oorlog
 

Eenzaam en alleen zit ik voor mij uit te staren,
genietend van de rook van mijn sigaret.
Proberend de gebeurtenissen van de laatste maander te verklaren,
nachtmerries, durf niet naar bed.

De woestijn, heuvelachtige bergen, de sterren en de maan,
de eindeloze ruimte, de stilte het gefluister van de wind
De vrede zo ver weg, lichtjaren bij ons vandaan,
de zon komt op, een volgende helse dag begint

Eens lang geleden zij de wereld; dit nooit meer,
miljoen doden, steden verbrand,
En toch gebeurd het weer, keer op keer
en ben ook ik in die hel beland.

Oorlog, de waanzin de angst, het gevecht,
iedereen die er is geweest zal het nooit vergeten.
Wij zijn goed, zij zijn slecht,
de onzin, iedereen door haat bezeten.

Een bevolking door haar in tweeen gescheurd,
vrouwen kinderen door hun eigen familie vermoord.
Waarom kan dit? is dit gebeurd?
de hele wereld is gewoon gestoord.

Ik vraag me wel eens af, zal de mensheid het ooit gaan leren,
vrede, het meest kostbare wat er bestaat.
Elkaar in hun waarde laten, en elkaar respecteren,
oprechte interesse hoe het een ander vergaat.

Ooit lang geleden deed ik er vrolijk aan mee,
de gevolgen van mijn daden mogen er zijn.
De spijt zoals gewoonlijk te laat,
blijft alleen over de nutteloze pijn.

Hmm ik vind het niet slecht maar... ja ik vind het soms een beetje moralistisch en War Child-ig. Niet dat er iets mis is met WarChild uiteraard, maar het is zo 'oh wat is het toch zielig en naar voor die mensen, jeetje nóu, kom, gaan wij heel veel medelijden over ze uitstorten en doen alsof wij hé-le-maal begrijpen wat zij wel niet voelen...'. Collectieve rouw heet zoiets en het heeft bij mij soms een beetje een nep-smaakje:

Eens lang geleden zij de wereld; dit nooit meer,
miljoen doden, steden verbrand,
En toch gebeurd het weer, keer op keer
en ben ook ik in die hel beland.

Ik vraag me wel eens af, zal de mensheid het ooit gaan leren,
vrede, het meest kostbare wat er bestaat.
Elkaar in hun waarde laten, en elkaar respecteren,
oprechte interesse hoe het een ander vergaat.

ehh ja...

Je gebruikt wel mooie zinnen die mooie beelden oproepen.

Eenzaam en alleen zit ik voor mij uit te staren,
genietend van de rook van mijn sigaret.

heel film noir. Echt, bij die eerste zin had je mij vastgegrepen. Jammer genoeg vond ik de rest niet zo sterk als die geweldige eerste zin. De titel vond ik ook niet bijster origineel om eerlijk te zijn. Echter, je hebt wel een goed gevoel voor metrum en rijm, je hebt gevoel voor ritme. Dus komt goed met jou, komt goed :)

Dank je.

Er is geen titel, mijn broer heeft in het leger gezeten en dit kwam in me op toen ik zijn verhalen hoorde. is iets van 3 jaar oud ofzo. Was gewoon benieuwd of iemand het leuk vond

had wel wat meer commentaar verwacht van een bepaald iemand ;)

De inhoud lijkt mij duidelijk, al heb ik er een paar bedenkingen bij.

vrouwen kinderen door hun eigen familie vermoord.

Waarop doel je hier?

vrede, het meest kostbare wat er bestaat.
Elkaar in hun waarde laten, en elkaar respecteren,
oprechte interesse hoe het een ander vergaat.

Dit vind ik inhoudelijk gezien niet zo'n mooi stuk. 'Vrede' lijkt mij niet het kostbaarste wat er bestaat; als bepaalde waarden van kracht zijn, is vrede eerder een vanzelfsprekende situatie. Het stuk erna 'elkaar in hun.... een ander vergaat', hiermee beschrijf je een waarde die zeker heel belangrijk is, maar ik vind vooral de laatste zin nogal idealistisch; oprechte interesse in hoe het de ander vergaat is zeker belangrijk, maar ik denk dat je andere waarden moet beschrijven als je het over oorlog hebt. Waarden die primairder zijn. Je raakt met de laatste zin an sich een goed punt, want wat zal Bush een landje kunnen schelen als het om de olie gaat. Maar het gaat nog veel verder dan dat; het gaat voorbij elkaar niet meer in hun waarde laten en respecteren. Dat lijkt me een uitdaging om dat proberen te verwoorden.


Dan, de verwoording. Soms nogal abstract; in zo'n lang gedicht zou ik wat meer concrete gevallen beschrijven. Het gaat nu alleen over algemene aspecten aan 'oorlog', maar ik zie niet zoveel specifieks. Ik denk dat het mooier zou zijn als je dat er wel in zou verwerken.


Taaltechnisch gezien is het een matig gedicht, naar mijn mening. Je interpunctie en ritme zijn de dingen die met name zeker beter kunnen denk ik. Misschien een voorbeeld:

Alleen zit ik eenzaam voor mij uit te staren,
genietend van de rook van 'n lichtende sigaret.
Proberend het gebeurde der laatste maanden te verklaren,
nachtmerries: ik durf nog niet naar bed.

(...)

Lang geleden zei de wereld; 'dit willen we nooit meer,
miljoenen doden en steden verbrand:
toch gebeurd het weer, keer op keer
en ben ook ik in die hel beland.

(...)

Ooit geleden deed ik er vrolijk aan mee,
niet-beseffend een deel van 't kwaad te zijn.
De spijt kwam zoals gewoonlijk te laat,
en al wat mij nu nog rest, is nutteloze pijn.

hmm gelukkig heb ik meer verstand van basketball dan van dichten