Scholieren.com forum - Automutilatie

Dit topic is het vervolg op de discussie die volgde uit een topic uit contact gezocht.

Citaat:

[pl]Thee muts schreef [/pl]:
Mensen die automutileren hoeven echt niet allemaal in therapie hoor en al zeker niet allemaal aan de medicatie. Dat zie je veel als de automutilatie het gevolg is van een psychische/psychiatrische aandoening, en je dus dat probleem aanpakt en daarmee ook de automutilatie.

Maar de mildere vormen van automutilatie kunnen gewoon geheel opzich staan en voortkomen uit hele elementaire gevoelens of behoeften. Jij beschrijft voornamelijk de echt zware vorm

En ik denk dan ook niet dat de huisarts een grote rol in het geheel speelt. Als het echt erge vormen aanneemt, zoek je al gauw hulp in een andere richting en zal de huisarts puur voor de doorverwijzing zijn. Je kan wel naar de huisarts als je last hebt van stemmingswisselingen of depressieve gevoelens, en een enkele keer zal deze ook medicatie voorschrijven. Maar in dat geval gaat er ook altijd een doorverwijzing naar psychologische/psychosociale hulp achteraan. Zo heb ik het tenminste in mijn werk veel gezien en bij mijn broer

Nog even over het Sint Janskruid, daar heb ik zelf echter geen ervaringen mee, nooit de behoefte gehad om het uit te proberen (en ook niet 'nodig' gehad). Maar heb er wel het een en ander over gelezen en vooral de waarschuwing van de wisselwerking met de pil is mij bijgebleven. Een goed alternatief is Arnica oertinctuur. Dit is gewoon bij een reformwinkel of homeopathiewinkel verkrijgbaar, dus je hoeft er ook niet voor langs de huisarts. En het heeft dus geen wisselwerking met de pil, waardoor het voor veel meiden veel toegankelijker is. Het werkt goed tegen stemmingswisselingen en gevoelens van angst en onrust.

Maar goed, daar gaat dit topic eigenlijk helemaal niet over...

Hey heel erg bedankt voor die tip van Arnica oertinctuur
(Ik heb geen vriend maar ben wel aan de pil, maar dit terzijde) en voor je reactie!

Je verteld dat mensen die zichzelf niet verwonden vanwege een psychische/psychiatrische aandoening het doen uit hele elementaire gevoelens of behoeften.

Ik vind dit moeilijk te begrijpen. Het is toch zo dat die gevoelens of behoeften toch ook op te lossen zijn met therapie of medicatie. Als die gevoelens zijn je zelf straffen dan lijkt mij dit iets psychisch. Of omdat het oplucht / een goed gevoel geeft dan lijkt mij, dat je je voor de tijd je slecht voelt en dan is dit misschien op te lossen met medicatie.

Ik kan het fout hebben maar ik kom steeds op 2 'oplossingen' uit.

Je hebt het over de zware vorm. Wat is de lichte vorm. Is die niet zo enstig dat je er niet mee hoeft te stoppen.