... :)

Ik vind dat nabestaanden in iedergeval het recht hebben om te weten wáárom. Ik zou ze niet met (al teveel) vragen achter willen laten zegmaar... :)

Een afscheidsbrief is meer een symbolisch iets. Echt te weten komen waarom iemand zelfmoord heeft gepleegd kom je er niet door. Meestal is de persoon op het moment dat hij de brief schijft al zo ver 'heen' dat het voor andere mensen moeilijk te begrijpen is.

denk het niet.
we will see

ZM is geen optie, maar anders zou ik denk ik wel een brief achter laten. Hierin een beetje het waarom en hoe ik me de afgelopen tijd heb gevoeld en een bedankje voor een paar mensen voor alles wat ze hebben gedaan ofzo.

Zeker zou ik een brief achterlaten, een algemene voor de mensen die naar de dienst komen en een persoonlijke noot gericht aan vrienden en familie die me dierbaar zijn. Achterblijvers kampen met een groot schuldgevoel 'waarom heb ik het niet zien aankomen', 'had ik haar kunnen helpen' et cetera. Op de één of andere manier zou ik ze proberen gerust te stellen voor zover dat natuurlijk mogelijk is.

Sowieso vind ik dat wanneer je suicide pleegt je de zaken goed voor elkaar moet hebben; goede uitvaartverzekering, afscheidsbrieven, dienst regelen et cetera.

Zelfmoord is (ook voor mij) geen optie, maar mocht het toch ooit zo ver komen, dan zeker wel. Misschien niet eens zo zeer om uit te leggen waarom, maar veel meer om te laten zien aan wie ik veel steun heb gehad, wie ik dankbaar ben en om te vertellen dat mensen zich ab-so-luut niet schuldig mogen voelen. Het is immers mijn keuze.
Ik zou denk ik wel meerdere brieven schrijven. Een algemene brief, die iedereen kan lezen. En dan nog verschillende aparte brieven naar mijn zussen, ouders en beste vrienden. Om te zeggen wat ik altijd heb willen zeggen, maar nooit heb gedaan. En om te vertellen dat, zolang ze me niet vergeten, ik nog altijd bij hen ben.

Waarom meldt iedereen of het voor hem of haar een optie is.. Dat wordt helemaal niet gevraagd :|

Ik doe niet aan zelfmoord, dus ik denk ook niet na over afscheidsbrieven.

Raar topic trouwens. :o

Gelukkig mag je meer vertellen dan gevraagd wordt. ;)

Voor mij is het OOK geen optie. ;)
En ik zou denk ik wel een brief achterlaten, maar ik zou niet weten wat ik daarin moest zetten. Hoe rechtvaardig je zoiets? Het valt niet uit te leggen. Ik zou er dan denk ik ook erg lang over doen.

Ja, want ik ben dol op brieven schrijven:o

Ik zou waarschijnlijk een heel boekwerk van papier achter laten:D Dan hebben ze wat te doen na mijn dood:o

haha dan is het in ieder geval herkenbaar voor je nabestanden. Dat is dan echt iets wat bij jou past :D

Maar iedereen meldt het en ik vind het gezeur en euhm lang leve mijn PMS :|

Laat ik zelf ook ff reageren.. Ik vroeg het me trwns af, omdat vrij recent mensen in mijn omgeving zm hebben gepleegd waarbij ze geen brief of iets hebben achtergelaten. Waarschijnlijk om dat ze dachten dat hun emoties/gedachten met geen pen waren te beschrijven?

Zelf zou ik zeker proberen wat woorden op papier te zetten, al is het maar om het gevoel te hebben alles een beetje 'te kunnen afsluiten' dmv een laatste woord. En idd, ook praktische dingen horen daarbij. Maar belangrijker natuurlijk: de reden, dankbetuigingen en zoiets van 'ik wens je het allerbeste, veel geluk en ik weet zeker dat je ver zal komen in het leven'..

Ik zou erin zetten dat ik wil dat mijn nabestaanden op mijn graf pissen, omdat ik zo zwak ben geweest zelfmoord te plegen.

Da's nog es een goeie zeg

Ja, je kunt het wenden of keren wat je wilt, maar ik heb daar gewoon geen goed woord voor over. Ik heb het onlangs nog eens meegemaakt in mijn omgeving (niet zo heel nabij, zoon van een collega van mijn pa, maar toch) en ik kan er gewoon niet bij dat mensen op zo'n manier van hun problemen denken af te komen.

naja je kan zeggen wat je wil, maar de problemen zijn wel opgelost, zij het dat er daardoor, voor andere mensen wel weer problemen rijzen

Wat betreft geen afscheidsbrief:
het lijkt mij eerder dat iemand in een impuls suicide heeft gepleegd en zo verward was dat het niet eens bij hem/ haar zou opkomen. Relatief vaak zie je bij de goed geplande suicides namelijk een afscheidsnoot.

Ik zou zelfmoord nooit als een optie zien denk ik. Als ik het *echt* niet meer zou zien zitten zou ik het sowieso anders aanpakken. Ik zou vertrekken, bestemming onbekend.

Mocht het ooit zo ver komen (erg onwaarschijnlijk, maar goed), dan zou ik wel een afscheidsbrief achterlaten denk ik. Ere wie ere toe komt.. ik zou mensen die mij geholpen hebben / geprobeerd hebben mij te helpen bedanken in mijn brief, en proberen uit te leggen waarom ik die keuze heb gemaakt. Ik zou vertellen dat ik vertrokken ben, en niet gevonden wil worden. Afhankelijk van de situatie zou ik misschien de spreekwoordelijke deur op een kier houden door te zeggen dat ik misschien weer terug kom of contact op zal nemen...

Anyways, allemaal hypothetisch gedoe eigenlijk. Ik kan me zo snel echt geen situatie bedenken waarin ik een dergelijk scenario zou volgen. (gelukkig maar) :)

Hmm, dat klinkt mij meer in de ogen als een zelfmoord a-la euthenasie en ik denk dat weinig jongeren die zelfmoord plegen, hier ook maar aan denken (laat staan regelen).
Ook al maak je op die manier (zelfs al zou je er geen brief bij schrijven) wel echt duidelijk dat je er al lang mee zit, dat je lang en goed nagedacht heb, en zelfs al veel stappen heb genomen om het goed te regelen voor je nabestaande. Ik denk dan dat je toch ook een statement maakt, van "Ik wil jullie ook niet daarn og meer opzadelen.."

Of ik een brief zou schrijven? Waarschijnlijk wel. Met daar in globaal de reden, ook al denk ik niet dat ik die ooit zou kunnen verwoorden.
Een dank woord? Hmm..

"Bedankt X voor je goede steun! Het was alleen niet genoeg, anders lag ik hier niet"
Ik denk dat wat je ook schrijft, het fout over gaat komen, in ieder geval in eerste instantie. Ik weet het niet.

ja, ik zou een brief schrijven..
waarom ik toch tot dit besluit ben gekomen enz.

ziet er heel stom uit maar toch..

Ik denk dat het voor veel mensen wel een uitleg is... Ik zou igg een heleboel mensen achterlaten met een gevoel van: Waarom..? Ik heb al vaak op het punt gestaan maar uiteindelijk kwam het er dan toch niet van.. Maar als het ooit zo ver mag komen: Dan voor de achtergeblevenen zeker een afscheidsbrief.

als je het gezeur vind.. waarom lees je dit topic dan?? :confused:

Waarom neem je überhaupt de moeite om een dergelijk loze vraag te stellen.

Nee. Sowieso zou zelfmoord zeker één van de laatste dingen zijn die ik zou doen (klinkt vrij dubbelzinnig in deze context). Meestal is het weglopen voor de problemen, een schreeuw om aandacht, ... en ik pak meestal de problemen meteen aan. Maar als ik zelfmoord zou plegen zou ik geen afscheidsbrief achterlaten, iemand met schuld achterlaten die er voor altijd zal mee blijven rondlopen? Dat kan je niet maken als je er zelf niet eens meer wilt zijn. En bedanken? Tja, de mensen hebben het leven dan toch niet zodanig draaglijk gemaakt dat je er wilt blijven, lijkt me.

Ja, ik zou een afscheidsbrief achterlaten. Ik denk eerlijk gezegt wel meerdere omdat ik voor een aantal mensen apart iets wil schrijven. Maar ook een meer algemenere brief die dan op mijn dienst voorgelezen kan worden. Ik zou erin proberen uit te leggen, wat mij tot dat besluit heeft gedreven, ik wil mensen ermee bedanken en ze sterkte in het leven wensen en ik zou zo goed mogelijk proberen uit te leggen hoe ik me voelde en dat anderen zich niet schuldig moeten voelen etc. Ik denk niet dat ik ooit zou 'weggaan' zonder afscheidsbrief.

Zelfmoord plegen is geen schreeuw om aandacht, je bent dan immers al het hoekje om dan heb je niets meer aan de aandacht, lijkt je ook niet?

En waarom heb je het gevoel dat je iemand met een schuldgevoel achterlaat als je een brief schrijft? Ik zou juist het gevoel hebben dat ik dat deed als ik geen brief zou schrijven, omdat dan de uitleg en verklaringen achterwege zouden blijven.

Een groot aantal mensen die (tentamen) suicide pleegt, heeft alles voor zichzelf uitgedacht. De methode is 'waterdicht', de brieven zijn geregeld et cetera. De andere groep ziet het ineens niet meer zitten omdat de relatie uit is en werpt zich vervolgens voor de trein. (Kort door de bocht)

In zekere zin is het inderdaad een statement om alles te regelen; voor nabestaanden zal de pijn er niet minder om zijn. Toch lees en hoor je vaak dat mensen een brief wel erg fijn vinden. De hamvraag is toch vaak 'waarom dan', soms kan een brief enig inzicht geven over de belevingswereld/ gedachten e.d.

een poging kan een schreeuw om hulp zijn.. soms willen ze helemaal niet dood maar alleen maar hulp/aandacht van iemand die ze er uit kan helpen o.i.d

Ik heb een afscheidsbrief geschreven. Meerdere zelfs, zodat iedereen een persoonlijke brief zou krijgen waar dan een aantal dingen in stond. Er stond onder andere in dat het niemands schuld was en dat er niet gedacht moest worden dat ik het niet had geprobeerd. Dat ik alles al had geprobeerd maar dat het niet werkte. En vooral dat ik heel veel van ze hield en dat niemand de schuld op zich moest nemen.

Ik kan me verder niet echt herinneren wat er is stond. Het is alweer een tijdje geleden.

Ja, een poging kan natuurlijk wel. Maar iemand die echt zelfmoord pleegt en het serieus lukt, dat is toch iets anders imo.

Het wordt vaak beschreven als de ultieme schreeuw om aandacht en zo denk ik er ook over. Er zijn veel mensen die het gevoel hebben om onzichtbaar te zijn, niet meer verder willen leven om die reden, en er een eind aan maken. Daarmee schudt je de mensen rond je toch wel even wakker. In de meeste gevallen is het dus zeker een schreeuw om aandacht, ookal is die onbewust.

En kan je in een brief alles schrijven wat je wilt? Wat je wilt uitleggen? Weet je ooit wel precies waarom je het doet? Zul je alle vragen kunnen beantwoorden? Dat lijkt me niet. Je laat mensen sowieso met schuldgevoel achter, met of zonder brief. Maar je geeft in een brief wel een bepaald iemand de schuld.

ja dan jhebben ze of een 'inschattingsfout' gemaakt maar vaak is het dan echt de bedoeling om dood te gaan.. dan is het niet meer een schreeuw om hulp..

Over die schreew om aandacht: wat rare kwast zegt.

En over die brief: ik denk niet dat ik alles zou kunnen schrijven, maar ik zou het zeker proberen want, wat heb ik dan nog te verliezen: ik ben er immers toch niet meer. Ik denk niet dat ik de juiste woorden zou kunnen vinden, maar ik probeer ze in ieder geval te zoeken. Tuurlijk laat je mensen met een schuldgevoel achter, dat zal altijd wel zo zijn. Maar ik begrijp je echt niet waarom je zegt dat je het met een brief erger maakt: door een bepaald iemand de schuld op te leggen? Ik zou in die brief juist duidelijk proberen te maken dat mensen zich niet schuldig hoeven te voelen, en dat stuk mis je als je geen brief schrijft.

Ik denk dat het schrijven van een brief aan geeft dat je toch een beetje aan de achterblijvers hebt gedacht.

dus ja als het ooit zover mocht komen

Ik denk dat het me niet zou lukken om een brief te schrijven op zo'n moment. Zou me te schuldig voelen denk ik.

ik heb een aantal brieven geschreven, ook met het idee dat het hun schuld niet is en dat ik van ze hou.. toch nog een beetje afscheid nemen. maar is wel een tijdje terug.

Ik zou denk ik geen zelfmoord plegen. Ik heb nu natuurlijk makkelijk praten erover, maar ik denk toch van niet.

Maargoed, ik zou wel een brief achterlaten. Dat is toch wel eigenlijk het minste wat je kunt doen voor je familie/vrienden. Ze hebben het recht te weten waarom ik er een einde aan gemaakt heb en wat mijn problemen waren.

Het is meer vanuit het oogpunt dat ik misschien ooit een ongeluk zal krijgen, waardoor ik bepaalde dingen niet meer kan zeggen tegen mensen die ik graag mag. Dan zou zo'n brief uitkomst bieden. Maar ik vind het nu nog te vroeg.. :)
Zo'n afscheidsbrief zou dan ook meer in de vorm van een testament zijn met persoonlijke noten. :p

Ik vind het jammer dat sommige mensen altijd zo makkelijk willen denken over zelfmoord. We nemen het mensen die in een psychose verkeren toch ook niet kwalijk dat ze "rare" dingen doen? Veel(maar natuurlijk niet alle ) zelfmoordenaars zijn psychisch behoorlijk ver heen. In veel gevallen heeft het ook helemaal niets met het willen ontsnappen aan problemen te maken, maar gewoon met het zelfbeeld. Je niet geliefd of zelfs volstrekt overbodig voelen. Dat is misschien moelijk te bevatten als je zelf heerlijk in je schoentjes staat, I know.

Er is voor mij geen als. Het is 100 procent zeker dat zelfmoord nooit zal gebeuren, maar stel we leven in een fantasiewereld waarin ik het zou overwegen: Uiteraard komt er een brief met het antwoord op waarom, maar verder mag het van mij wel een luchtige "leuke" brief zijn. Goeie muziektips, films of reisplaatsen die ze moeten hebben gezien. Een beetje om je nabestaanden te laten zien dat je er niet mee zat en om ze gerust te stellen.

Maar ik kan niet echt zeggen dat ik me op mijn 18e al met de dood bezig hou. Laat staan zelfmoord. Beetje luguber om nu al aan te denken.

ja voor jou kan dat luguber zijn ja..

Maar je wordt er toch mee geconfronteerd door gebeurtenissen in de omgeving..

ja hier ben ik het wel mee eens..
als iemand in een psychose iets doet ligt t aan de psychose..
en mensne die zelfmoord plegen hebben vaak al een hele weg achter hun liggen.. maar dan zijn ze wel egoistisch en blablabal

Joh :p Daarom zeg ik het ook. Ieder zijn eigen mening he.

Ik bracht het denk ik niet helemaal goed. Ik had het over mijn eigen dood. Tuurlijk wordt je er dagelijks mee geconfronteerd, maar dat wil toch niet zeggen dat ik me daar al op mijn 18e druk over hoef te maken. Ga ik ook zeker niet doen. Dat kan voor iedereen anders zijn.