huilen om mn ex
 

ik heb nu 4 maanden iets met een jongen en dat loopt niet echt lekker. daarbij heb ik ook het gevoel dat de klap van het uitgaan met mijn ex nu eigenlijk pas aankomt(ik heb het wel uitgemaakt, maar toch)is het normaal dat je na een halfjaar nog steeds om je ex huilt?

of het normaal is is 1 ding, maar wat zeker is, is dat je te snel aan een nieuwe jongen bent begonnen...

ja, ben ik ook achter gekomen :(

Eigen schuld, dikke bult. Misschien heeft je ex inmiddels ook wel een ander en is die daar hartstikke gelukkig mee.

Denk in het vervolg beter na voordat je het uitmaakt. (Y)

hmm ik denk niet dat het verstandig is om meteen een nieuw vriendje te nemen als het nog niet zo lang uit is en je er zelf eigenlijk nog niet overheen bent... Maar daar was je zelf ook al achter.

Het ligt denk ik aan de omstandigheden, wat betreft het huilen om je ex. Hoe het is uit gegaan, of je elkaar nog wel eens ziet enzo.
Het ligt aan hoe je relatie is geweest met je ex, denk ik.

Ik heb echt een hele nare relatie achter de rug, waarin ik veel ben pijn gedaan. Hij heeft het toen uitgemaakt en dat vond ik heel erg. Maar na verloop van tijd, voelde ik me steeds beter en vrijer :)

Neem de tijd om het te verwerken zou ik zeggen, ga leuke dingen doen die niets met jongens of iets te maken hebben (y) Breng wat tijd met vrienden door, praat erover. Op die manier weet ik zeker dat je er op een gegeven moment overheen bent en je aan een nieuwe relatie kan beginnen.

Ik heb dit ook zo meegemaakt. Ik kreeg al een maand na mijn relatie van twee jaar een nieuwe vriend. Veel te snel, dat wist ik zelf ook wel, maar ik was verliefd geworden en ik kon het niet langer negeren of zo. We hadden al gezoend, e.d., we konden het niet blijven ontkennen. We hadden eigenlijk al een relatie, gedroegen ons zo, maar de buitenwereld wist van niets :D

Ik heb nog tot zeven maanden lang veel last gehad van mijn ex. Misschien zelfs wel langer. Pas na zes maanden kon ik het aanzien dat hij met andere meisjes was enz. Mijn vriend heeft veel geduld gehad en daar ben ik hem heel dankbaar voor.
Hij heeft gewacht tijdens onze relatie, terwijl ik nog niet over mijn ex heen was en dat bezig was te verwerken. Nu is onze relatie heerlijk :)

het is idd te snel gegaan, en ik besefte dat toen ook al. maar ja..we konden het allebei niet langer onderdrukken..we hebben het toen nog 2 maanden geheim gehouden vanwege mijn ex, ik wilde m niet kwetsen. en ik heb ook vanaf het begin gezegd tegen mijn huidige vriend dat ik tijd nodig had om het te verwerken. die tijd heb ik ook gekregen, krijg ik nog steeds en daar ben ik m dankbaar voor. toch lijkt het alsof nu, na 6 maanden de harde klap pas komt.

het ligt ook aan het feit met hoe ik met mijn ex om ga. de hoofdreden waarom het uitging, was zijn moeder. ik zal daar nu niet over uitbreiden maar daar kreeg ik ontzettend veel stress van (ik hoorde van hem achteraf dat hij er ook stress van had, maar dat heeft hij me nooit verteld omdat hij niet wilde dat ik me nog meer zorgen zou maken) Natuurlijk waren er ook andere redenen, o.a. zijn jaloezie. Maar als het een tijdje uit is, onthou je de goede dingen uit de relatie, en de slechte vergeet je. soms vergeet ik waarom het ook al weer uit is gegaan en dan raak ik in paniek, terwijl, als je rationeel nadenkent je beseft dat het natuurlijk niet zomaar is uitgegaan.

Mijn ex kan mij nog steeds niet loslaten, en hij zei een week geleden zelfs dat ik voor hem de ware was. (daar kwam het op neer, het werd niet met zoveel woorden gezegd). Ik heb een tijdje het contact verbroken met mijn ex omdat ik niet kon aanzien dat hij het ontzettend moeilijk had met mijn keuze om het uit te maken. het vervelende is, we zitten bij elkaar op school, en elke keer als ik langs liep had ie zo'n zielige blik. Misschien deed ie dat ook wel een beetje bewust, maar toch: ik blijf daar gevoelig voor. Na 2 maanden elkaar niet gesproken te hebben kwamen we eigenlijk opeens weer in contact met elkaar. We hebben gepraat. En ik besefte dat ik het toch miste. Praten met hem. niet de relatie ofzo, ik voel geen liefde meer voor hem. Tenminste, niet op die manier. Een eerste vriendje zal altijd speciaal blijven.

Dus het contact is weer een beetje hersteld, en hij ontkent het zelf heel heftig, maar soms heb ik het idee dat ie nog een soort van 'flirt'. Hij zei bijvoorbeeld tegen me: we kunnen in de zomervakantie wel een dagje naar Scheveningen'. Dan denk ik: beseft ie dan niet dat dat teveel van het goede is? heb ik m ook gezegd natuurlijk. Ik denk niet dat je echt 'echt' vrienden kan worden met je ex, het is altijd anders dan bij gewone vrienden, maar ik wil het zo graag. dat normale contact met hem, maar eigenlijk werkt het ook helemaal niet. Na elk gesprek met hem ben ik overstuur, en als ik dan ruzie heb met mijn huidige vriend (niet om mijn ex) maar om iets wat hij gedaan heeft dan besef ik dat het nog het meest ironische is dat mijn vriend niet heeft wat mijn ex wel heeft. Vergelijken mag je uiteraard nooit doen, en dat doe ik ook echt niet constant, soms is het gewoon allemaal zo.. ja...zo niet in controle, mijn gevoelens.

wow :| besefte nooit dat het zo'n lang verhaal was..sorry:P

Ik denk dat dat allemaal volkomen normaal is. Wat jij allemaal beschrijft, had ik ook. Mijn ex zit ook bij mij op school en als ik hem spreek is het weer zo "losjes" als toen het goed ging in de relatie. Dan heb ik ook het idee dat hij flirt.
Misschien doe ik onbewust mee.
Het is goed dat je beseft dat je alleen de goede dingen van de relatie nog ziet. Het is nu zes maanden uit geloof ik? en dat is vaak de periode waarin exen weer bij elkaar komen. Tussen mij en mijn exvriend zal het niet meer werken en ik wil ook niet dat het zal werken; we passen niet bij elkaar. Wat dat betreft heb ik wel heel duidelijk dat ik hem mis, maar dat ik hem niet terugwil.
Ik heb het contact lange tijd verbroken. Nu spreken we elkaar héél zelden. Dat is fijn... en zometeen gaat hij van school en dan kan ik helemaal mijn eigen leven leiden zonder hem de hele tijd te zien en aan mijn relatie herinnerd te worden :)

ja dat heb ik idd ook. straks zit hij niet meer hier op school en dan word het volgens mij een stuk makkelijker om echt door te kunnen met mijn leven. Mss is dat voor hem anders, hij doet zo zielig over het feit dat ie me straks niet meer ziet, maar ik vind het stiekem een verademing. En ik hoop dat er een tijd komt dat ik gewoon met hem op het strand kan lopen een dag zonder bijbedoelingen, gewoon als vrienden. Maar dat is niet nu, dat is misschien pas over 20 jaar. De tijd zal het leren. :)

ik weet niet of je hier iets aan hebt, shellsign, maar toen het uit ging met mijn ex had ik na 2 weken met mijn huidige vriend. Na anderhalf jaar ging ik "pas" huilen (van boosheid, niet omdat ik hem terug wilde) om mijn ex, omdat alle puzzle stukjes op zijn plaats vielen. Na anderhalf jaar kwam ik er pas achter hoe zeer hij mij "gebruikt" had!

Toen ik hem (na een jaar) terug zag, met zijn nieuwe vriendin, had ik helemaal geen problemen mee. Daar stond ik zelf het meest van de te kijken! :eek: Het deed mij gewoon niks.

ja, geef mij maar weer de schuld :s :)

Wie zegt dat het om jou gaat?

Dit kwam bij mij ook op idd :o

Als je nog niet over je ex heen bent, moet je niet iets met iemand anders beginnen, zeker niet als je nog moet huilen om hem, terwijl je ondertussen wel een nieuwe vriend hebt.

Ik ben niet op m'n achterhoofd gevallen.

ehh, wat wil je bereiken met zo'n opmerking dan?

:nono: Dit heb je geloof ik terug genomen