"Ik verveel me "
 

Inspiratieloos zei Egbert tegen Søren:
Wat kan mij nu nog gebeuren?

Søren, kennelijk ontdaan, vroeg:
"Mag ik weten waar dat op sloeg?
Zomaar vragen stellen, zonder reden
Je laatste woord reeds lang geleden"

Egbert, echter, verweerde zich vlot:
"Verdorie Søren, doe niet zo bot
Ik dacht: als we elkaar zo goed kennen
Leverworst delen, naakt rondrennen

Een vraag was het slechts, zoals zovelen
Het antwoord kan me echter niet schelen
Maar deze reactie had ik niet verwacht
Ik hoop dat ik niet onze vriendschap heb verkracht"

"Maar nee, beste Egbert! Wij blijven immer kornuiten
Doerakken, zoals vroeger, kwajongens, schavuiten
Schoffies van de straat, onze achterbuurt van toen
In Opperdoes, bij Medemblik, nooit iets te doen

Dus emmers kattenkwaad, dag en nacht,
Altijd wel van een misdaad verdacht
Wij blijven samen, rare vragen ten spijt
Onze vriendschap, Egbert, raken we nimmer kwijt!"

"Hè, Søren, ik krijg het er warm van
Ik verkies de vriendschap met een man
Boven de liefde met een vrouw
En zeg naar waarheid: Ik hou van jou"

Sterk. Jammer dat de rijm soms wat geforceerd overkomt, vooral bij "Ik hoop dat ik niet onze vriendschap heb verkracht".

Leverworst delen en naakt rondrennen is wel weer erg gaaf.

Het is sowieso wel eens fijn om op DoP dit soort pretentieloos dichtwerk tegen te komen. (y)

Ik moet er wel om lachen. Het is grappig. Sommige zinnen vind ik een beetje dooddoeners, zoals 'ik hoop niet dat ik onze vriendschap heb verkracht'. Dat lijkt er echt neergezet om te rijmen, net als 'altijd wel van een misdaad verdacht'. Begin is sterker dan het einde.

Wauw, vet! :cool: Zoals Porcelain al zegt, het begin is sterker dan het einde.

Ik vind m heel amusant om te lezen. Het begin is inderdaad sterker dan het einde. Maar verder is het heel leuk.

vermakelijk :cool: