Spel III
 

Toen ik wat oude topics aan het doorlezen was, zag ik dat er vroeger een "spel" gespeeld is, waarbij iemand een beginzin bedacht en daar dan een aantal verhalen mee geschreven werden. Na X aantal verhalen werd er een nieuwe beginzin gekozen.

Is er enthousiasme voor opnieuw zo'n spel? Dan mag iemand anders een beginzin bepalen, ben daar niet zo goed in :o. En laten we één beginzin per pagina nemen, of desnoods vervroegd een andere beginzin als alle inspiratie op is.

En ohja, geen commentaar op andere verhalen voor je er zelf één gepost hebt! ;)
Als iemand nog aanvullende spelregels heeft, zeg het maar. :)

Dus, als iemand een beginzin weet...

*edit* de spelregels zijn een beetje veranderd:
Er wordt een titel gegeven, iemand roept (typt ;)) "Los!" en gaat er vervolgens een verhaaltje over schrijven en dat hier posten. Dan mag hij/zij een nieuwe titel bedenken, roept iemand anders weer "los", enz.
Veel schrijfplezier ;)

Dat waren mooie tijden:cool: Er was ook een spel waarbij iemand een titel verzon, de volgende schreef een verhaal en die bedacht dan weer een nieuwe titel... Wat is leuker, de hele pagina hetzelfde of dit systeem?

Ik wil wel een zin verzinnen...

"Het was al eeuwen geleden dat de kleine jongen hier was geweest."

Maakt niet uit voor mij hoor :).
*Gaat nadenken over een verhaal met de beginzin van Vogelvrij*

Het was al eeuwen geleden dat de kleine jongen hier was geweest. Hij herinnerde zich er dus ook niet veel meer van. Hij had hier gestaan, tussen zijn ouders in, met zijn moeder aan zijn linker- en zijn vader aan zijn rechterhand. Hij kon zich vaag herinneren dat zijn moeder op een gegeven moment huilde. Dat was een schok voor hem geweest. Hij had zijn moeder nog nooit zien huilen en had zich dat, tot op dat moment, ook niet kunnen voorstellen.
“Mama?” had hij stilletjes gevraagd. “Wat is er?”
Zijn moeder veegde met haar hand haar tranen af en schudde haar hoofd. Ze zei niks. Zijn vader boog zich een beetje naar voren en fluisterde in het oor van de jongen: “mama is verdrietig, jongen. Ze is verdrietig om haar zus. Die is een paar jaar geleden gestorven.”
“Maar, waarom zijn we dan speciaal naar hier gekomen?” vroeg de jongen verward.
“Haar zus is nu in de hemel”, legde zijn vader uit. “Maar hier… Hier… Eh, hier kan mama met haar praten, hier is haar ‘gedenkteken’.”
Hij wees naar de grafzerk waar ze voor stonden.
“Hoe kan mama met haar praten als ze dood is?” vroeg de jongen weer. Maar deze keer schudde zijn vader zijn hoofd. “Niet nu jongen, niet hier. Ik leg het je wel eens uit.”
Even later waren ze weggegaan, naar huis gegaan.

Nu stond hij hier met alleen zijn vader, weer aan zijn rechterhand. Maar nog altijd had zijn vader het hem niet uitgelegd.
Deze keer huilde zijn vader. De jongen stond vertwijfeld voor een grafzerk, die naast de grafzerk van mama’s zus geplaatst was.
“Papa?” vroeg hij stil en huilerig. “Kunnen wij hier nu ook met mama praten?”

Dat heb je vlot gedaan;) Ik vind het wel een mooi verhaaltje, zeker gezien de tijd waarin het is geschreven. Originele invalshoek ook wel.

Nu wil ik dat er eerst andere mensen gaan reageren voordat we beslissen hoe het verder gaat:o

Oké (y)

Ik vind het idee van titels en Los roepen om eerlijk te zijn leuker, dat was de allereerste opzet.

Ik ga mee met de kinderen. Los was leuk.

Hoezo kinderen?

Omdat hij zich groot en oud genoeg voelt om ons als kinderen te beschouwen, gun hem dat pleziertje :o :D

Ach, zoveel scheelt het niet?

Maar goed, ik zou zeggen, doe vooral waar jij je goed bij voelt. :)(Y)

Nope, hij 5vwo, ik 4vwo, jij 3vwo.

Grootheidswaanzin misschien?

Hij heeft nog een babyface ook.. :eek:

Ja, megalomaan.

En xD. (a)

:(



zo mooi... (y) :(

O JA! O JA! O JA!

Dat was hip :cool: Heb al die verhaaltjes die ik toen geproduceerd heb nog ergens staan :)

Spel I

Spel II

M'n vorige account

In dat geval mag Saarah nu een nieuwe titel bedenken, toch?:)

@flyaway? wat was je oude account?

Oké, een nieuwe titel... Ik ben hier slecht in :(

Deze dan maar: Een tuin om in te verdwalen

Geen reacties? :(

Los!

*kruipt in de pen*

Een tuin om in te verdwalen.

Ik zal je in mijn tuin laten dwalen. Doe je ogen dicht. Nee, echt dicht, zodat je niets ziet. Goed zo. Verbeeld je dat je zweeft. Je voeten zijn even van de grond, je lichaam weegt niets, het wiegt mee in de wind. Dan voel je weer vaste grond onder je voeten. Veerkrachtig, groen gras. Gras waarin je dagen en dagen kunt liggen, waarin je kunt rollebollen en slapen, waarin je de wereld van de kleinen der aarde kunt bestuderen. Voel je het? Zie je het?

Loop nu richting dat beekje. Hoor hoe het ruist, hoe het je naam spettert. Zie hoe helder het water is, en hoeveel kleine visjes tegen de stroom inzwemmen. Dagelijks, uur na uur na uur. Ze geven nooit op. Raar, vind je niet? Haal je hand door het water, voel hoe koel het is. Berg water. Denk je eens in, dat water heeft al kilometers afgelegd, al vele stenen geraakt, watervallen overleefd… En jij haalt daar nu je hand doorheen. Boeiend idee, niet?

Stap nu door het stroompje heen, die natte voeten drogen vanzelf. Tenslotte schijnt de zon en is het heerlijk warm, zonder dat het benauwd is. Loop nog even verder, zie je dat bos daar? Daar wonen feeën, elfjes, gnomen. Zelfs een boze heks. Vertel haar nooit je naam, ze zal je komen halen, en geloof me, dat wil je niet. Kijk! Zie je die konijntjes springen? Zij genieten ook van de zon, de vrijheid, deze stralende dag.

Deze eikenboom is even oud als ik, hij is gepland op de dag dat ik geboren werd. Zie je hoe dik hij al is? Als je hem zou doorzagen, zou je kunnen zien hoe oud ik ben. Welke jaren goed voor me zijn geweest en welke niet, in welke jaren ik veel wijsheid heb vergaard en in welke minder. Hij staat hier mooi, zo op de heuvel. Misschien dat ik je hier nog eens mee naartoe neem, maar dan ’s nachts, wanneer de sterren aan de hemel staan.

Besef wel dat ik niet iedereen de weg wijs door mijn tuin. Je bent de eerste die ik niet om de tuin leidt. De meeste laat ik er verdwalen, als ik ze al binnenlaat. Mijn tuin is vol geheimen, en alleen ik weet ze te vinden. Ik hoop dat je deze gift waard bent…

Nieuwe titel: Een lust voor het oog

Extra regel: je mag niet eerst zelf een titel verzinnen, en dan op de volgende nieuwe titel al een verhaal verzinnen, anderen moeten ook een kans krijgen. Dacht dat dat ook nog een 'oude' regel was :)

Ja, dat klopt, ik schreef te veel. :D

:nono: Ja, we moesten het topic beschermen tegen spammerds :p Ga je nu weer actief meedoen? Ah toe?

Ja oké, maar niet nu, want ik moet slapen omdat het al twéé over half tien is en ik om half tien mijn computer af zou sluiten.

Iemand voor de nieuwe titel? Ah toe?

Los.

Een lust voor het oog

Je wist hoe het smaakte, maar je kon het niet proeven. Je wist hoe het zou ruiken, maar je rook het niet. De mensen praatten, maar je luisterde niet. Het was ook veel te druk om je heen. De fototoestellen werden tevoorschijn gehaald om het beeld vast te leggen. Japanners kwamen net boven je schouder uit, kiekten het beeld, hunzelf, hunzelf bij het beeld. Jij stond daar maar. Het beeld bewoog niet. Je wilde in die wereld zijn, verstrikt in de grassprietjes. De appels proeven op het kleed. De rook ruiken uit de schoorscheen verderop. Ja, zo schilderachtig was die wereld, niets meer dan een schilderij. Ik wilde vrij zijn, tussen de toeristen staan die me aangaapten. Jou bij de arm pakken en naar buiten slepen, je laten genieten van je beweeglijkheid. Maar ik staarde naar je, met mijn eeuwige glimlach. Mijn blik leek iedereen te volgen die naar het schilderij keek. Ik zag en werd gezien. Kwam nooit van mijn plaats, werd niet gestreeld door mensenhanden. Ik was statisch, maar niet schokkend. Ik wilde meer, meer dan alleen een lust voor het oog.

--

Ja, kort, boeiend. :p

Next one: Een bril zonder glazen.

O! Ik weet weer wat ik (o.a.) zo leuk vond aan dit spel! Bij elke titel kwam iemand met een totaal ander verhaal dan je dacht had. Heerlijk!

Los maar...

En ik weet niets, maar dat komt nog wel:P

Het nadeel was dat ik ze rechtstreeks op de computer schreef en dat het altijd echt enorm brak werd:

Een bril zonder glazen

Het was zo langzaam gegaan dat ze het zelf eerst niet in de gaten had, maar op een gegeven moment begon het op te vallen dat ze wel érg vaak “Hm, wat?” en “Sorry, wat zei je?” moest vragen. Natuurlijk schreef ze het toe aan de zachte stemmen van haar vriendinnen, of dat ze net even ver weg was met haar gedachtes, of… Er waren zoveel uitvluchten te verzinnen. Uiteindelijk ging ze toch maar naar “d’n geneesheer”, zoals haar moeder het noemde. Daar werd ze doorverwezen naar de KNO-arts en voor ze het wist, had ze een gehoorapparaat. Ze haatte het ding, ze schaamde zich ervoor. Alleen de kleur al zorgde ervoor dat ze ze liever niet dan wel in had. Bovendien werkten ze niet eens zo goed, alle omgevingsgeluiden werden versterkt, waardoor ze vaak alsnog aan mensen moest vragen om het nog eens te herhalen.
Maar nu bestond er een bril, een bril waarmee je kon horen. Een gehoorapparaat waarbij alleen de goede geluiden versterkt werden, eentje die zelfs verschillende standen had. Ze zou zich niet meer hoeven te schamen, een knalgroene bril was een stuk minder beschamend dan smerig roze gehoorapparaten. Er hoefden niet eens glazen in, die waren enkel voor de sier. Het ging om de brilpootjes, daarin zat de techniek die haar leven zou verbeteren.

“Hé, brilaap!”




Nieuwe titel: De blauwe roos

Dit spel komt nog uit mijn tijd. Dat was lang lang geleden ;).

Los dan maar, op voorwaarde dat ik hem als het niet lukt weer vrij mag geven.

Blijf je hier nog even hangen Simoen? Ik heb je gemist.

Ik ga mijn best weer doen hier vaker rond te hangen. Ik heb letteren toch wel gemist :). Jij bent medewerker geworden zie ik?

Inderdaad. Ik voeg je wel weer toe op MSN, anders spammen we ook dit topic onder. Er zijn zoveel posts verspild aan mijn medewerkerstatus :(

Los. (Begint met schrijven maar het verhaal zal morgen pas komen, dus mochten mensen persé de blauwe roos als titel willen, vooruit dan maar.)

De blauwe roos

De rode roos had zich te rusten gelegd op het tafelblad. De fijn blaadjes van zacht rozenvlees raakte stils het tafeloppervlak aan, maar beroerde hem niet.
Een hand van jong mensenvlees beroerde de bloem wel, streek met een vingertop over de groene steel en volgde de contouren van de doornen. Liefkozend doch resoluut doorboorde zij diezelfde vinger. De doorn spande de huid aan, deed deze breken als een dun vlies en baande zich verder een weg naar binnen.

De vinger trok zich niet terug, maar liet de doorn steken. Blauw bloed sijpelde langzaam langs de zijkanten van de doorn naar beneden, terwijl de bloem zich volzoog met het blauwe vocht dat de vinger verliet. De roos onttrok het blauw uit mijn lijf, liet elke nerf zijn kleur verliezen en nieuw opbloeien met de kleur van de hoop. De hoop die ik zo lang gekoesterd had. Die mijn hele lichaam vervuld had. En die nu vervlogen is.

Mijn kinderlijf, nog bottig en vormeloos, begint in vrouwelijkheid toe te nemen. De glans in mijn kinderogen begint af te nemen. Ik begin de wereld te begrijpen en het leed te zien. Mijn grenzen rijken verder dan de rand van de zandbak, dan van de stoep naar mijn huis.
Het blauwe kinderbloed begin ik nu te verliezen, en maakt plaats voor het rode. De kleur van het onheil. Het onheil dat vanaf vandaag mij te wachten staat in het leven.

De roos, nu al bijna volledig blauw gekleurd, zal ik een plekje geven. Ik weet nog niet waar. Maar ik zal haar goed wegstoppen, zodat ik in tijden van wanhoop, toch nog een lichtpuntje heb. Mijn blauwe roos.


---

Ok het is nu bijna een jaar geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb, dus reken me er niet op af ;).

Simoen heeft hem al gelost en ze is ook redelijk ver ermee, dus ik zou dat afwachten :)

Ik heb net toch los geschreeuwd :bloos:

Wat is je nieuwe titel? :o

Ze is offline, de 24 uur gaan in :p

Beetje snel geschreven, vage foutjes die je anders nooit zou maken. :P Maar de inhoud is oké en ja, hierbij beloof ik zelf een verhaaltje voor het spel te schrijven, om dit commentaar hier te mogen houden. ^^

Een nieuwe titel, o help. Ik had me even niet gerealiseerd dat ik ook de zware taak van een nieuwe titel verzinnen als ik los zou schreeuwen op me zou nemen.

Hm, ik ga ff nadenken.

:D

Simoen, leuk dat je hier weer aan mee doet(y)

Los op 'Hmm, ik ga ff nadenken' :p

Trut, die wilde ik. :D

Dan mag jij hem.