Weg (of titelloos)
 

Je kijkt me aan en ademt,
langzaam in de kilte uit.

Je tranen biggelen, rollen;
je hart valt op de grond uiteen.

Je vraagt me tevergeefs:
“maar kunnen we niet, kunnen we niet nog één…?”

“Nee m’n lief, dat gaat niet meer,
jij en ik zijn twee.”

Onlosmakelijk apart,
voor altijd niet verbonden.

“We kunnen toch nog wel...
immers waar een wil is is een weg?”

“Dat is het hem juist,
de wil is weg.”

Lang geleden dat ik een gedicht heb geschreven, comments please ;)

ik betwijfel of jij dit gedicht zelf hebt geschreven :) (correct me if i'm wrong)

Maargoed, Ik vind hem leuk, zitten leuke dingen in

zoals van dat

nice wordplay..


de laatste regel is wel wat cliche

Moet ik een foto maken van mijn heerschende oude hoven uilenhof repetitiepapier-met-gedicht? :P

voor de rest bedankt voor je comment, ben het er wel mee eens ja.

hmm.. ik vind hem wel mooi :) vooral wat pete da pornkid ook zegt.. wel leuk ja

Alright, ik geloof je wel. Maar het kwam we allemaal wat bekend voor. Vandaar...

wow, knap zeg!
leuke woordspelingen, ik vind het niet cliché overkomen
leest fijn, zoals in de eerste alinea 'aan~uit', leuk gedaan(Y)

Ik vind de zin 'het is het hem juist' een beetje zwak, en 'de wil is weg' komt daardoor niet echt tot zijn recht. Het is wat voorspelbaar door dat 'het is het hem juist', en het haalt de vaart wat uit het gedicht. Ik zou hier voor een andere verwoording kiezen.

Verder is het een goed gedicht, ik vind de woordkeus niet echt bijzonder, maar de dramatiek zit er goed in. Het is een mooi onderwerp waarover je schrijft.

Je hebt helemaal gelijk, dat 'dat is het hem juist' heb ik ook over getwijfeld maar kon weinig vinden dat het lekker liet lopen en dat passend was.