Aan de muur van het paradijs
 

Aan de muur van het paradijs
hing met hanige poten en haastig geschreven,
alsof de man die hem ophing opeens
door een vijand van huis was verdreven,
een brief. Een boodschap wellicht.

“Wat wij leren van de schoonheid
is wij bestaan uit grootheidswaan.
Elk onheil is een vals alarm,
totdat wij werkelijk vergaan. Ik zocht

en riep en redding kwam: zij sloeg mij eerst
in het gezicht. Ik zwicht voor altijd voor de vlucht
en ren dit panorama uit. De lucht

is een weldoorbloede vrouw van adel.
Ik ben Mohammed en wacht op een berg.

Einde bericht.”

Wow :|
Wat mooi.

en riep en redding kwam: zij sloeg mij eerst
in het gezicht. Ik zwicht voor altijd voor de vlucht
en ren dit panorama uit. De lucht

Dat vind ik alleen wel erg verhalend. Veel 'en'.
:)

Ik vind dat stukje juist het mooist, ervan uit gaand dat verhalend nou niet een groot compliment is

Verder vind ik het wel origineel, maar trekt het me niet heel erg - ( al is hanige poten en haastig wel leuk gevonden)

Zie je nou wel :)

Ik vind het een geslaagd gedicht. Een gedicht zoals Joni het zou kunnen zingen. Ik vind het leuk dat je veel rijm gebruikt, en een keer wat minder woordspelingen. Hierdoor komt de boodschap van het gedicht veel prominenter op mij over dan in andere van je gedichten, waar mij vooral de woordspelingen het meest van bijgebleven zijn.

Wat wij leren van de schoonheid
is wij bestaan uit grootheidswaan.

Hier mis ik wel een dubbele punt of een woord na 'is'. De strofe met deze zin in trouwens wel erg goed!

Ik had daar inderdaad eerst een dubbele punt staan, maar het zag er een beetje raar uit dus toen heb ik het maar weggehaald.

Dankjewel voor je reactie, lvh, fri, david :).

De lucht

is een weldoorbloede vrouw van adel.
Ik ben Mohammed en wacht op een berg.

Einde bericht.”

Dit is ontzettend geniaal, met name de zin "Ik ben Mohammed en wacht op een berg". Geen idee waar je het vandaan haalt, of het misschien een citaat is o.i.d. maar ik denk dat die zin me altijd bij zal blijven. Ik interpreteer de zin als [Ik ben Mohammed] [en wacht op een berg] en niet als [Ik ben Mohammed] [en wacht] [op een berg]. Maar ik denk dat je het zo niet bedoelde. Verder over het gedicht: ik vind het mooi, fijn om te lezen, de rijm is ook prima, het is luchtig maar doordringend, en de woorden komen erg sterk over. Het begin vind ik minder, maar dat was ik eerlijk gezegd al vergeten toen ik het gedicht voor de eerste keer uit had.

Het is prachtig. Wat moet ik er nou verder over zeggen? Het is prachtig! Je woordkeus, je boodschap, je metrum, het is allemaal mooi en ik ga dit gedicht in mijn agenda schrijven als je het goed vindt.

@Reynaert: Erg bedankt voor je commentaar. Ik weet niet precies wat je met de dingen tussen haakjes bedoelt, maar als het met de manier van lezen te maken heeft dan denk ik dat we het op dezelfde manier lezen. De zin over Mohammed is trouwens geen citaat. Het is wel de zin waar ik het gedicht om begon.

@Touché: Dat vind ik goed en ik vind het eigenlijk ook wel één van de mooiste complimenten die iemand me ooit heeft gemaakt.

Mijn interpretatie is in de zin van "Ik ben Mohammed en wacht totdat er een berg komt".

Oh op die manier! Ja, zo is het ook bedoeld! Ik bedoel het is niet dat Mohammed er is en dat hij bovenop een berg staat te wachten, maar hij wacht dus totdat er een berg aankomt want jeweetwel "Als Mohammed niet naar de berg .." etc. Ik had niet gemerkt dat de zin ambigu is..

sjiek. oh waw, mooi :)

ja ik kan er niet meer over zeggen eigenlijk.

Ik las het ook direct zoals reynaert zei, dat laatste :)

Ik vind het een mooi gedicht.
En ik vind het ook wel grappig dat de eerste 2 regels mij deden denken aan het bijbelboek Ester. In dat boek verschijnt er opeens een hand dat op een muur schrijft. Heeft er verder niks mee te maken maarja...

Ik ben blij dat jullie het mooi vinden :)

Ik zit alleen nog te twijfelen of ik de eerste strofe niet gewoon weg moet laten? Hij voegt niet heel veel toe, en met de titel alleen zou ook wel duidelijk zijn waar het gedeelte tussen aanhalingstekens op duidt.

Ik vind dat de eerste strofe genoeg toevoegt om te mogen blijven. Het schept wat meer afstand tussen de dichter en het bericht. Zonder die strofe is het meer alsof de dichter het bericht zelf heeft geschreven.

En zonder die strofe is het geen sonnet meer.

Verdomme Lieke. Wil je dat niet meer doen op kwetsbare momenten, zo'n gedicht? (ik spreek je erover op msn ^^).
Ik bedoel hier trouwens mee dat het godsemooi is.

is wij bestaan uit grootheidswaan. :
moet er na is niet 'dat'?

En wat bedoel je met die zin?

En wat bedoel je met 'zij sloeg me recht in het gezicht?'

Wat is de boodschap van het gedicht?

Ik vind die eerste strofe juist mooi. Zou het zonder een stuk minder vinden.

Ik lees hem graag nog een keer en nog een keer en nog een keer :)

Hoe kun je het nu zo mooi vinden en toch de boodschap niet (helemaal) bevatten?

Ik zou er wel wat zinnigs over willen zeggen, maar ik begrijp er helemaal niets van.

Wat is dat nou voor on-Halogeense reactie :o

Vertel me wat je wel en niet snapt en ik zal je kunnen vertellen.

Dat 'wachten op de berg van Mohammed' is dus een écht gezegde, ik kan me nog wel herinneren dat mijn tante dat altijd zei (samen met 'Daar kun je een kleine eeuwigheid op wachten, meisje.') Fantastisch dat nog eens terug te zien.

Waarom doet dit gedicht mij in godsnaam denken aan Gabriel Garcia Marquez? (wat dus echt een enorm compliment is, want G.G. Marquez is brilliant en dit gedicht ook) Misschien door dat schrille-dromerige contrast?

En die grootheidswaan heeft toch betrekking op dat de mens het paradijs uit werd gegooid vanwege z'n eigen wangedrag etc. etc.? Wie is in dat geval dan 'de redding'?

Ja? Ik ken het alleen als "Als de berg niet naar Mohammed komt, dan moet Mohammed naar de berg."


Wat ik er eigenlijk wilde zeggen, is dat er eigenlijk geen paradijs was. We hebben onzelf, het paradijs overschat. We zien iets moois en dan zeggen we "Dit is de hemel!" maar het gaat altijd tegenvallen. Dat overschatten is de grootheidswaan. Verlangen naar schoonheid is waar het vandaan komt. Dit zou je als wangedrag kunnen zien.

Het stuk voor redding gaat (voor mij althans, wat jij er in leest is aan jou uiteraard) over het feit dat we als we in nood zijn altijd om hulp roepen, maar toen dacht ik: we voelen ons vaak het verschrikkelijkst door toedoen van andere mensen (zonder andere mensen geen onwederzijdse verliefdheid, haat, etc.) - dus als er niemand meer is, is het pas ware redding.

En erg bedankt voor je comment :).

je hebt het niet zo op reacties zonder commentaar he... maar ik heb hier nu eenmaal geen commentaar op, behalve dat het me heel erg aanspreekt, knap gedaan. :)