De Kama Sutra achterstevoren.
 

Je tenen zijn de villa's die ze vroeger bouwden
voor de rijken. Waar dikke dames zich
koelte toewaaierden op statige veranda's
en vliegen zich van lieverlee maar in de glazen limonade stortten;
en in de holten van je voeten schuil ik als ik klein ben of
als minuten niks betekenen als jij 'Zo' zegt en ik
zo terugknik; van je hielen worden al honderden jaren
verhalen verteld. Vol trots noemt men de namen van David en Goliath, van mannen die gewonnen hebben en ik nu van jou.

En op de pasgewassen ochtendstraten valt het woord
de stenen kunnen zich niet bewegen maar fluisteren zacht
-met je voetstappen om zich op te beroepen-
'Hij was hier, hij was hier!'.

Ik vind het best een goed gedicht, ook al snap ik het niet helemaal. "De Kama Sutra achterstevoren", betekent dat dat de affaire heel erg passioneel begon en telkens minder werd (ik verzin maar wat), of bedoel je er iets anders mee?

"en vliegen zich van lieverlee maar in de glazen limonade stortten" vond ik erg leuk.

Wel moet ik zeggen dat ik vooral de eerste strofe goed vind, de tweede vind ik een stuk minder. Het beeld wat je oproept in die tweede strofe is wel aardig, maar ik vind het niet fijn verwoord. Het is niet zo 'catchy' als de eerste strofe, vind ik.

Hier wilde ik ook nog op reageren. Ik ben het wel eens met wat Reynaert zegt. Maar:

Dit is veruit het mooiste woord van je gedicht. In een woord: geweldig!

Ik snap het niet echt geloof ik, en ik vind juist de tweede strofe mooi :)

Ik vind 'Hij was hier, hij was hier!'. zo'n mooi einde.

schuil ik als ik klein ben

Wat goed :eek:. 'schuil ik als ik klein ben'. Wat enorm geweldig is dit; ritmisch treint het, schuil-klein is briljant, die cadans, écht het beste stukje uit het gedicht vind ik.

de stenen kunnen zich niet bewegen

Dit vind ik ook echt heel erg goed; er zitten meer van dit soort zinnen in trouwens. Echt een stijl die aanspreekt: heerlijk woordgebruik, lekker los, laat aan de verbeelding over en is soms heel terecht abstract/vaag/gekkig; het slaat niet altijd heel correct ergens op en dat maakt het juist zo krachtig. Ik merk dat ik dit soort gedichten steeds leuker begin te vinden.

Van die terecht 'onbeholpen' zinsdelen vind ik ook zo mooi aan deze schrijfstijl, die achteraf komende stukjes, bijv.:

van mannen die gewonnen hebben en ik nu van jou.

Deze vind ik zo fijn <3

een beetje vreemd, absurd misschien?, maar wat fijn. Je woordkeus is echt goed, soms kom ik niet helemaal uit met het ritme, maar ach dat maakt niet zo heel veel uit. zal wel aan mij liggen :)

Hij was hier, hij was hier, vind ik inderdaad een mooi einde. De zin daarvoor iets minder.

je gebruikt ook van die woordcombinaties die lekker lopen, zoals 'pasgewassen ochtendstraten'.

Qua woordkeuze heel mooi, perfect gewoon, maar er zitten zinnen in die volgens mij voor de inhoud overbodig zijn.
"De stenen kunnen zich niet bewegen". Nou en?

"Vol trots noemt men de namen van David en Goliath, van mannen die gewonnen hebben en ik nu van jou."
Tenzij je bedoelt dat jij nu zijn naam noemt, klopt deze zin grammaticaal niet.

"Vol trots" vind ik trouwens ook een beetje onzin. Het is vooral een gedicht dat mooi klinkt.

Waarom vind je 'vol trots' onzin?

Het komt op me over als voor de inhoud overbodige opsmuk, maar misschien valt dat wel mee.

Ik zou trouwens ook die streepjes om "met je voetstappen om zich op te beroepen" weghalen; ze zijn niet nodig en slaan eigenlijk nergens op. Ik stel me voor dat ze in het gedicht staan om het 'poëtischer' of taalkundig creatiever te maken, en op zich werkt dat eerst ook wel, maar na een paar keer lezen stoor ik me eraan. De zin lijkt me niet van minder groot belang dan de rest van de zinnen.

Ik denk dat dat wel meevalt inderdaad. Sommige mensen praten er toch echt vol trots over :)

Dichterlijke vrijheid enz.

[mierenneukerijmodus] Ja, maar hij zei ook niet dat het niet mocht, alleen dat de zin grammaticaal niet klopt. Dat het dichterlijke vrijheid is verandert daar niets aan. [/mierenneukerijmodus]

Oh, ik dacht dat het nog hoorde bij de zinnen die volgens hem voor de inhoud overbodig zijn.

Nee, het lijkt niet me overbodig, maar het gewoon niet klopt, en dat ik toch wel lelijk vind.

ik vind het juist wel mooi. Dichterlijke vrijheid zorgt ervoor dat er nog wat denkwerk overblijft voor de lezer:) En het maakt het vaak origineler vind ik, omdat je bij wijze van spreken mag doen wat je wil, zal het eerder voorkomen dat je iets schrijft wat nog niet eerder geschreven is.

Maar als je het maar één keer doet en dan ook nog redelijk onopvallend komt het op mij over als een fout, iets wat de schrijver niet bedoeld heeft.

Als je fouten maakt onder het motto 'dichterlijke vrijheid', wat op zich moet kunnen, maak dat dan duidelijk. Anders lijkt dat hele gedoe over 'dichterlijke vrijheid' een slap excuus (ik weet natuurlijk niet over dat hier het geval is, omdat ik Touché er zelf niet over gehoord heb).

Discussie, discussie. De stenen kunnen zich niet bewegen om het grote nieuws uit te dragen en fluisteren daarom maar, ik noem zijn naam en win van hem (misschien zelfs wel daarom!) en het is vol trots omdat... tsja... omdat het hele gedicht vol trots zit. Maar je hebt gelijk: het is een typisch gevoelsgedicht en ik heb ook meer op wat en hoe ik zei gelet dan op het metrum etc.

Oh, en ik knoei met taal, ja!