depri alweer
 

*zucht*

Ik ben alweer depressief. Ik wist het eingelijk al wel. Iedere week komt er hier iemand van het ggz in huis om een uurtje te babbelen met mij. En die begon gisteren om toch weer anti depressiva te gaan proberen. Maar ja omdat ik een geheugen probleem heb (heb een hersenbeschadiging) is het lastig voor mij om die ook op tijd en datum te slikken zeg maar.

Vandaag merk ik toch echt dat ik depresief ben. Kon niet mijn bed uit komen en ben er pas om 13.00 uitgekomen omdat 1 van onze honden piepte omdat hij uit de bench moest om zn behoeftes te doen. Ik zou eingelijk naar mn paarden moeten gaan kijken omdat die voor in de wei staan en ze voor het eerst een hele dag daar staan. (heeft mn vriend buiten gezet) Dus moet ik kijken of het goed gaat. Maar ik kan er gewoon geen fut voor opbrengen omdat kleine stukje te lopen. ( ligt achter onze flat, is 5 minuten lopen) Ik moet gaan eten koken maar ik kan geen eens op komen wat ik wil gaan koken. Ik denk dat het vandaag maar zelf friet bakken word voor mn vriend. Ik heb vandaag toch geen eetlust. En als ik iets eet dan zit ik gelijk vol. Blee ik zoek dit echt niet steeds zo te hebben. Waarom ik waarom heb ik altijd zo'n pech. Ik zie het nu toch echt ff niet meer zitten, maar ik zou door moeten want dit heeft mijn vriend niet verdiend. Maar het liefste zou ik nu kappen. 10 jaar lang zit ik al met me zelf in de knoop. 10 jaar lang lever ik al de strijd om me zelf staande te houden.
Maar steeds zak ik weer terug.

Mijn ouders ontkende eerst dat mijn problemen van mijn hersenbeschadiging kwam, nu ik er een test voor heb gedaan, en idd blijkt dat het er wel door komt, accepteren ze het niet. Ik ben altijd al het pispaaltje bij mijn ouders geweest. Ik weet het gewoon niet meer. Ik kon en kan nog steeds niks goed doen. Mijn vriend staat nog hoger aangeschreven als ik.

Het liefste zou ik ze nu willen zeggen hoe ik over de dingen denk.
Dat ik helemaal niet zo'n makkelijke jeugd heb gehad als hun denken. Ik ben verkracht geweest, waarvan jullie toen dachten dat dat vrijwillig was en dat ik dat graag wou. Ik heb een abortus gedaan. Ik ben toen moeten vluchten voor die jongen want hij had me met de dood bedreigt. Ik heb ondergedoken gezeten omdat hij dat dus echt wel had gedaan als hij mij had kunnen vinden. gelukkig weet hij nu niet waar ik nu woon. Maar ja het komt nu allemaal terug. Moet weer een nieuw spiraaltje in laten zetten en deze oude heb ik toen na de abortus in laten zetten.
En dan komt er hier nog een TBS kliniek voor long stay in de buurt, dus ik ben echt heel erg bang. Kon ik ze maar vertellen dat ik even later nog door iemand hevig ben mishandeld. Bijna van de trap ben geduwd en door de vitrine kast heen geduwd ben.
Dat ik eingelijk helemaal geen moeilijk kind ben geweest maar omdat ik het pispaaltje van het gezin was kreeg ik altijd straf en dat deed me zo'n pijn altijd want ik wou het wel altijd goed doen.
Ik wou nooit iemand kwetsen, en nu nog niet. Ik was zo bang dat ik weer straf kreeg. Kon ik maar zeggen hoeveel pijn ze mij hebben gedaan en nu nog doen. Maar ja dat word helaas afgekapt want hun willen toch alleen maar zien wat hun alleen maar willen zien.

Ik heb op mijn 10 de een ongeluk gehad en heb toen in coma gelegen. Waar ik nu achter af jammer genoeg wel weer ben uitgekomen. Ik heb nu wel leuke dingen mn paarden en honden. Maar het liefste zou ik gewoon in mijn eigen huisje blijven en niet meer buiten komen. Geen mensen meer zien behalve mijn vriend.
Dan kan ik ook andere mensen niet meer pijn doen. En hun mij ook niet. Ik ben al veelste veel pijn gedaan. Toen ik een jaar of 12 was dat ik net in de puberteit kwam en mijn vader overspannen was, dat hij zei tegen mij dat ik maar beter in coma had kunnen blijven liggen. Nee dat heeft zeker geen pijn gedaan. En erna ook nog gaan ontkennen.

De ggz is ook niet de snelste en die geloven me toch nooit.
Ik ben nu aan het over zetten naar de volwassenen zorg, maar ja dat overzetten duurt al weer een tijdje. Ze wisten pas zelfs niet meer wie mijn behandelaar zou zijn. En die behandelaar die het toch uiteindelijk was daar kan ik niet mee door 1 deur.

Ik denk dat ik het beste maar een wanhoopspoging gaan doen, mischien dat ze me dan helpen, na 10 jaar...


Ik weet het ff op dit moment niet meer, als jullie het wel weten help me dan...?

Wat een verhaal. Er zijn bij jou wel een hoop "ongelukken" gebeurd. Ik kan begrijpen je daardoor niet goed gaat voelen.

Ik zou je nou niet echt kunnen helpen. Je zal er denk ik zelf weer bovenop moeten komen. Misschien kan een psycholoog je daarbij helpen. Ik denk dat met misschien ook wel goed is om iets te hebben waarvoor je nu wilt gaan. Bijvoorbeeld je paarden, je vriend, andere dingen wat je leuk vind, heb je misschien een droom/doel die je altijd nog wou nastreven? Dat houd je denk ik ook wel positief op de been.

Sterkte <3

Volgens mij zijn er nog een heleboel instanties waar je zo kan aankloppen. Als jij ze dit verhaal stuurt die je net hebt geschreven, zullen ze je zeker op korte termijn goed helpen. Zo'n instantie heeft dan gewoon de taak om jou goed te begeleiden en de hulp te zoeken die jij nodig hebt.

Ik zal dat doen als ik jou was.

zou je er misschien een aantal voor mij kunnen opnoemen?

maatschappelijk werk en zo die doen niks zolang ik bij het ggz zit. en jeugdzorg ben ik te oud voor

Ik weet niet waar je vandaan komt, maar als je hier naar beneden scrollt zie je per provincie welke instellingen er zijn :)

Wat ik begrijp uit je verhaal is dat je het erg moeilijk vindt om over bepaalde dingen te praten en dat je erg veel hebt opgekropt. Zoveel met je meedragen zonder dat je daar met iemand over kan praten kan ook leiden tot depressies. Misschien is het een goed idee om dit verhaal aan je ouders te laten lezen, wellicht dat ze dan tot inkeer komen en het wel accepteren. Anders zijn er altijd nog diverse proffesionele instanties buiten het ggz waar je kan aankloppen. Ook hier weer als je het moeilijk vindt om over je problemen te praten, laat ze dan dit verhaal lezen.

Probeer eerst eens (de dagelijks aanbevolen hoeveelheid) Sint janskruit. Veel depressieve mensen varen er wel bij.

Probeer tegelijk een professionele hulpverlener te vinden, een goede psycholoog, bij wie je je op je gemak voelt, en probeer je verleden te verwerken.

Er is een Amerikaans onderzoek geweest naar Sint - Janskruid,
waarin word verklaard dat het niet werkt.

En dat TS zijn medicijnen zou kunnen vergeten vind ik onzin, je kan het op een a4 printen en aan je slaapkamerdeur hangen of op de koelkast.
Je vergeet toch ook niet te eten en te slapen.

Ach Sint Janskruid kost volgens mij ook niet de wereld en kan ze het altijd proberen. ' Baadt het niet dan schaadt het niet'

Het klopt inderdaad dat sommige onderzoeken concluderen dat het niet werkt. Daarentegen zijn er legio patienten(verenigingen) die het tegendeel beweren - en zij zijn de ervaringsdeskundigen. Natuurlijk kun je het (zoals altijd) aan een placebo-effect wijten, maar is dat werkelijk opbouwend of relevant? Zoals Nictel terecht opmerkt: probeer het. Overigens kan Sint-Janskruit wel schaden, dus houd je aan de dagelijks aanbevolen hoeveelheid.

Bij een lichte depressie zal je er baat bij kunnen hebben, maar in de zwaarste gevallen lijkt het mij persoonlijk geen oplossing.

pillen kruiden e.d. zijn ter bestrijding van de symptomen, terwijl je juist de oorzaak moet aanpakken!!!!!!!

Dat is een eigen keuze. Mijn manisch-depressieve oom heeft ruim twintig jaar antidepressiva geslikt en heeft daardoor nu bijna geen functionerende lever + nieren meer...


Lees.

Ik heb niet je hele verhaal gelezen, ik stopte bij GGZ. Ik zou professionele hulp zoeken, in plaats van je te laten helpen door die paupers van de GGZ.

Bij een bipolaire stoornis word doorgaans een stabilisator gebruikt, soms in combinatie met een AD.

Zoals jij nu hierboven verteld heeft hij alleen AD geslikt ?

In het ziekenhuis is vastgesteld dat de AD de dysfuncties hebben veroorzaakt.

dus hij heeft alleen een AD gehad voor een bi - polaire stoornis ?

Staat dat er..?

Ik had de vraag al eerder gesteld, welke jij niet beantwoord.

Dus beter lezen

Jouw vraag is niet relevant. Er is vastgesteld dat de AD zijn lever en nieren hebben aangetast. Of hij stabilisatoren heeft geslikt, doet niets af aan deze conclusie - tenzij jij meent op basis van de informatie in deze thread het beter te weten...

Waarom heeft ie in godsnaam AD geslikt, tevens gaf je aan dat dat zijn eigen keuze was, dit terwijl jij duidelijk zegt dat de persoon in kwestie bi - poliar was.

Dus hij heeft niet datgene gedaan wat de arts / specialist hem had voorgeschreven.

Ben benieuwd waaruit je dit concludeert. Citaten graag.

alsje

----------
In het ziekenhuis is vastgesteld dat de AD de dysfuncties hebben veroorzaakt.
------------------------



------
Dat is een eigen keuze. Mijn manisch-depressieve oom heeft ruim twintig jaar antidepressiva geslikt en heeft daardoor nu bijna geen functionerende lever + nieren meer...
-------------

hoppa

Nee inderdaad, maar ts moet dan wel even opletten dat als je een hormoonspiraaltje hebt (mirena) dat die niet werkt icm sint janskruid. Misschien is dat een reden om het niet te doen.

Leer je tegenwoordig zo argumenteren? Da's prachtig. Gaven ze nu ook maar leesles. Dan had je wellicht kunnen zien dat mijn opmerking: "Dat is een eigen keuze", op het erboven staande citaat van ratsja ten aanzien van het gebruik van Sint Janskruit sloeg (want dat is wat je op een forum als deze doet - reageren op anderen met behulp van citaten):
Leer lezen, want de rest van het citaat: ... stelt nergens dat het de keuze is geweest van mijn oom om AD te slikken.

En nu kap ik ermee, ventje, want jij bent hier om je gelijk te halen, terwijl de rest van ons elkaar probeert te helpen. Goodbye.

Beste TS,

Bij klachten ontstaan door psychiatrische stoornissen (klachten die niet geheel te verklaren zijn door gebeurtenissenis in je leven, héél simpel gezegd) is het volgens mij erg moeilijk om alleen door te praten het probleem op te lossen.

Medicijnen kunnen zeker aan het begin van een behandeling helpen. Je kan er makkelijker door nadenken en kan er beter door praten. Zonder praten kom je ook nergens. Therapie + medicatie = (y)

@ Alluman:

Doorgaans zijn het de stabilisatoren zoals lithium, depakine en tegretol die schadelijk kunnen zijn voor de lever en nieren, daarom zijn artsen verplicht om minstens 1 keer per half jaar (geloof ik) bloedonderzoek te laten verrichten.

(ik denk dat dat is waar Ratsja op doelde)

je hapt zo heerlijk, ge - wel - dig en bovendien ben je lekker duidelijk steeds.

Sowieso vaker dan 1 keer per half jaar, zeker in de opbouwfase om je bloedspiegel te checken.

Voorts kunnen psychische klachten ook een andere oorzaak hebben en met therapie bedoel je praatsessies ?
Ook dat is niet altijd een oplossing als de oorzaak een andere aard heeft.

En van medicatie kan je volgens mij niet makkelijker nadenken cognitief werkt het anders.

Ben jij even stoer zeg... :rolleyes:

Ga ff ergens anders ruzieën ed.

Dat is Uw oordeel.

Een meerderheid van de patienten met bipolaire stoornis krijgt naast stabilisatoren ook antidepressiva omdat de depressieve kant anders kan gaan overheersen. 80 % van de mensen met een depressie heeft aan een halfjaar antidepressiva genoeg om uit de negatieve spiraal te komen en dus te genezen; 20 jaar durend gebruik ervan komt dus weinig voor. Overigens is het wel zo dat cognitieve gedragstherapie net zo goed helpt als een antidepressivum, bij milde tot redelijke depressie, het duurt alleen wel wat langer voordat je resultaat ziet en is geloof ik ook duurder, vandaar dat antidepressiva een beetje 'standaard' zijn. Maar als je niet graag medicijnen slikt, is cognitieve gedragstherapie dus ook een goede oplossing. Alleen niet voor een bipolaire stoornis, maar dat is offtopic.

@ heavyukkie:
Wat heb je al veel meegemaakt! Ik kan me voorstellen dat je daar last van hebt.
Als je de antidepressiva wel wil gebruiken, maar bang bent dat het je niet lukt, kun je inderdaad bij blokker/xenos/marskramer/etc een pillendoosje kopen waarop de dagen van de week staan aangegeven. 1 keer per week vul je dan de vakjes van dat doosje. Misschien kun je met je vriend afspreken dat hij je er elke dag aan herinnert om ze te nemen? Bijvoorbeeld dat je probeert om ze om 4 uur te nemen, en dat hij je om half 5 vraagt of je dat al gedaan hebt.
De hulpverleners van de GGD en andere hulpverleningsinstanties zijn vast zelf ook niet blij met alle papierwinkel, maar zo is het nu eenmaal. Misschien kunnen ze voor jou een spoedprocedure inzetten om je om te zetten naar volwassenenzorg, zodat je daar sneller kan beginnen? Je kunt het altijd aan ze vragen.
Geen zin hebben om dingen te ondernemen is erg vervelend, maar probeer jezelf een beetje te stimuleren om toch iets te doen, zelfs al is het iets heel eenvoudigs en staat het je heel erg tegen. Ik denk dat, als het je lukt om iets te doen zoals bij je paarden gaan kijken, je daarna een beter gevoel over jezelf hebt en dus ook een beter gevoel in het algemeen.
Sterkte ermee!

Klopt, wordt doorgaans ook gedaan, maar de behandeling met AD naast een stabilisator moet in de gaten worden gehouden.

AD kan ook manie of hypomanie opwekken.