Pak me dan.
 

Ik krijg kriebels van mensen zoals jij. Zo onbezorgd en ontzettend zorgzaam. En je ogen, elke keer vergeet ik weer hoe die in hun kasjes groeien als mijn ogen je water geven. Ik wil de wereld vertellen wat ik voor je voel, maar dit kan niet. Waarschijnlijk denk jij niet zo, daarom is dit verhaal voor jou. Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik neerschrijf hoe belangrijk je bent in mijn leven. Je T-shirt, de groene riem, je nieuwe schoenen.

Die nieuwe Dean niet te vergeten. Ze maken allemaal een stukje van je leven uit, en ik zou dat toch ook zo graag zijn. Ik voel me stom, maar ik verwacht niks van je. Stiekem. Wel. Ik zou zo graag willen dat je de deur opendeed en me verliefd aankeek en me naar je toetrok. Ik zou willen dat je mijn gevoelige snaar bespeelde zoals op je nieuwe gitaar speelt. Ik zou willen dat ik die hals was, en je mij zo vasthield. Toch is het leuk zoals we het nu hebben, samen onder je dekbed. Maar dat neemt niet weg dat ik mag dromen. Dromen komen weleens uit, zeggen ze.

Liefs.

Hierna een komma.
Dit stukje vind ik iets minder mooi. Of weghalen, of ernstig aanpassen. Maar dat is slechts mijn mening :p
Ik zou dit veranderen in: 'Dromen komen weleens uit, zeggen ze'. Staat mooier.

Het is wel verrekte herkenbaar, moet ik zeggen :) Ik heb beter van je gelezen, maar ik vind het niet slecht. Aardig stukje.

Had je trouwens al mijn commentaar ge-pmd, had nog niet gezien dat je het geplaatst had :D

Hee ICU!

Je hebt een pm :) Heb zojuist paar dingen aangepast!

PM is binnen, aanpassingen zijn goedgekeurd :p

;) hahaha