lastig, met emoties
 

Ik heb nu bijna 1,5 jaar een vriend en het gaat heel erg goed.
We hebben beide, vooral hij, een erg druk leven en daardoor zien we elkaar wel vaak maar niet altijd lang. Erg lastig in het begin maar je went er wel aan. Als we nu een hele dag samen zijn of zelf een heel weekend wordt ik ineens heel erg emotioneel en moet ik bij alles huilen. Vind het dan zo fijn om langer dan normaal bij elkaar te zijn en ik vind het dan gewoon altijd heel moeilijk om afscheid te nemen. Dan ben ik bang dat als hij weer weg gaat dat hij me niet meer wilt. Dan ineens ben ik zo gelukkig en onzeker tegelijk.

Hebben meer mensen dit? Ik voel me er echt heel apart door. Mijn vriend heeft het wel een beetje door en dat vind hij ook wel lief maar hij zegt dat het toch wel weer goed komt en dat ik hem snel weer zie en dat hij van me houdt.

Ben ik echt zo apart?

:) Ik snap precies wat je bedoelt hoor, heb het bij een ex vriendje gehad. Altijd als ik hem wegbracht naar het station liep ik te janken. Denk niet dat het erg is of zo, duidt meer op het feit dat je echt gehecht aan hem bent geraakt. Probeer het wat van je af te zetten, huilen geeft niet altijd een goede indruk terwijl het wel lief bedoeld kan zijn!

Hmm... ik herken het een beetje.

Al gaat het bij mij wel om een veel langere tijd dan één week.

Tip: zeg tegen jezelf: niet aanstellen. En lach erom, want mensen die huilen zien er raar uit en krijgen druipneuzen :p

Ik was afgelopen weekend met mijn vriend in Groningen en ineens voelde ik dat ik moest huilen. Had weinig geslapen de laatste dagen en ik voelde me al 2 weken lang heel emotioneel, wilde graag huilen. Het moment kwam dus niet helemaal uit, maar dat ik moest huilen luchtte me wel op. Ik heb me verontschuldigd bij mijn vriend, want vond het best stom, maar hij zei: 'het is toch goed dat je kunt huilen? zo raak je je vervelende gevoel kwijt, dat is beter dan dat je het opkropt.'

vond ik wel mooi gezegd, want het is ook zo.

Maar als je vaak moet huilen en zulke dingen gaat denken, is het wel erg vervelend voor, dan moet je je inderdaad proberen in te houden. Of probeer in ieder geval minder te huilen als je bij hem bent, hou het even in tot hij weg is en laat je dan gaan.
Je zegt zelf dat het goed gaat en dat jullie al 1,5 jaar samen zijn. Dat is toch harstikke mooi! Waarom zou hij ineens weggaan, hij houdt van je, hij gaat er niet zomaar vandoor!

Hm... ik vind het veel fijner wanneer mijn vriendin bij mij op mijn schouder uithuilt, dan wanneer ze dit op zichzelf zou gaan zitten doen. Vind het juist fijn als ze zichzelf kan zijn bij mij, meestal levert het juist een heel fijne intimiteit op: als ze weer gestopt is met huilen :P Niet dat ze heel de dag moet gaan zitten huilen, maar ze mag van mij niets opkroppen/achterhouden, hoe onbenullig het ook is. Gewoon een luisterend oor zijn, zonder verder oplossingen aan te dragen of kritiek te geven, dat is volgens mij best een belangrijke taak die je hebt tov. je partner. Gelukkig zijn wij hele blije mensen, dus wordt er niet erg veel gehuild.

Klopt helemaal :)

Ook al ben ik (nog) vrijgezel. Ik ken niet echt dat gevoel op die manier, maar ik heb ook nog niet zon hele hechte relatie gehad :|