geen titel :o
 

Alsof ik de pijn niet voel
loop ik met opgeheven hoofd
Emoties hopen op in mijn hart
ik voel me moe

Tranen stromen eindelijk
ik breek doormidden
lig op de koude stenen
wachtend op geluk

Eeuwig blijf ik daar

Tweede strofe vind ik het mooist. Die raakt me het meest. Die eerste strofe vind ik minder. Ik weet zelf ook niet echt waarom. Het doet me denken aan wol :s

De tweede is het mooist, omdat je daar ietwat met woorden speelt. De eerste strofe spreekt niet echt tot mijn verbeelding.

Alles is tegenwoordig mooi op DoP. Dit dus ook. Wat een schitterend gedicht. Je raakt me echt.

:confused: wat bedoel je daarmee te zeggen?

Hij bedoelt wat ik denk.

Ik vind m ook mooi, alleen dat laatste zinnetje voegt naar mijn gevoel niet heel veel toe..

Ik bedoel te zeggen dat ik vrijwel alle gedichten die gepost worden al wel een keer eerder heb gelezen of zelf heb geschreven. Dit is op zich niet erg (nou ja het is wel erg maar niet te voorkomen), maar ik erger me aan het feit dat sommige saaie clichégedichten de hemel in geprezen worden.

Je meende je eerste reactie dus niet? :o :|

Inderdaad de
creativiteit is mo-
menteel heel
ver te zoeken. Zo
ook in dit gedicht.



Alsof het teveel moeite kost.

Zou je je reactie misschien uit kunnen leggen?
Je bedoelt dus dat ik mijn zinnen afbreek?
Maar zover ik weet heb ik geen woord afgebroken.

Ik hoop dat je t nog toe wil lichten!

Alsof ik de pijn niet voel, loop ik met opgeheven hoofd
Emoties hopen op in mijn hart, ik voel me moe

Tranen stromen eindelijk,
ik breek doormidden
Lig op de koude stenen
wachtend op geluk

Eeuwig blijf ik daar


Is ie zo beter dan? :rolleyes:
Ook maar meteen komma's in gedaan anders liepen die eerste twee regels voor geen meter.

ik denk dat bedoeld wordt dat het eigenlijk een verhaaltje is dat in dichtvorm gegoten wordt.

Je breekt je zinnen inderdaad af, maar dat hoeft niet negatief te zijn. Wat ik eigenlijk bedoelde (dit was trouwens niet alleen op jou gericht, maar meer een algemene boodschap aan de mensen op wie het ook betrekking heeft) is dat een gedicht niet bestaat uit een paar zinnen die in stukjes zijn gehakt en over meerdere regels zijn verspreid:

Alsof ik de pijn niet voel loop ik met opgeheven hoofd. Emoties hopen (zich) op in mijn hart. Ik voel me moe. Tranen stromen eindelijk. Ik breek doormidden, lig op de koude stenen, wachtend op geluk. Eeuwig blijf ik daar.

Oké bedankt, nu is het iig duidelijker. En ik ga er aan werken.