Ik trek me dingen aan
 

Ik trek me dingen aan

Het stormt in mij vandaag. Niets lijkt goed te gaan, maar voor mij hoeft momenteel niets goed te gaan. Mijn hoofd hangt nu toch al in melancholie, dus erger zal het wel niet worden. Ik ben gewoon bang dat er nu misschien geen oplossing zal komen, dat ik….Wat nou als..?

Daar heb je ‘m weer, dat stomme woord ‘als’. Wat nou ‘als’??! Gebeurd is gebeurd en wat je hebt gedaan kun je niet veranderen, wat je wel kunt doen is naar oplossingen zoeken.

Weet je nog? Vroeger toen we bijna iedere dag gezellig samen de stad ingingen tijdens onze zoveelste vreetkick. Toen we op ‘ons’ plekje chips gingen eten en de nieuwste roddels uitwisselden of schoenen van mensen gingen keuren.

Zo jammer dat we dat nu nooit meer doen, maarja, zoals we merken gaan tijden voorbij en met de tijden ook de vriendschappen. Nieuwe mensen komen en de oude vertrekken naar de achtergrond.

Misschien zou ik me dit niet moeten aantrekken. Maar als het me niets kon schelen, dan zou ik Rachel niet zijn. Ik trek me alles aan. Misschien is dat het wel wat mensen van me afstoot, of is het dat ik arrogant ben? Nee toch? Of omdat ik verander? Want dat zou wel kunnen kloppen, ik groei door de dingen die mij overkomen en word er wijzer uit.

Misschien denk je wel dat ik me aanstel, maar echt.. Het is niet de bedoeling om zo over te komen, maar zoals ik al eerder zei, ik trek me dingen aan. Sorry voor mijn pijn, maar ik ben niet zielig. Nee, eerder bezield dan zielloos. Ach, laat ook maar.. Niemand luistert naar me, en als al iemand luistert dan begrijpt die me niet.

Gevoel is toch iets raars.. Vind je niet? Nee?? Gevoel..tsja, wat valt er over iets te zeggen wat ik eigenlijk niet begrijp, nee, ik begrijp mijn eigen gevoel niet eens over bepaalde dingen. Zoals toen mijn moeder wegging, rust in huis, maar toch miste ik iets. Misschien houd ik ergens wel van die onrust, die me bekruipt in mijn slaap. Die me doet walgen en gruwelen van de persoon die ik kan zijn.

Af en toe heb ik zo’n gevoel dat ik instort, weer mijn kussens onderhuil en mezelf liever dood wens dan dat ik uit bed kom en verder ga met leven. Want soms is het niet zo gemakkelijk om door te gaan. Ik sta graag stil, tenminste, bij sommige dingen. Ik benut veel situaties om uit te leren, om mijn psyche zelf een beetje te doorgronden

Ergens ben ik heel onzeker, maar soms ben ik zekerder dan wie dan ook ter wereld.

Slecht geschreven, vond er niks aan.

Er zijn vertrouwenspersonen om dit mee te bespreken, te vinden in uw schoolgids.

En waarom vind je het slecht geschreven dan? Argumenten graag :)

Okee jij vroeg om argumenten.

Het eerste dat mij stoorde waren de vele ....en. in je eerste alinea. Drie ... is meer dan genoeg, en dan voor maximaal leesgenot niet meer dan 1 keer per alinea. Maargoed, de rest van je verhaal is het me niet meer opgevallen.
Je gebruikt wel veel vraag en uitroeptekens. Niet doen, dat komt simpel over. Een goede schrijver hoeft deze tekens niet in overvloed te gebruiken om een emotie over te brengen.

Het woordje misschien komt erg vaak voor, ik vind je taalgebruik simpel en je verhaal totaal onboeiend door het onderwerp. Ook spreek je jezelf tegen door middel van 'maarja, wat als, of nee toch' wat ik ook niet echt plezierig vond om te lezen.

Eerlijk gezegd doet het me denken aan een stuk uit je dagboek, dat wat aangedikt is.

Afgezien van dat het misschien niet mijn stijl is, vind ik het door bovengeschreven argumenten nog steeds een slecht stukje tekst.

Daar heb je ‘m (het) weer, dat stomme woord ‘als’. Wat nou ‘als’??! Gebeurd is gebeurd en wat je hebt gedaan kun je niet veranderen, wat je wel kunt doen is naar oplossingen zoeken.


Gevoel is toch iets raars.. Vind je niet? Nee?? Gevoel..tsja(tsja vind ik persoonlijk in een tekst een rotwoord. Formuleer de zin anders) , wat valt er over iets te zeggen wat ik eigenlijk niet begrijp, nee, ik begrijp mijn eigen gevoel niet eens over bepaalde dingen. (scheve zin) Zoals toen mijn moeder wegging, rust in huis, maar toch miste ik iets. Misschien houd ik ergens wel van die onrust, die me bekruipt in mijn slaap. Die me doet walgen en gruwelen van de persoon die ik kan zijn. Je gebruikt veel komma's. Iets wat ik ook vaak doe, en zoals je wel ziet, leest het niet erg prettig. Probeer kortere zinnen te maken.

Af en toe heb ik zo’n gevoel dat ik instort, weer mijn kussens onderhuil en mezelf liever dood wens dan dat ik uit bed kom en verder ga met leven. Want soms is het niet zo gemakkelijk om door te gaan. Ik sta graag stil, tenminste, bij sommige dingen. Ik benut veel situaties om uit te leren, om mijn psyche zelf een beetje te doorgronden

Ergens ben ik heel onzeker, maar soms ben ik zekerder dan wie dan ook ter wereld.