de verdwenen lach (slechte en voorlopige titel)
 

uitdagend lacht zij naar de zee
haar tranen vastgebonden in haar hart
de zee is blind voor haar angst
die verdwijnt als ze lacht

haar lach is vastgeketend
verdwenen van deze wereld
stoer danst zij op de sterren
een deukje in haar wang verschijnt

het begin
van een lach

Ik vind het einde leuk, dat is speels en hoopvol. Verder vind ik je gedicht te abstract; ik zie wel een beeld voor me maar dat blijft zo vaag. Ik wil als lezer meer over het meisje weten; hoe komt zij daar? Hoe is zij? Want behalve het kuiltje als ze lacht, wat ik prachtig vind, weet ik niet veel van haar. Maak het specifieker, dan wordt het veel interessanter. Naar mijn mening dan, haha.

Verder heb ik nog een opmerking over het ritme, af en toe loopt het niet helemaal lekker. Ik hoop niet dat je het erg vind, maar door het wat aan te passen heb ik geprobeerd aan te geven waar het naar mijn mening ritmisch beter kan:

uitdagend lacht zij naar de zee
haar tranen vastgebonden in haar hart
de zee is blind voor haar angst
die opslag verdwijnt als ze lacht

haar lach is strak geketend
verdwenen van deze wereld
stoer danst zij op de sterren
waar een deukje in haar wang verschijnt

het speelse begin
van een lach

Bedankt voor de kritiek, en de verbetering!