Ben jij een doorzetter of...
 

geef je snel op?
Wat ik bedoel is dus: als jij begint met een verhaal, en je hebt na een tijdje geen inspiratie meer, wat doe je dan?
Ga je je zinnen verzetten en hoop je op inspiratie, en als die niet komt laat je je verhaal maar voor wat het is? Of blijf je vastberaden achter je pc/schrijfblok zitten en denkt verwoed na over een goede plotwending?

Ikzelf ben op dat gebied eigenlijk een echte zwakkeling :o. Het is ook al geregeld gebeurd dat ik hier een verhaal post (dat een langer verhaal zou moeten worden), maar dat het bij dat ene stukje blijft. Of dat ik aan een verhaal begin en na tien, twintig regels al besluit van 'oké, dit wordt niks.'
Of ik heb juist al twee pagina's geschreven maar weet dan niets origineel meer.

Ik kwam daarnet twee oude verhalen van mij tegen, waar ik ook midden in het verhaal mee ben opgehouden, en die ik eigenlijk wel terug zou willen oppikken.
Goede wil is er genoeg, alleen de moed om er terug aan te beginnen ontbreekt :o. Ik heb de laatste tijd écht geen inspiratie meer:(

:o 9 van de 10 verhalen maak ik dus niet af, waardoor ik nu een immense stapel met halve verhalen heb en die moet ik van mezelf allemaal nog afmaken.
Ik ben ook een zwakkeling dus.

Heel soms kap ik er mee, maar meestal maak ik het wel af met een belabberd slecht of flauw einde. Vaak beloof ik mezelf het later nog eens beter te doen, maar meestal ben ik zo blij dat het verhaal af is, dat ik er niets meer aan doe en het ergens post. :)

LUH-3417

Vroeger stopte ik ook vaak midden in een verhaal, omdat ik een beetje vast kwam te zitten. Ik weet meestal wel hoe het moet aflopen, maar het middenstuk blijft altijd zo lastig.

Mijn oplossing: alleen nog maar korte verhalen. Tegenwoordig zijn mijn verhalen meestal maar één kantje lang, dus heb ik ze binnen één dag vaak wel op papier. Soms zijn ze wel wat langer, maar aan hele hoofdstukken en tientallen pagina's doe ik voorlopig niet:)

Ligt er bij mij meer aan waarom ik het schrijf, waarom ik moet stoppen en hoeveel het verhaal voor me waard is.

Lange verhalen maak ik nooit af. Tenminste, tot nu toe is me dat nog niet gelukt. Jammer, eigenlijk, maar soms kom ik gewoon niet verder, ik verzand dan in cliché's, of maak het te ingewikkeld zodat er geen touw aan vast te knopen valt.

Nu ben ik bezig met een wat langer verhaal, god mag weten of ik het af krijg, maar ik voeg nu elke keer een klein stukje toe, wanneer ik wat in mijn hoofd krijg. Ik ben er niet dwangmatig mee bezig, zeg maar. Wie weet werkt dat wel :p

Eigenlijk hou ik me hierom ook liever bezig met korte verhalen. Die krijg ik namelijk meestal wel af en zijn ook beter als emotionele stortkoker. Ofzo. Iig, daarin kan ik mijn gevoel beter kwijt en dat scheelt.

Laatst ben ik weer eens begonnen aan een verhaal. Bij mij gaat dat vrij langzaam. Ik neem de rust niet om er echt voor te gaan zitten, en vaak werkt dat ook niet.

Soms zoemen er woorden of zinnen door mijn hoofd die ik dan maar opschrijf. Ze komen later dan wel weer van pas. Of niet.

Ik heb nog nooit een verhaal geschreven, maar ik ben van plan me voor te doen als Marokkaan en een boek over mijn jeugd in Marokko te schrijven. Zo'n kans laat Prometheus niet liggen.

Die opmerking was origineel geweest als die niet al door heel veel andere mensen gemaakt werd.

Ik heb hem eerlijk gezegd nog nooit eerder gehoord, maar ik lees dan ook geen Groene/VN/andere literair blad.

Lange verhalen lukt niet, of ik besteed er ontzettend weinig tijd aan, dus dan ben ik er mijn komende leven wel mee bezig.
Korte stukjes hou ik het liever bij, komen vaker in me op, en zijn ook handig als een soort uitlaatklep, wat wel meer mensen zullen hebben zo ik denk.

Meestal zijn mijn verhaaltje te plaatsen onder het kopje ''oeverloos geouwehoer''. Zegt genoeg denk ik. Ik kan makkelijk iets beginnen maar bedenk veel te laat (of niet) een plot en dan wil het halverwege nog wel een stranden ja.

Ik blijf zitten. Ik haal wat door, ik krabbel er wat bij, en hetgeen ik uiteindelijk uitschrijf is weer wat anders. Als je denkt dat ik dan klaar ben...nee hoor. D'r komen nog minstens vijf mierenneuk/veranderrondes, en tot m'n stukkie ermee door kan heb ik geen rust. Als ik er eenmaal aan begonnen ben moet het ook af.

*zucht*

Ik heb 1x een echt goed verhaal geschreven, dat was voor een verhalenschrijfwedstrijd en het behoorde tot de 11 beste verhalen en het is gepubliceerd. Sindsdien heb ik niks meer geschreven, ik kan dat niet uit mezelf, ik moet een doel hebben. Zo'n wedstrijd kan een doel zijn, maar vorig jaar werd-ie weer gehouden en had ik totaal geen inspiratie. Ik ben wel begonnen maar ik vond al gauw dat het niks werd dus ben ermee gestopt en heb uiteindelijk niet meegedaan.

Ik heb ook nog tig onafgemaakte verhalen op m'n computer staan. De meeste bestaan uit 1 alinea tot een half kantje. 2 ofzo zijn al 2 pagina's, maar ik kom er niet verder mee. Misschien later, als ik echt tijd heb ofzo.

Volgens mij zijn het opiniebladen, geen literaire tijdschriften. Wie zegt trouwens dat ik die wijsheid heb opgedaan uit die bladen. Het verhaal rondom Yusef el Halal (lees: Jacob van Duijn, Ronald Giphart, Ingmar Heytze, Ernest van der Kwast, Marcel Möring en Steven Verhelsten) is toch algemeen bekend?

Daar moet ik je teleurstellen. Ik heb geen idee.

Ik moet nog steeds ik word nooit gewoon afschrijven :o en ik krijg ook steeds commentaar van Marcade die wil dat ik het afschrijf :D

Ik schrijf altijd mijn verhalen af, of ik daarmee bij andere dingen in tijdnood kom of niet. Ik begin met schrijven, en schrijf zo met gemak vijf uur door (incl herlezen en veranderen eventueel). Als ik op de helft stop heb ik vaak het idee dat ik vergeet wat ik op papier wil zetten.
Wel heb ik dat ik een paar weken daarna weer een verhaal herlees en een soort van tweede versie erop schrijf :)

Google Yusef el Halal maar.

Toevallig wist ik dat wel, omdat ik Marcel Möring op de Dag van de Literatuur heb gezien. Anders had ik het ook niet geweten.

Snees wilde gewoon een vlotte opmerking maken. Ik ook.

Als ik een verhaal schrijf dat me intrigeert - hoe vreemd dat ook moge klinken - schrijf ik het vaak snel af, of juist niet, omdat ik bang ben het te verneuken.

Als ik een verhaal schrijf dat ik stiekem niet zo interessant vind, schrijf ik het vaak snel af, om er maar van af te zijn, of laat ik het liggen omdat ik het niet leuk vind om te schrijven.