Ze zien niks aan me.
 

Mijn zusje heeft altijd 'zichtbare' dingen. Ik heb altijd 'onzichtbare' dingen. En dat is wel eens frustrerend. Als je met een gipsen poot rond loopt dan ziet iedereen dat je wat hebt en dan geloven ze je ook. Dan ben je geen zeikerd of wat dan ook, want met een gipsen poot kun je immers minder. Ook in de tram, jongeren moeten eigenlijk altijd op staan voor ouderen, maar er ooit bij nagedacht dat een jongere ook een (onzichtbare) ziekte kan hebben? Het ging ff goed, maar de laatste tijd word ik weer met m'n neus op de feiten gedrukt. Lopen doet pijn, ik ben moe, ik heb koppijn, ben ongelooflijk stijf, enz. enz. enz. Maar je ziet het niet aan me. Dus denken mensen dat ik niks heb, dat ik me aanstel. Zo voelt het in ieder geval.

Kent iemand dit? (vast wel)

jah meissie ik ken het ook, ik ben altijd moe (heb: chronische vermoeidheids syndroom m.e.) en aangezien je die ziekte niet makkelijk kan aantonen en ook veel mensen niet weten wat het is zien ze je gauw als aanstelster, je moet er denk maar mee leren leven.....ik heb er ook veel moeite mee maar me vrienden weten wel wat het is maar andere niet.
veel succes ermee

kussies

Tnx. Ik heb altijd pijn en ben altijd moe (fm (fibromyalgie)). Lijkt beetje om me (alleen omgekeerd qua moe/pijn), beetje zelfde 'familie' zeg maar. Is nogal irritant...maar ja.

Ik heb ook ME.. en ik kan het is idd vervelend want aan mij zie je dus echt niets! Vaak zie ik er s ochtends heel moe uit, maar smeer er wat make-up op en je ziet er gezond uit..
Bij mij in de klas zeggen ze ook wel ns tegen mijn mentrix, maar ze ziet er zo gewoon uit. En das best vervelend.. ze moesten eens weten hoe ik me voelde..

Ik ben erg zwak omdat ik een tijd lang een hersentumor heb gehad (die is vorige week weggehaald), soms werd ik dan plotseling heel moe of misselijk, veel mensen snappen dan niet wat er aan de hand is, dus denken ze dat je je aanstelt... Is afschuwelijk...

Mijn broertje heeft erge last van pijnlijke gewrichten, dus moet hij soms gewoon echt gaan zitten en uitrusten, anders doet het teveel pijn. Nu zaten we een keer in een tram, tenminste, hij zat, ik stond. Kwam er een man in, jaar of 50, werd hij helemaal kwaad op mijn broertje omdat hij niet opstond... Was echt zo lullig! Mijn broertje durft ook heel vaak niet te zeggen dat het pijn doet, dus gaat hij gewoon door... Is echt sneu...

Dat is echt heel zielig voor hem! Maar ja, ik heb het ook wel eens, dan zit ik in de bus en denk ik van, straks is het vol en komt er een ouder iemand.. Je word er als jongere op aan gekeken als je niet gelijk opstaat. Maar je gaat toch ook niet zomaar tegen iedereen vertellen van: nouh, ik kan ook niet zo lang staan etc etc...

ik zit ookal 8 maanden thuis met pfieffer/chronische vermoeidheid en nu hoor je ook van alle mensen je moet gewoon weer vanalles gaan ondernemen dan is het vanzelf over enz... net of als je moe bent en pijn hebt met plezier iets gaat doen. en ik elke dag zet ik me er echt toe dat ik een stukje ga lopen maar dan soms komen we kennissen tegen en die zitten je dan ook zo stom aan te kijken als ik met m'n ma voorbij kom stompelen :(

kheb meestal wel zichtbare dingen, maar die kondigen zich aan met onzichtbare dingen.

zo had ik twee jaar terug verschrikkelijke pijn aan m'n knie en ik herkende het (knieschijf was aant kloten, was al eens uit de kom geweest)
ik vragen aan m'n docent of ik aan de kant mocht gaan zitten bij gym, hij vragen wat het was..... nou, ik stelde me aan volgens hem, was niks aan de hand want hij kon niks zien.
nou, mooi wel dus. na die gymles 3 weken niet naar school gekund vanwege de pijn!!! :mad::mad: en heb vervolgens 6 maanden nodig gehad om weer te herstellen van weer m'n knieschijf uit de kom...

maar goed, bij mij zie je het dus alleen bij de 'aankondiging' niet, maar kan me helemaal voorstellen hoe dat moet zijn voor je!!!! echt kut!!

Bij gymles is dat echt erg idd... Ik had vlak voor en tijdens de gymles ook eens enorme last van mijn hoofd, natuurlijk had ik geen briefje, want ik wist niet dat ik het zou krijgen. Dus ik leg het uit van 'Ja, ik heb soms erge hoofdpijn, als ik me dan te veel inspan, word ik duizelig en misselijk..' dat mens kijkt me aan, knippert, staart en zegt 'Haal maar even een asperientje, en kleed je dan snel om!' Pff, ik was woest!
Ik moest wel meedoen, omdat de conrector er niet was (anders had ik het hem verteld, blabla) de volgende dag zat ik thuis met enorme misselijkheid, duizeligheid etc etc... (een maandje later ontdekten ze dus die tumor, lerares helemaal rode kop, kreeg lekker straf van mijn conrector :p)

:eek:
Heeft ze daarna nog wat tegen je gezegd erover?

fundamental attribution theory

En dat is?

Das wel verrot... :S Maar aan de andere kant, ze kon het niet weten... Zij krijgt elke dag 30 leerlingen bij zich die zeggen niet mee te kunnen gymmen, dacht waarschijnlijk dat je je aanstelde... Ik heb het ook wel eens gehad, ook met trainers...maar als ik te erge last had dan vertikte ik het gewoon om mee te doen, of ik deed maar half mee ofzo.

Gaat het nu wel weer beter met je?

Ik heb zin om, als ik pijn heb en zo''n oud iemand me echt zo uitdagend aankijkt van 'sta dan op', gewoon te blijen zitten. En als hij/zij er dan iets van zegt te vragen 'mevrouw/meneer, weet u wat reuma is? Wist u dat een jong iemand dat ook kan hebben?' Kijken of ie dan nog wil zitten... Maar goed, ik ben niet meer zo gebekt...en sta meestal van te voren toch al wel op...

Ik kijk 1 keer vies en negeer ze dan .. ze durven het niet eens dan, krijg nooit opmerkingen :o

*is soms nogal aso* ;) :o

Hoef maar een beetje hoofdpijn te hebben of me misselijk te voelen (wordt snel wagenziek e.d.) .. dan kan gewoon iedereen de pot op :)

Jep..

toenk pfeiffer had wisk ut niet, nouw ja.. ik had dus naar mijn weten ook niks, en dacht dus van nouw, kzal me wel aanstellen dan. Ben dus gwoon naar school blijven gaan en alles, best wel naar.. Maar ja, dr is een leraar op school die dus mn mentor was en die snapt dat soort dingen. Hij heeft ook zo gezegd toen we dr achter kwamen dat het pfeiffer was dat ie het heel goed vond dak toch was doorgegaan..

En ja, depressie is ook iets onzichtbaars.. en, ik voel het aankomen wanneer ik ga hyperventileren, of een paniekaanval krijg, maar niemand ziet het.. Kmoet dan dus ineens midden op een dag naar huis, want ik heb geen zin op school dat te krijgen..

Maar goed, van die ene leraar heb ik dr dus wel credit voor gehad. Ik ben over naar de 6de, officieel nu, en dan krijg je altijd een brief. En khad zo een ontzettend lieve brief van die man, tranen sprongen in mn ogen. Gaf me toch zo'n gevoel van; hmz, het wordt toch meer opgemerkt dank dacht, hoeveel moeite ik doe voor school..

Maar ja, bij andere leraren loop ik daar altijd tegenaan..

Ik weet ook een meisje dat heeft anorexia, en daarom allemaal verzachtende programma's enzow, en een ander meisje heeft een geestelijke ziekte, en omdat het geen precieze naam heeft, en men nog niet precies weet wat het is, kan zij die verzachtende programma's niet volgen voor de wet.. ze moet nu dus haar examenjaar over doen, terwijl ze ook al eens was blijven zitten, ze komt nu bij mij in de klas. tis echt belachelijk

Ik ken het. Ouwetjes zitten me in de tram altijd heel vuil aan te kijken als ik niet opsta. Ik heb erg snel last van m'n heup en rug en daarbij ben ik ook nog eens wagenziek (dus als ik dan op sta in een tram dan heb je grote kans dat m'n eten er binnen no time uit komt). Het is idd zeer frustrerend om iets te hebben wat mensen niet zien waardoor ze denken dat je je aanstelt of dat je lui en/of onbeschoft bent (ouwetjes in de tram).

Ja kheb/had bijvoorbeeld een whiplash en hypoglaecemie *lage suiker*. Ik ben vaak dus maar een paar uur op school,omdat ik het gewoon niet vol hou en ik kan bijna nooit mee gymen.
Kheb nog wat "onverklaarbare"dingen,waardoor ik doodziek wordt en die volgens de dokter liggen aan "het zenuw- en hormonenstelsel"en aan dat ik zo gevoelig ben. jaja..het zal wel:p

Ik heb soms dagen dat ik echt niet gewoon kan staan, en als ik dan toch met het openbaar vervoer moet en uiteindelijk ergens weet te gaan zitten en er komt een oudere binnen zal ik altijd opstaan, omdat ik me anders de rest van de week schuldig zal voelen dat ik niet opstond... Meestal staan die ouderen ook meteen weer voor mij op als ik dan languit in de bus/trein beland, maar toch :(

[Edit: En soms denken ze ook nog dat ik gewoon zwaar stoned ben ofzo :mad: Kan ik er wat aan doen dat ik eruitzie als een lijk en niet gewoon kan staan :mad:]

Maar hoe komt dat dan? :confused:

ja da ken ik... vorig jaar had ik heel erg las van mun gewrichten enzo... eerst alleen aan mijn knie en toen liep ik dus op krukken, maar je zag echt een aantal mensen denken "ja hoor zal wel"... daarna kreeg ik ook nog last van mijn polsen en kon ik niet schrijven en ik strompelde een beetje omdat ik ook mijn krukken niet meer kon gebruiken...
nja, in het begin van het schooljaar miste ik toch best veel lessen enzo omdat ik steeds naar het riagg oid moest en dan dacht ook meteen iedereen dat ik spijbelde. en nu aan het eind, na mijn opname, ging ik soms niet naar lessen toe omdat ik ff rust nodig had ofzo en dan ging ik dus met wat vrienden ofzo buiten zitten en dan begonnen ze weer te lachen van "weer een uurtje gespijbeld?" mja...

"jij bent ook altijd moe he?" ja ik ken het. het is misschien niet zo erg als sommige dingen die jullie hebben, maar ik kan vaak mijn bed nog niet uitkomen van de vermoeidheid. ik heb een eetprobleem, een depressie, en daarnaast altijd al slaapproblemen gehad. dat stapelt zich op, en in weken van stress (bijvoorbeeld proefwerkweek) kan ik me niet concentreren en soms nog nauwelijks op mijn benen staan vanwege de vermoeidheid. sja en verder weet bijna niemand van mijn depressie en eetprobleem, dus tis zo moeilijk uit te leggen... maar ach

meissie wat vervelend

zelf heb ik ooit pfeiffer gehad maar pas toen het over was er echt last van gehad. gelukkig niet heel erg, maar ik sliep elke dag 12-14 uur en ik was nog moe had nergens zin in heel vervelend

heel veel succes en sterkte

Aids.. En dan toch willen opstaan als je het niet kan is echt geen goede combinatie :(

Alsd jij pijn voelt of wat dan ook hebt, is dat echt en stel je je niet. Waarschijnlijk heb je niets aan dit bericht, maar ik zou niet weten welke praktische raad ik je zou moeten geven. In ieder geval veel succes en sterkte!

Wat erg voor je :( sterkte!