Ook de allerlaatste klok was allang gestopt met tikken
 

De klok die niet langer luidt
Verkondigd een stilte
Die niemand
Verbreken kan

Zwijgend
Zonder stemmen
Zonder gedachten
Zonder geluid

Diep vanbinnen
Knaagt een gevoel
Aan de twijfel
Van mijn hart

Belovende woorden
Een aardige blik
Hoop op wat anders
Maar helaas…

Er verbeterde niets
Want zelfs de allerlaatste klok
was allang gestopt met tikken

Cliché. Erg cliché.

En
Dat je zinnen
In deze stijl
Zijn
Getypt
Wil ook
Niet echt helpen

leve de interpuncties!

verkondigt :nono:

Een gevoel dat aan je twijfel knaagt, dat vind ik dan wel weer origineel.

De titel en dus de laatste twee regels vind ik wel wat hebben eigenlijk, ook al is het vast al 100 keer eerder bedacht.

Ja, ik vond de titel ook wel veelbelovend. Het gedicht is wat minder, vooral dus omdat het eigenlijk gewoon in stukjes gehakte zinnen zijn. Je zou wat beter kunnen nadenken over je gedicht, zodat het echt een gedicht wordt, geen losse zinnetjes.