Ik dacht het vlees van haar botten
 

Ik dacht het vlees van haar botten

Lig dichtbij vannacht, van mij
zoals je bent, dus droom lief mijn lief
daar op het opblaasbed, blaas het slaapzand
uit je ogen, mijn ogen dicht, open, dichter
dan het zwart tussenin en als ik spring
gestrekt vanuit zoet dromen, droom mijn lief

Kauwend op de lakenrand, in vier kanten
satijn en linnen lig je om zomen, droom mijn lief
en houdt je borst omlaag, want de stilte is een hek
vol haken, waar je adem mij op drukt, dus ik leg
mijn hand over je mond en zal tot in de ochtend waken
de lokken tillen van je slapen, droom mijn lief

de dag is oud en ik zal je snikken stillen

Kauwend op het lakenrand, in vier kanten

Veruit de beste zin die ik in lange tijd heb gelezen. Echt een vondst, wees er trots op. :cool:! (Wel even iets; omdat het 'de rand' is, is het daaorm ook niet 'de lakenrand'?)

'De lokken tillen van je slapen' en 'ik zal je snikken stillen' vind ik ook geweldig en zeker noemenswaardig, maar ze halen het niet bij die andere ;].

Verder vind ik het leuk hoe je speelt met de binnenrijm, goed gedaan! Ik mis nog wat structuur en ik vind je verwoording niet altijd even sterk, ik heb het gevoel dat het nog 'compacter'/krachtiger kan. Toch een fijn gedicht om te lezen, mooi geschreven (y).

:bloos: dat ik dat niet gezien heb ..
snel snel snel editen :P

thnx, ik zal kijken of ik hem nog compacter kan maken

gr
kerwin