Ik til een beeld naar de tuin.
 

De zon kleurt bronstig broze vormen
de herfst omarmt haar met zijn dans
De wind blaast soepel om haar oren,
maar ze blijft staan waar ze staat en ze lacht

Al gauw glinstert ze de vroegte voorbij
waar spinnen hun leven doorheen zien vervagen
Langs het licht van de grauwte rijgen zij
een kristalen ketting, om haar te verdragen

Laat wilgen diep buigen
voor de ijzeren wet van werk
Laat de duizenden takken van de kerk
haar toejuichen en bevlagen

En als de damp slaat op je adem
huilt je naam het uit

Ik weet nog niet helemaal wat ik wil met de schuine strofe, maar ik vond het beeld van hangende wilgen zo mooi

Met plezier gelezen, ik heb het schuine stuk maar overgeslagen. Zulke opdrachtzinnen doen voor mij vaak afbraak van een gedicht, dus misschien moet je alleen die ene regel laten staan als je die zo mooi vindt. En hangende wilgen zijn inderdaad heel mooi.
Heel mooi de plaats omschreven, met zon herfst en wind.
Eerste regel is heel sterk, staat voor de goede zinnen die volgen.
Leest prettig: omarmt ~ dans

Tweede alinea is anders, maar ook mooi: spinnen rijgen een kristalen ketting. Ik dacht eerst, waarom staat er 'verdragen', want 'dragen' rijmt ook op 'vervagen'. Ik dacht dus dat 'haar' sloeg op de 'haar' uit de eerste alinea, maar het gaat dus over het licht van de grauwte. Wat is licht van de grauwte?

Ik snap de laatste twee zinnen niet eigenlijk...

Ik heb het gedicht een paar keer gelezen, maar ik kom nog steeds niet echt in het ritme. Met name deze twee zinnen vind ik moeilijk:

maar ze blijft staan waar ze staat en ze lacht

Al gauw glinstert ze de vroegte voorbij

Doordat ik die maar niet 'goed gelezen' krijg stuit ik in de rest van het gedicht steeds op het zoeken naar het ritme. Ik weet niet of dat aan mij ligt, je hebt er misschien meerdere reacties voor nodig.

Verder vind ik het een goed gedicht, het cursieve stuk is erg mooi, al vind ik dat de vierde regel eigenlijk op 'buigen' zou moeten rijmen ipv op 'verdragen' (dit is natuurlijk eigenlijk origineler en beter, maar zelf denk ik dat het positief zou bijdragen aan het ritmische lezen). De laatste twee regels zijn overigens geweldig. 'huilt je naam het uit', briljant.

Met de zin die xineof aangaf heb ik niet zo'n moeite,
met deze wel een beetje: waar spinnen hun leven doorheen zien vervagen


Ik vind je schuingedrukte stukje wel mooi, omdat het een mooi beeld oproept, maar ik vind het nog niet helemaal passen bij de rest van je gedicht.

je eerste zin is echt heel mooi en ik vind glinstert ze de vroegte voorbij ook erg mooi!

Bedankt voor jullie reacties, allemaal!

@flyaway: Dank je, ik heb het schuine stuk in de nieuwe versie weggehaald. Dit gedicht kan ook wel zonder de hangende wilgen, ook al zijn ze nog zo mooi.
De twee laatste zinnen, tja, waar slaan ze eigenlijk op. Je zou het zo kunnen zien, dat de damp slaat op 'verbijstering' of 'jaloezie', op 'verstikking' in ieder geval. En dat je naam het uithuilt, omdat je iemand anders zou willen zijn. Het zijn opmeerderemaniereninterpretabele zinnen :o Het hele gedicht eigenlijk...

@xineof: Ook jij dank je! :) Zelf had ik het idee dat je na de laatste zin, laatste strofe wel aardig in het ritme zat, er dan eerste zin, tweede strofe weer uit viel maar in de daaropvolgende zin er weer in kwam. Jij leest 'm misschien anders.

@Ave: Dankuu en zoals ik net al zei, heb 't cursieve stuk tekst weggehaald. Oja, ik zou nog reageren op jouw gedicht! Excusé, ik ga het NU doen ;)