Bloemlezing over de dood
 

Ik ben bezig met een bloemlezing over de dood. Tot dusver heb ik deze gedichten uitgekozen:

Doodgaan - Willem Kloos
Uitvaart van mijn dochterken - Vondel
Willig Sterven - Christiaan Huygens
Verdronken Vlinder - Lennaert Nijgh
Insomnia - J.C. Bloem
In memoriam mijzelf - Slauerhoff
Schaduw van de dood - Frederik Hemkes
Het geschenk - Rosalie Loveling
De uiterste seconde - S. Vestdijk
Landschap met dode muis - Jellema

Ik moet nog 5 gedichten m.b.t. dit thema hebben. Heeft iemand nog goede suggesties?

Bij voorbaat dank.

Volgens mij kwam ik de titel "bloemlezing over de dood"al op moderne talen tegen :nono: , kies één forum uit.

ontopic, nee geen idee :(


edit: ik zie dat iem je dit topic aanbeveelde/aanbeval, goede zet. Maar die ander moet dus dicht.

Het gedicht "Ochtend" van Esther Jansma is een prachtig gedicht over een gestorven kind. Ik kan de hele versie zo niet op het internet vinden, maar het begint zo:

Ochtend

Had jij je gezichtje uitgeleend? Nam je
voor even maar andere ogen? Een mond
voor vuurtaal, watertaal?

De herinnering is tijdens de droom blijkbaar vervormd.

Je hield je aan ons vast. Niet waar,
je lag stil en je sprak met geesten.

Ook een gestorven kind, door Joost vd Vondel

Kinder-lijk


Constantijntje, ‘t zalig kijntje,
Cherubijntje, van omhoog
D’ijdelheden hier beneden
Uitlacht met een lodderoog.
‘Moeder’, zeit hij, ‘waarom schreit gij,
Waarom greit gij op mijn lijk ?
Boven leef ik, boven zweef ik,
Engeltje van ‘t hemelrijk.
En ik blink er, en ik drink er
‘t Geen de schinker alles goeds
Schenkt de zielen die daar krielen,
Dertel van veel overvloeds
Leer dan reizen met gepeizen
Naar paleizen, uit het slik
Dezer werreld, die zo dwerrelt:
Eeuwig gaat voor ogenblik’.

Bedankt voor de reacties!

Nog meer suggesties?

De necrofiel, van Dorrestein.