Relatie is niet wat je er van dacht...
 

Hoi,

Note: sorry voor het lange blabla verhaal :bloos:

Ik heb een "probleem"

Ik heb nu sinds een aantal weken een relatie, het is nog vrij pril allemaal, maar ondanks dat voelt het niet echt 100% goed. Het is niet echt helemaal in woorden te omschrijven, maar het is gewoon een gevoel. Dat het niet echt goed zit, dat het toch niet helemaal lekker loopt et cetera. Ik heb geprobeerd dit al aan te kaarten, maar er kwam niet veel uit. Hij is qua gevoelens en communicatie toch wel erg vrij gesloten, terwijl ik weet dat er IETS is.

Nu werd ik vandaag gebeld door een kennis. Hij heeft zonder mijn toestemming contact gezocht met mijn vriend en hem beetje lopen uithoren "voor mij". Dit terwijl ik dus nooit aanleiding hiervoor heb gegeven of hem dit heb gevraagd. Wel weet hij af van mijn twijfels en onzekerheid rondom mijn relatie, en dat is dan ook de reden dat hij dit voor mij wilde doen. Hiernaast weet mijn vriend ook niet dat die jongen verder contact heeft met mij, en als het aan mijn kennis ligt komt hij dit ook niet te weten.

Met leuk doen en subtiel weten te praten met mijn vriend is het hem gelukt een beetje op een lijn te komen door het te hebben over de leuke dingen in het leven bladiebla. Vervolgens is hij gaan vissen of mijn vriend een vriendje heeft etc. Toen zei mijn vriend dat hij die heeft, maar of hij niet weet of ik dus wel de juiste voor hem ben...

Wat rolde er uit zijn mond na wat doorvragen: Ik zou te perfect zijn. Ik ben altijd aardig en lief voor hem, en dit vind hij uiteraard geweldig, maar toch heeft hij iets van "bleh". Verder vind hij drie zaken jammer:

- Ik zou te rustig zijn en niet druk met af en toe gek doen en schreeuwen etc

- Ik toon geen initiatieven qua opruimen en schoonmaken et cetera, maar wacht altijd af voor ik uberhaupt maar mee help

- Qua seks zou ik gewoon "bam" hem volop moeten bespringen en op de bank moeten smijten als ik hier zin in heb en het niet subtiel voor elkaar dienen te krijgen doormiddel van kleine kusjes en knuffelen.

Als ik hier over nadenk vallen veel dingen wel een beetje op zijn plaats. Echter, al die dingen die hij noemt, het is niet zo dat ik die "mis". Ik ben ook druk, ik ben enorm opruimerig en ben ook bepaalde momenten heel ruig en wild in bed...maar omdat hij hier nooit hints over heeft gegeven of over gecommuniceerd heeft met mij, ben ik altijd rustig gebleven, net zo als hij dat ook was. En hiernaast ben ik door nare ervaringen van voorgaande relaties veel voorzichter en afwachtender geworden voor ik echt zelf stappen onderneem.

En het viel me al op dat hij bij zijn vrienden eigenlijk veeeel drukker, schreeuweriger en wilder was, en dat ik al mijn twijfels had of hij zich wel helemaal lekker en goed voelde bij mij. Hij gaf wel aan bij mijn kennis dat ie heel gek op mij is, maar niet van plan is met mij hierover te praten, zoiets moet vanzelf komen als het gevoel goed wederzijds is wat hem betreft, en veranderd er niks, dan is het wat hem betreft afgelopen. "Je hoeft mij ook niet uit te leggen hoe mijn nieuwe X-box werkt, en nu speel ik er de hele dag mee" zou die gezegd hebben..waarbij hij zelf al meteen zei dat het een vrij domme vergelijking was (en bij het horen hiervan vond ik dat ook vrij terecht :| )

Nu zijn er dus 2 dingen wat mij dwars zitten:

1. Hij communiceert niet met mij over "ons", het is er niet uit te krijgen en weet het niet echt onder woorden te brengen, maar dus wel bij een ander (of anderen) van wat hem dwars zit. En in dit geval dus zelfs met een wildvreemde :s

2. Moet ik mijn vriend vertellen dat iemand "voor mij" (zonder toestemming) heeft lopen vissen in onze relatie? Dat terwijl hij een spuughekel heeft aan mensen die zich met ons bemoeien (zo was er al een ex in the picture van mij die zorgde voor spanningen en waardoor mijn vriend ook negatief over mij ging denken omdat ik met zulke types omga waardoor ik zelf ook zo stokerig zou zijn) of moet ik wat mij verteld is voor mijzelf houden en beetje bij beetje die dingen aanpassen in onze relatie op een subtiele manier (en dus verder wel mijzelf blijf), al neem ik dan wel een geheim met me mee, maar hoeft hij niet er over te praten maar veranderen er dingen onbesproken...

Wat kan ik hiermee doen? Iemand tips of ervaringen hier in? Hoe moet ik dit uberhaupt aanpakken....want het is zeker dat we gek op elkaar zijn, maar als het doorgaat zoals NU, dan kan het wel eens het einde betekenen!

Hm, zou dat toch wel vertellen, immers, jij hebt daar niet om gevraagd? Jij kon er niks aan doen. Maar je kunt wel vertellen dat je die dingen nu wéét, en dat je het voortaan prettiger vindt om dat van hém te horen. Want als hij niet vertelt wat hij prettig vindt, hoe moet jij dan ooit weten of je het 'goed' doet? (En daarmee bedoel ik niet dat jij je maar moet aanpassen om hem te plezieren - maar wel juist dit: dat je je blijkbaar aangepast hebt aan hoe je dácht dat hij je leuk vond, terwijl hij je eigenlijk veel leuker zou vinden als je gewoon jezelf bent).

Ofzo. Klink ik nog duidelijk? :P

Dat communiceren is heel belangrijk ja.. Ik deed dat ook eerst niet zoveel tegen mn vriendje, ik kletste wel veel, maar zei niet altijd wat me dwars zat of wat beter kon. M'n vriendje gelukkig wel en zo heb ik geleerd dat het wel handig is. Als je niet meer communiceert over jullie relatie zal het uiteindelijk doodbloeden.

Communicatie lijkt me in dit geval de beste oplossing. Jammer dat je het viavia moest horen. Spreek hem erop aan dat je het gevoel hebt dat er 'iets' niet helemaal lekker zit, en dan maar hopen dat er wat uit komt rollen. Je zou hem natuurlijk ook eens kunnen bespringen wanneer je zin hebt, blijkbaar wil hij dat graag :p

Tja, praten is gewoon de beste optie, anders gaat het niet werken. Ook al zegt hij: dat moet vanzelf komen. Dat is geklets, sommige dingen gaan gewoon niet vanzelf goed, hoe kan je nu iets verbeteren als je niet weet wat je 'fout' doet?

Zoals je zelf al aangeeft, jullie hebben pas een paar weken wat en het is nog vrij pril..

Ik zelf kan ontzettend kinderachtig en niet serieus doen, maar dat is in een relatie pas na een paar maanden, omdat ik eerst toch de kat uit de boom kijk en niet zomaar gek durf te doen, bang dat ik hem zou afschrikken..

Ik kan begrijpen dat jij je nu ook nog inhoudt in bepaalde zaken en wel weet wat je wil, maar het nog niet echt doet.

En het feit dat je gevoel niet helemaal 100 % zit, kan er ook voor zorgen dat je je niet helemaal geeft en volop initiatief toont.

Je zou in ieder geval wel gewoon een leuk gesprek kunnen beginnen waarin je elkaar beter leert kennen daarin..zo heb ik dat ook gedaan met mijn vriendje..:

'ja mijn ex was altijd heel serieus.'
- 'oja? ik houd wel van gek doen!'
'ja echt? ik ook! Maar ik ben wel eens bang dat ik mensen dan aan het schrikken maak ;) '
- 'nee dat is juist leuk, gewoon doen!'

Nouja gewoon van die 'tussen neus en lippen door' gesprekjes, maar waaruit toch bruikbare informatie komt :)

Ik vind het niet gek dat je nog niet helemaal jezelf bent, en je kunt ook gewoon vragen hoe hij zijn vrienden ziet, en met wie hij het goed kan vinden en met wie minder. Dat heb ik ook gewoon uit interesse gevraagd aan mijn vriend, maar daardoor leer je ook je vriend beter kennen :)

Ik zou gewoon meer praten over dingetjes en meer uit interesse vragen. Zo gek is dat niet, en alleen zo kun je erachter komen of er meer in zit. En ook is dit een vorm van initiatief tonen, dat hij vast zal waarderen. Iedereen wilt in een relatie iemand die geïnteresseerd is in wat je doet en wie je bent :)

Relaaaaaax
Chiiiiiiiiilll
Je hoeft nog niet te trouwen.

Ik zou geen relatie met iemand kunnen hebben als iemand zo gestressed bij me deed.