3 gedichtjes: Levensdoel/Geschenk/Onvermijdelijk
 

levensdoel

in trance, extase neemt mijn lichaam
als zachte dauwdruppels in een dop
laat mij vervangen door het andere
zet in een ruk mijn emoties stop

Stille manieren om mij heen
proberen mij te roepen
mijn oren afgesloten voor het leven
voel ik me alweer alleen

Duizend namen omarmen mij
maar geen heeft mijn gevoel
slechts onhoorbare stemmen fluisteren
"Geef je leven opnieuw een doel"

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Geschenk

Als eeuwige dromen
mijn beeld zouden zijn
Zou ik in vreugde mijn leven
met tranen aan je schenken

Opdat je hoe dan ook
nooit zou denken
dat ik niet om je zou geven

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Onvermijdelijk

Vervorming van twijfels
rijzen in een hemels geding
voor mij slechts losse zinnen
herboren uit mijn herinnering

Ingenomen door tranen
van een niet omvattend spel
waarvan ik geen deel wil uitmaken
maar stiekem doe ik dat wel

Ontstane verlangens voor het leven
worden de grond in geboord
Door de klanken en betekenis
van slechts één enkel woord

Ze zien eruit alsof ze een gedicht zijn, onderverdeeld in de apart behandelde onderwerpen, klopt dat? Ik mis de grappige wending eigenlijk een beetje, of iets anders, ludieks. Maar misschien hoort dat hier niet bij, maar ik vind het taalgebruik een beetje oppervlakkig.

Ze hebben wel allemaal met een zelfde onderwerp te maken ja. En in deze gedichten hoort nou eenmaal niets grappigs. Dan is het niet meer mijn gevoel, niet meer 'mijn' gedichtje.

Ik vind je stijl mooi. Ik vind ze niet oppervlakkig. Gedichies die mij niet echt treffen (sommige stukjes wel), maar die wel jouw gevoel en gedachten duidelijk laten spreken

xxxxx
Mariamne

Ik vind de laatste het mooiste, maar de tweede ook, alleen vind ik de laatste strofe daarvan niet zo heel erg mooi. Ze spreken me allemaal wel aan en ik vind het niet oppervlakkig, integendeel juist! Gaat het allemaal wel goed meis?
Knúúúf! xxx