De mujahideen
 

Hij verkondigde en hij kan het weten
een voet in het graf is een voet in het paradijs.

Thuis is geen haven maar een verzoeking
ga en oogst wat zij hebben gezaaid.

laat je wiegen in de schoot van liefde
martelende pijnen zijn je deelgenoot
en elke scheut zal je vervolmaken

vlei de nacht dat hij is als licht
dood is geen paria maar heroïsch
vol luisterrijk avondrood is je nagedachtenis

Hij is wel mooi. Hier endaar wat moeite met lezen, omdat je geen lestekens hebt. Maar hij is gewoon leuk zo, na twee keer lezen."derde strofe vind ik het mooist. Wel vind ik sommige regels wat minder origineel.

ok, boodschap is nu over ;)

De derde strofe valt een beetje buiten de boot, hij is minder boeiend dan de overige. Maar over het algemeen een leuk geschreven gedicht, waarbij ik alleen een beetje moeite heb de samenhang te vinden.

Thuis is geen haven maar een verzoeking
ga en oogst wat zij hebben gezaaid.

dat stukje vind ik vooral goed geschreven :)


gr
kerwin

Ik vind het erg mooi. Vooral het begin en wat milamber citeerde. :) (y)

Thanks voor jullie comment

@Mr Soija, ik dicht op gevoel en let nooit op de samenhang tussen strofes en overgangen, ik maak ook geen gebruik van interpunctie:p
Je inbox is trouwens vol

@milamber: als je weet wat de mujahideen is, is het gedicht begrijpelijker

Kreeg mail van scholieren.com ja, en mn box is alweer leeg, maar dat weet je al :) ;)

Ik vind "een voet in het graf is een voet in het paradijs" een heel sterke zin, dus heel gewaagd om mee te beginnen. Daarna stelt het wel een beetje teleur... Enkel met "dood is geen paria maar heroïsch" evenaar je dat niveau weer, dus misschien had je dat beter als eindzin gebruikt. Maar de rest is ook niet slecht hé. Soms wat rare woordvolgorde, maar dat hoort bij de sfeer. De lengte van de zinnen is vaak asymmetrisch, en dat stoort wel een beetje (bvb bij de laatste zin). En hoé gebruik je die hoofdletters en interpunctie precies? Anyway, mooi, zo'n gedicht kunnen schrijven zonder dat het belerend begint te klinken.

Hm, ik heb het gedicht nu al een paar keer gelezen. Taaltechnische kritiek heb ik niet echt; ik zie geen sterk opvallende mindere punten of juist hele sterke punten. Waar ik meer over nadenk is de inhoud. Ik weet waar het over gaat, dus ik snap ook wat je bedoeld met je zinnen. Toch vraag ik me af of er nog een diepere betekenis achter zit, op welk gevoel je je gedicht precies stoelt; ik kan er eigenlijk helemaal geen hoogte van krijgen. Ik weet wel waar je op doelt als ik het lees, maar toch zou het interessant zijn als je het gedicht helemaal uitlegt.

Ik zal het proberen uit te leggen hoewel ik er wel bij moet zeggen dat ik zelf vaak in mijn uitleg verstrikt raak daar ik op gevoel dicht en totaal niet let op het waarom maar op datgene wat voor mijn gevoel bij elkaar hoort. Ik let meer op de harmonie tussen woorden en welk gevoel het oproept dan op het gehele plaatje. Maar ik ga uit van een weemoedige mujahideen die het waarom van zijn handelen overdenkt en datgene wat hem aanspoort. Goed en fout is hier totaal buiten gelaten.