![]() |
De treurwilg
de regendruppels sloegen als meteorieten in mijn gezicht
terwijl mijn haren vochten tegen de wind standvastig stond zij daar wiegend in de storm, maar toch zo onbewogen krampachtig omvatte ik haar mijn natte kleren tegen haar bruine huid doof door de wind voor mijn eigen wanhoop zij verstond me zonder woorden een bliksemschicht, een intense pijn de stam en mijn hart braken tegelijk |
Leuk hoor.
De titel heb je uitgewerkt, dat is te zien, maar iets meer had ook gemogen. De vergelijking in de eerste zin is misschien mooier zonder 'als' ertussen. Het stukje 'wiegen in de wind~onbewogen' vond ik nog het mooiste. Verder geen opmerkingen:) |
dankje :)
de metaforiek (kan ik dat zo zeggen?) is ook duidelijk? |
Citaat:
"wiegend in de storm, maar toch zo onbewogen" vond ik leuk. "doof door de wind voor mijn eigen wanhoop" loopt niet lekker doordat je twee betekenisdragende elementen verbindt met het woord 'doof' terwijl dat hier eigenlijk niet goed kan. Je zou er bijvoorbeeld dit van kunnen maken: "doofde/verdoofde de wind mijn eigen wanhoop", dat maakt het bovendien dubbelzinnig. Ik zou trouwens ook het woord 'eigen' in 'mijn eigen wanhoop' weglaten, dat lijkt me een beetje overbodig. |
Met de zin 'doof door de wind voor mijn eigen wanhoop' bedoelde ik eigenlijk het feit dat ik door de storm mijn eigen stem niet eens meer kon horen. Of bedoelde je dat ook? Vandaar de zin die erop volgt. Maargoed, als ik mijn eigen ideeën nu zo allemaal ga uitwerken blijft er weinig vrije interpretatie meer over.
|
'een bliksemschicht, een intense pijn
de stam en mijn hart braken tegelijk' Luguber...? |
ik schrijf geen vrolijke gedichten :p
nouja, die heb ik wel maar ze zijn slecht. |
De titel moet trouwens zo blijven?
|
Up de volgende keer wat subtieler.
|
Citaat:
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:03. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.