Het Sleutelgat... (verhaal)
 

Het sleutelgat

Iemand zei eens dat het binnen mijn hoofd leek op een computer. Alle informatie die bruikbaar of interessant is, zou ik opslaan in mijn harde schijf en als ik het nodig zou hebben, zou die informatie binnen een paar seconden geladen zijn.

Echter, als ik denk aan hoe het er in mijn hoofd uit zou zien, denk ik aan iets totaal anders. Ik zie geen perfect geordende computer met een strakke database. Nee, wanneer ik mijn hoofd betreed, zie ik een eenvoudige houten deur. Wanneer ik mij door de deur begeef, ontwaar ik een oude bibliotheek, vol met eikenhouten kasten.

Licht schijnt door glas-in-lood ramen en onthult het opdwarrelende stof dat op alle in leer gebonden boeken nestelt. Een vriendelijke bibliothecaresse dwarrelt naar mij toe, gekleed in een eenvoudig gewaad dat perfect in de sfeer past. Ik houd van eenvoud. Ik kijk goed rond en ik besef dat het eigenlijk een grote gezellige chaos is. Boeken met informatie, dromen, gedachten, verhalen en herinneringen. Ze staan allemaal door elkaar, schots en scheef, onder een laagje stof. Toch, weet ik alles te vinden wat ik nodig heb. Een vraag stellen is nauwelijks nodig, de bibliothecaresse vind meteen het boek dat ik nodig heb.

Het ene moment zie ik haar in een boek schrijven, het volgende moment legt zij de hand aan een illustratie en binnen een seconde dartelt ze weer vrolijk tussen alle kasten door. Soms zie ik een lege kast staan zonder enig velletje papier of een boek, dan weer een kast die helemaal uitpuilt met documenten.
Dan, helemaal aan het einde van de bibliotheek ontdek ik een met ijzer beslagen kist, gehuld in schaduwen. Het is een meesterwerk op timmergebied, eenvoud in al zijn schoonheid.

Wanneer ik lig na te denken, te dromen of te doezelen in de auto of de klas vliegt het deksel van de kist wagenwijd open en het licht van inspiratie vervuld mijn hele hoofd. Ik koester mij in die warmte van het dansend licht en geniet van de taferelen die voor mijn geestesoog voorbij trekken. Verhalen, gedichten, woorden die het diepst van mijn ziel raken, wachtend totdat ze worden uitgesproken of opgeschreven.

Wanneer ik bijna uit die roes ontwaak en mijn pen pak om deze woorden op papier te stellen, klapt de kist met een klap dicht. Alles is verdwenen, verborgen in de kist in de uithoek van de bibliotheek van mijn geest. Teleurgesteld laat ik mijn pen zakken. Ik ben Het kwijt.

Maar soms, heel soms is er toch een sprankje licht. Op de kist zit een slot met een sleutelgat en soms, wanneer ik probeer te schrijven sijpelt er wat licht door heen. Dan lukt het mij om een gedicht of verhaal te schrijven. Dit verhaal is ontstaan uit het beetje licht dat uit het sleutelgat ontsnapt is. Met langzame schreden verlaat ik deze plek.

Het is tijd om weer terug te keren naar de plaats die wij werkelijkheid noemen. De bel is gegaan. Ik pak mijn boeken en vertrek naar de volgende les.
Ik wens u nog een Goede dag.

-------------------------------------------------------------------------

Een kort verhaaltje.:) Hoop dat jullie het leuk vinden. Kritiek en tips zijn altijd welkom!!!!!!!:)

Het is een leuk stukje, heel filmisch, lijkt het.
Alleen de eindzin vind ik een beetje een klap opeens.
Opeens een zin in de beleefdheidsvorm, die helemaal niet bij het verhaaltje past, maar misschien was dat je bedoeling.

Hee, bedankt voor je reactie.:) Het was voor mij een gevoel terug naar de werkelijkheid en meestal gebeurt dat inderdaad met een klap.;) Maar misschien ook wel omdat de les écht om was op het moment dat ik het schreef.;)

Ontzettend bedankt voor het lezen!!!!! :D :D

Ahoi.

Dit stukje vind ik wel leuk, het lijkt wel alsof je de nadruk hebt gelegd op het beschrijven van dingen, in plaats van gebeurtenissen te laten plaatsvinden. Ik kan me in ieder geval aardig vinden in je beschrijvingen. Op een gegeven moment vind ik je verhaal toch iets te lang, dat je te ver door blijft gaan op hetzelfde. Erg jammer is dat, zeker ook in combinatie met je eindzin, die er volgens mij niet echt bij hoort, maar er neergezet is bij gebrek aan een fatsoenlijk einde. Ik denk dat je beter de hele laatste alinea weg kunt laten.

Grimm

Hé bedankt.:) Over het einde sla je de spijker op de kop.:) Dit verhaal was ook een droombeeld, dat ik begon te schrijven tijdens een saaie geschiedenisles. Ik ga zeker naar het einde kijken. bedankt!:)

(y) Nice. Die laatste alinea zou ik schrappen, geloof dat al gezegd is. Het is net te kortaf voor dit stukje, het past niet bij de rest van het verhaaltje.
Verder is het beeld wat je oproept echt heel fijn. Oude bibliotheek, boeken... (y)

Ik houd van boeken.;) Bedankt voor je reactie!!!!!! :D

Ik moet zeggen dat je heel erg mooi schrijft! Ik kan me alles heel realistisch voorstellen. Ik zal al zo'n lichtbruine deur vol met scheuren, wow! Echt heel tof, komt er nog meer?

Bedankt! Ik heb er een vervolg opgemaakt, maar dat is helaas ontzettend slecht, dus ik denk niet dat het hier op komt.;) Voor de rest ben ik bezig met een groot verhaal.:) Maar om de zoveel tijd zullen er zeker wel kleine krabbeltjes volgen.:) bedankt voor je reactie!!!!!

ik vond het een mooi stukje, ik droom er echt bij weg (ik leef me teveel in in dingen, daarom duurt het echt maanden voor ik een boek uitheb... ik droom gewoon weg steeds :P) ik zag het helemaal voor me. Mooi beschreven, maar ook ik vond de laatste alinea overbodig en niet passend bij het geheel...

hoewel ik altijd het idee heb dat mijn kritiek niet waardig is om serieus genomen te worden vanwege mijn leeftijd hoop ik dat je er toch wat aan hebt (ookal is het vast al eerder gezegd)

Tuurlijk heb ik er wat aan.:) En natuurlijk kan je kritiek serieus worden genomen.:) En ik ben ontzettend blij met je reactie. :D Ik kan in deze post helaas niet meer het laatste stukje weglaten, maar ik neem alle kritiek zeer ter harte.:) Ontzettend bedankt !(y)

Groet,

Cathinca