Om welk boek heb jij gehuild?
 

Omdat ik vanmiddag komt een vrouw bij de dokter in de tram uitgelezen heb, en ik moeite moest doen om niet te huilen (het was nogal druk ;)) vroeg ik mij af:
Om welk boek heb jij gehuild?

Hmmm, nergens last van gehad.
Maar goed, ik ben ook een killer.

The same.... eigenlijk om alle boeken waarin iemand dood gaat aan kanker.. Bij 'pijnstillers' en 'achtstegroepers huilen niet' hield ik het ook niet droog...

Eh, ik huil niet om boeken. :confused:

Vrouwentrekje dan zeker :P

Ik moest er niet van huilen, maar ik werd vanmiddag in het openbaar vervoer wel verdomd droevig van een radiohoorspel. Ik heb 109 episodes van X Minus One, een jaren vijftig sciencefictionhoorspel en neem er telkens een paar mee op mijn MP3-speler.

Vanmiddag was er een episode die ging over de eerste man die ooit de ruimte in kwam en daar vast kwam te zitten omdat zijn brandstofgebeuren kapot was. Hij kon ook geen berichten meer ontvangen, maar nog wel zenden en hij deed dat ook heel de tijd. Allemaal heel flauw en cliché-matig, maar het raakte me wel. Waarschijnlijk omdat het een combinatie was van een aantal dingen die me wel trekken; sciencefiction, alleen in het 'niets', een positie waarin een mens niets meer kan doen dan wachten, en zelfs dat kan al niet, nostalgische beelden over de 'toekomst' van perioden die inmiddels al achter ons liggen (wie wordt er niet blij van verhalen uit de jaren vijftig die voorspellen doen over vliegende auto's in de jaren zeventig?) en nog wat meer.

Uiteindelijk bleek het te gaan om één grote farce. Die man was nooit in de ruimte geweest, maar omdat iedereen het dacht en omdat de pers het oppikte, werd er genoeg geld verzameld voor een reddingsoperatie. Op die manier hadden ze eindelijk genoeg geld om echt de ruimte in te gaan. (Y)

LUH-3417

Voor zover ik mij kan herinneren, enkel "Alleen op de wereld' van Hector Malot..

Natuurlijk niet gehuild, maar het einde van 'De koperen tuin' (Vestdijk) is erg mooi. 'Het Bureau' had ook een mooi einde - de droom met de Bach-cantate, maar dat komt ook omdat ik die Maarten Koning een sympathiek karakter vind. Meer een hint van weemoed dan echt droefenis trouwens.

:bloos: Bij Pijnstillers van Carry Slee. Maar dat is al enkele jaren geleden.

:D

Robin Hobb's 'Fool's Fate' is een van de weinige boeken waarbij ik gesnufd heb :o Maar het betrof dan ook een personage dat een van mijn favoriete mensen aller tijden is, of hij nou echt is of niet ;)

Bij de nieuwste versie van het Groene Boekje kon ik het nog maar net droog houden.

Fran - krijk

Astrid Lindgren - De gebroeders Leeuwenhart
x1000

Poe, velen?

Schaduw (-auteur kwijt), Robin Hobbs Fool's fate. Return of the King. Blauwe plekken (Anne/Anke(?) de vries).

Pijnstillers van Carry Slee
Achtstegroepers huilen niet - Jaques Vriens
Maar dat is al een tijd geleden...

Recentelijk bij geen een geloof ik....
Of ja wel,
Bij Les Miserables van Victor Hugo

Wel bij meer boeken, maar dat weet ik niet meer :bloos:

+ ik vond Komt een vrouw bij de dokter tenenkrommend. Die hoofdpersoon is echt een ongelofelijk onbetrouwbare leugenachtige $R#$#@%, met zo'n persoon kan ik moeilijk meeleven. Echt zo'n typische eikel die alleen aan voetbal & tieten denkt, ik begin me acuut weer te ergeren :p

Ik heb trouwens ook een brok in mijn keel gekregen van Madame Bovary van Flaubert. Was heel verrassend, want ik dacht dat ik het echt een kloteboek vond. Ook terwijl ik het al aan het lezen was dacht ik dat, maar dat stuk waar greep me wel aan.

LUH-3417

dan heeft de schrijver het wel heel goed gedaan, door zo'n realistisch persoon neer te zetten. :P

Ik vond hem ook een klootzak. Maar toch weer niet.
Ohja, en een ander boek waarbij ik nogal emotioneel werd: Dance on my grave. Favoriet boek allertijden.

Blauwe Plekken van Anke de Vries inderdaad
En De regenboog heeft maar acht kleuren van Peter Pohl. Dat einde:(

Het leventje van Beer Lighthart van Jaap ter Haar.
En bij Turks Fruit huil ik nog steeds ookal heb ik het 100x gelezen...

"Komt een vrouw bij de dokter", daarbij heb ik echt in m'n bed stilletjes liggen huilen. Hetzelfde bij "De tweede dochter" van Jodi Picoult, en ook bij "achtste groepers huilen niet". Allemaal boeken over kanker, en heel aangrijpend geschreven. Daar kan ik geloof ik niet zo goed tegen. :bloos:

Alleen op de wereld, zelfs onnoemlijk gejánkt (is wel al héél lang geleden natuurlijk ;))
Ook heel wat jaartjes geleden bij Junniper van Monica Furlong, waarom weet ik niet.
Of ik het bij Turks Fruit droog heb gehouden weet ik niet, ik denk het niet.
Madame Bovary was ook wel zielig ja, mooi boek. :)
Maar recentelijk eigenlijk niet, kan me niks herinneren.

Dat boek heb ik helemaal stukgelezen toen ik een jaar of 10 was. Spreekt zo lekker tot de verbeelding :o (y)

Beelden van Nickie (Mary K. Pershall) en bij Achtste groepers huilen niet (Jacques Vriens) hield ik het met moeite droog.

Vincent Bijlo - Achttienhoog (maar dan van het lachen)
Vincent Bijlo - Het instituut (zie Achttienhoog)
Renate Dorrestein - Een hart van steen
Jaap ter Haar - Het wereldje van Beer Ligthart
Kluun - Komt een vrouw bij de dokter
Klaus Kordon - Rechtsbuiten
Hector Malot - Alleen op de wereld
Margaret Mitchell - Gejaagd door de wind
Rosamunde Pilcher - De thuisreis

Verder nog bij heel erg veel andere boeken, want ik kan me goed inleven. :o

Edit: natuurlijk ook bij de laatste Harry Potter.

Carry Slee boeken (vooral Spijt) en van Jacques Vriens (vooral: achtstegroepers huilen niet)
Veel boeken van de Ruby-serie van Virginia Andrews
Federica de Cesco - Een viool voor Shana
Maar dat zijn alleen de kinderboeken, van de volwassen boeken weet ik de titels niet :o
edit: en heeeel hard toen mn vader besloot om op mn zesde 'alleen op de wereld' voor te lezen.

Ik heb het derde boek nu, "Colman". Die was van na mijn tijd, maar ik heb hem vandaag toch meegenomen uit de bieb. Nog steeds tof :o Hoewel het wel duidelijk een kinderboek is, vroeger vond ik dat wel meevallen.

Ach, zo veel, maar wat ik me nu kan herinneren: The Time Traveler's Wife van Audrey Niffenegger. Liefde, dat boek.

Oja, en de laatste Harry Potter inderdaad. :(

Oh ja! Die was bij mij ook wel... ehm... emotioneel :)

Gebroeders Leeuwenhart zou wel genomineerd zijn, hoe treurig is dat einde :)

Heb je echt gehuild van het lachen om een boek? Dat is cool!

:cool:

Komt een vrouw bij de dokter was ook bij mij een tranentrekker.
Zelfs toen ik hem voor de tweede keer las.

Extreem luid en ongelooflijk dichtbij- Jonathan Safran Foer
Kristien Hemmerechts- Zonder Grenzen
Boudewijn Büch- De kleine blonde dood

Maanzaad-Lydia Rood

Niets aan de hand- Justine Lévy

De Vondeling- Marie Hermanson (ik ben echt verzot op tearjerkers :bloos: )

Laatste boek van Harry Potter, niet gehuild, maar wel een duidelijke neiging tot gevoeld...

Dooi van Rascha Peper. En ook omdat ik er gewoon niet uit kom, uit het verhaal en zo ontiegelijk in de ban ben van het verhaal. Aargh ik kan dat boek wel...Mocht er iemand zijn die mij uit kan leggen hoe het in elkaar zit, leg het me dan alsjeblieft uit.

edit: Na wat denken en wat recenties lezen... ben ik er nu toch ongeveer uit. Pracht boek.

Ik heb een traantje gelaten bij het boek 'Geef me de ruimte!'.

Bij het boek 'Alexander de Grote' was ik wel bedroefd

[Ik heb een aantal dingen tussen spoiler-tags gezet door de tekst tussen [ spoiler ] en [ /spoiler ] te zetten, maar dan zonder overbidige spaties. Op die manier wordt het einde van die boeken niet meer verraden voor mensen die ze nog willen lezen. LUH-3417]

Bij de trilogie van zeven wateren, alledrie, van Julliet Marillier
en Siegfried

niet verklappen!

Niet quoten, dan wordt het dubbel verklapt. :)

LUH-3417

haha :bloos:

Achtste groepers huilen niet, natuurlijk.
En Hoe ik nu leef. En Het wereldje van Beer Ligthart. Bij best veel boeken, eigenlijk.

Ik moest altijd weer huilen (en dat is vaak, want ik heb dat boek behoorlijk vaak gelezen) om 'Iris' van Caja Cazemier.

Ik weet het niet meer, maar er staat me nog wel iets bij van dat er één boek was waarbij ik me heel moeilijk kon inhouden..

Elementaire deeltjes kwam in de buurt.

'hoe god verdween uit Jorwerd' van Geert Mak

en HP 6 :o

Hoe eindigd het ookalweer? Ik heb het jaren geleden gelezen...

Jaa! Maar dan van het lachen. :)