Fanatiek gelovige vriendin
 

Ik heb nu ongeveer een maand een lieve vriendin en het gaat echt allemaal heel goed samen. Het enige probleem waar ik af en toe mee worstel is dat zij enorm gelovig is.
Zelf ben ik ook christen, maar lang niet zo fanatiek als zij. Ze praat veel over God en Christus, maar niet storend veel ofzo. Ik vind het prachtig hoe ze kracht weet te halen uit de Bijbel.

Maar zoals een bekend Nederlands 'filosoof' al zei: Elk voordeel heb z'n nadeel.
Een voorbeeld (en aanleiding van het aanmaken van dit topic) is dat ze vannacht een nachtmerrie gehad heeft waar ze nogal van streek van geraakt is, een nachtmerrie die ze direct koppelde aan Satan. In haar nachtmerrie krioelde haar kamer van de slangen. De slang staat in de Bijbel voor de Duivel. Nadat ze had gebeden en in de Bijbel had gelezen, ging het weer wat beter.
Ik zal niet zeggen dat ze ongelijk heeft, want dat weet ik zelf niet, maar ik vind het toch lastig om hier mee om te gaan. Vandaag zou ze namelijk naar me toe komen (we zien elkaar gemiddeld maar één keer in de week), maar dat gaat niet meer door, omdat zij nu ergens naar toe gaat om voor haar te laten bidden. We zijn echt smoorverliefd op elkaar, dus het is echt geen slap excuus van haar om onder een afspraak uit te komen. Ik baal echt enorm en voel me nu best wanhopig, omdat ik haar niet kan troosten.

Mijn vraag aan jullie is: Hoe zou jij hiermee om gaan?

Moeilijk. Ik ben zelf helemaal niet gelovig, dus ik denk dat ik er niet mee om zou kunnen gaan.

Zoals je omgaat met iedere ander persoon die bang is. Laat haar praten, wees er voor haar en denk af en toe ook een beetje met haar mee. Probeer ondertussen zoveel mogelijke een veilige haven voor haar te zijn en sta achter haar.

er wordt zeker ook niet geneukt he :(

ze zoekt haar troost dus met andere woorden, liever bij iemand anders dan bij jou.

als ik in die situatie zou zitten weet ik niet of ik mezelf dan niet overbodig of te kort gedaan zou voelen.

Je deelt toch alles met elkaar, dus ook dergelijke dingen.

tja

Lastig... Er voor haar zijn en naar haar luisteren is het enige wat je kunt doen. Al lijkt me het lastig als je je er zelf helemaal niet in kunt vinden en niks bij voor kunt stellen.
Ik zou er in ieder geval niet mee om kunnen gaan, maar ik houd me dan ook helemaal niet bezig met geloof. Ik vind het inderdaad ook mooi dat sommigen er kracht uit halen, maar voor mij is dat juist een teken van zwakte en ik kan er met mijn pet niet echt bij... Dus meer dan een goede vriend zou een sterk gelovig iemand niet van me kunnen worden, vermoed ik.

ik zou haar dumpen we leven in 2006 halloo als je gelijk moet bidden omdat je over slangen hebt gedroomd
freak :|

haha.

ot: ik zou eht uitmaken.

Dit is precies zoals ik het zelf ook zie. Het is wel lastig, vooral nu ik niet bij haar kan zijn.

Nee, grote kans dat 'het bed onbezoedeld blijft' tot we trouwen. Maar dat is voor mij geen reden om het uit te maken.

Zo voel ik me ook een beetje. Maar ik ben al lang blij dat ze het me vertelt. Ze heeft vaker last van nachtmerries en christelijke hulp vindt ze niet direct bij mij, terwijl ze daar juist behoefte aan heeft. Ik accepteer 't, maar leuk is het inderdaad niet.

Gelukkig verdiep ik me wel in het christelijk geloof en ik snap haar gedachtegang redelijk goed, alhoewel die niet helemaal overeen komt met de mijne. Ik weet dus wel dat het geen teken van zwakte is, maar ik kan me ook voorstellen dat sommigen hier niet mee om zouden kunnen gaan.

Als zij zich daar prettig bij voelt en het haar helpt dan moedig ik het alleen maar aan. Ben jij nooit in paniek geraakt door een nachtmerrie? Hoe stom die ook was? Ik heb regelmatig gehad dat ik overstuur raakte van de meest idiote dingen in dromen.

Ik heb er geen ervaring mee, maar ik vind dat mensen ook enigszins met beide benen op de grond moet blijven staan. Ik zeg niet dat gelovigen maar onzin praten, maar sommige mensen kunnen wel te ver doorslaan, naar mijn idee.

Ik zou proberen duidelijk te maken dat ik er ook ben, maar als ik niet tot diegene kan doordringen, dan maak ik het uit. Zoiets vreet enorm veel energie en dat kan ik niet opbrengen.

In een relatie moet je dingen kunnen delen met elkaar. Ik vind het jammer van haar (en voor jou) dat ze nu niet naar jou toe komt. Ok, jij kunt die nachtmerrie niet wegtoveren, maar dat kan God ook niet. Maar jij kunt wel met haar praten over haar angsten.
Ze moet leren dat ze ook dingen op eigen kracht kan. Of beter gezegd: ze kracht heeft gekregen van God om dingen aan te pakken.

ja, dit gaat erg ver.

Ik zou het moeilijk vinden om uberhaupt met iemand om te gaan die nog zo Middeleeuws leeft.

Totaal gebrek aan relativeringsvermogen hoor, ik zou mij dood ergeren. Ik ga dan ook bewust niet om met dit soort mensen.

Succes met je relatie,maar vraag je zelf toch maar ns af wat je er nou eigenlijk aan hebt. Je ziet haar eenmaal per week, oftewel je hebt een relatie met iemand die je 4x hebt gezien?

maar mag ik je vriendelijk verzoeken om nou niet te denken dat alle christenen 'dat soort mensen' zijn ? hartelijk dank.

(gesproken door een christen die met beide benen op Gods aarde rondwandelt. )

ontopic : ik zou met haar praten, en vooral naar haar luisteren, maar ik zou haar ook vertellen dat ik het wel wat overdreven gedrag vindt.
Ik zou zoiets liever nu uitpraten, en misschien daardoor wel liever uit elkaar gaan, dan dat je na tien jaar huwelijk tot de conclusie moet komen dat ze wel erg fanatiek is.

Ik zou zelf denk ik overwegen om de relatie te verbreken. Maar ja, ik zou me in deze situatie dan ook niet goed in haar kunnen inleven, en dat is toch wel belangrijk. Ik heb de indruk dat jij dat wél kan, je in haar inleven. En dan is het natuurlijk niet zo'n probleem. Het gaat er niet om wat andere mensen zouden doen, want iedereen verschilt nu eenmaal van elkaar :).
Je kunt haar wél troosten, trouwens; je kunt met haar praten over dit soort nachtmerries en wat die voor haar betekenen, en dat kan heel troostend zijn. Dat zij daar niet genoeg aan heeft, neemt niet weg dat het kan helpen :).

Ja, nu misschien even niet, maar als ze straks terug is toch wel? Als ik met problemen zit met school maak ik bijvoorbeeld een afspraak met een decaan en heb het er later weer over met mijn vriend. Dat ik die afspraak met die decaan heb wil niet zeggen dat ik niet wil dat mijn vriend me helpt, maar je zoekt toch een 'professional' op zeg maar.

Net als dat het niet leuk is voor jou dat ze die steun niet bij jou vindt, is het waarschijnlijk niet leuk voor haar dat ze die steun niet vinden kan bij jou. Blijf vooral praten zodat jullie hopelijk leren hoe je elkaar steunen kan.

O ik dacht dat het vooral om je persoonlijke situatie ging, maar blijkbaar meer om het algemeen. In dat geval kan ik me inderdaad niet voorstellen dat ik met een strek gelovig iemand iets begin. Ik zie de Bijbel als iets wat verzonnen is om mensen op het rechte pad te houden. En veel weten niet beter of zijn gaan geloven wanneer ze het moeilijk hadden. En dat is niks voor mij. Mijn vriend moet sterk in zijn schoenen staan, geloven, elke dag blowen of zuipen enzovoort horen daar niet bij. Hehe ik ben benieuwd hoe reeel ik nu ben:D

Ken je geen 'geestelijke' waarmee je op hetzelfde niveau zit, waarmee je hier over kunt praten?

Ja overstuur raakt iedereen wel eens maar dan grijp ik niet naar een bijbel, maar wacht ik ben dan ook niet gelovig :) Maar ook al ben je gelovig je kunt ook overdrijven (n)

Ik zou niet verder gaan met een dergelijke relatie. Sterker nog, ik zou er in de eerste plaats niet in verzeild geraakt zijn. Een relatie met iemand wiens ideeën zo enorm afwijken van de mijne (en, erger nog, met wie het geen zin heeft om te discussiëren), dat mag iemand proberen die toleranter is dan ik. Mij lukt dat namelijk niet.

Ik zou sowieso niet een relatie aan kunnen gaan met iemand die (zwaar) gelovig is. :)

Tsja, als zij last heeft van zo'n stoornis en bij jou niet de hulp kan vinden die ze nodig heeft ,dan moet je haar gewoon doorverwijzen nara professionele behandelaars en je handen ervan af halen, voor je zelf ook ongelukkig wordt.

ik laat me an sich al niet in met mensen die fanatiek religieus zijn. religie is de oorzaak van al t kwaad op de wereld. in ieder opzicht.

Nu ga ik een probleem krijgen, want het is a) offtopic en b) ik heb geen zin om de discussie te voeren, maar:

Dat is natuurlijk niet waar.

Zo. :o

religie en ik gaan sowieso niet echt samen, of het moet iemand zijn die er nooit naar spreekt of handelt (bijna onmogelijk dus). Kan niets anders zeggen dan óf eraan wennen óf een ander zoeken.

Heel erg bedankt voor deze uitspraak! Echt, dat is het precies. Ik heb haar zojuist een lange mail gestuurd waarin dat duidelijk wordt. Dankjewel.

Ten eerste is dit slechts één aspect van haar karakter. Ze is meer dan alleen streng gelovig. We kunnen echt urenlang over allerlei andere dingen praten dan alleen het geloof.
Ten tweede: Ik heb haar al heel wat vaker dan 4x gezien. Ik kende haar al een paar weken voordat we echt wat kregen en we proberen elkaar vaak vaker dan 1x in de week te zien. En in een korte tijd is het allemaal heel snel gegaan.

Yep. Tot dat besluit ben ik ook gekomen. 'k Heb vandaag al actie ondernomen en ik hoop dat we hier op een normale manier uit komen.

Hou jij alsjeblieft even je mond totdat je weet waar je het over hebt. Danku.

ik voel nogal wat frustratie en er is maar een oplossing :)

De enige frustratie die ik heb is omdat ik haar vandaag niet zie en dat zij zich klote voelt. Als je met die enige oplossing bedoelt dat ik de relatie beter kan verbreken dan begrijp je mijn frustratie niet.

M'n kop staat nu eenmaal even niet naar seks :P Als ik seks wil, moet ik toch eerst duidelijk maken dat seks voor het huwelijk geen zonde is.

Enfin, daar gaat het nu niet om. En laten we er trouwens ook geen "religie is goed/slecht discussie" van maken.

Ik vind het toch maar een eng verhaal, waar de verhoudingen een beetje scheef zitten.

Blijkbaar betrekt ze toch zowat alles waar je het hier over hebt, op haar geloof. Mja, je moet natuurlijk zelf weten wat je wil, maar ik zou nooit een relatie willen waar vanaf het prille begin al duidelijk gemaakt wordt dat ik hooguit op de tweede plaats kom te staan.

Als je niet allebei gelooft in dezelfde waarden, zal je keer op keer opnieuw voor een blok gezet worden. Zij wil blijkbaar niet 'in zonde' leven. Waarom zou ze dan wel willen samenzijn met iemand die niet gelooft, en wiens leven per definitie al een melange van zondes is?

Ik zou dus mijn oogkleppen afzetten, en mijn biezen pakken voordat het te laat is...

Ik geloof zelf ook, alleen niet zo heftig als zij. Ze wist van begin af aan dat ik niet zo gelovig ben en op z'n tijd zelfs nogal kritisch tegenover het christendom. Waarom ze dan met mij wil samenzijn? Dat heet nu liefde.

Ik geef te veel om haar om m'n biezen te pakken. En vooral nu ze zich zo kwetsbaar voelt is dat al helemaal ongepast.
Zoals ik al zei: ze heeft het niet altijd over geloof. Meestal ben ik degene die dat onderwerp aansnijdt.

Dat onbezoedelde bed tot het huwelijk en het feit dat ze speciaal iemand op gaat zoeken om voor haar te laten bidden omdat ze over slangen gedroomd heeft vind ik twee hele goede redenen om op zoek te gaan naar een nieuwe vriendin.

:D

Alles? En dat kan jij baseren op een enkel topic? Oh wacht even, jij kent haar natuurlijk persoonijk :rolleyes:

Gun die jongen zijn relatie nou. Snap best dat sommige niet zitten te wachten op een relatie met iemand die (iets anders) gelooft, maar kunnen sommigen nou echt niet met iets beters komen dan 'maak het uit' ?

Sorry, moest even...

Dat zou denk ik niet lang goed gaan, want ik heb een diepe, hardnekkige minachting voor alles wat met geloof te maken heeft.

Hoewel ik ook een tijdje een vriendin heb gehad met gelovige ouders (of ze zelf gelovig is weet ik niet). Dat ging op zich wel, maar die waren ook niet zo die-hard.

Wat ben jij bijdehand.
Ik zou niet weten waarom ik me moet baseren op dingen die ik niet weet. Natuurlijk mag hij doen waar hij zelf zin in heeft, en dat zal hij ook wel doen. De vraag in het topic was trouwens hoe een ander met zo'n situatie om zou gaan.

:D Maar goed, je snapt mijn punt. :)

nou. dat lijkt me een vrij verrotte situatie. maar ik zou het iig niet meteen uitmaken ofzo, ik zou niet weten waar dat nodig voor zou zijn.

denk er maar eens over na.... dan zal je zien dat ik gelijk heb.

...MUST...NOT...REPLY...!....

Lijkt me toch wel handig om te weten of je vriendin gelovig is :>

er zijn belangrijkere dingen

Jij snapt het! :D

Uit het evangelie volgens Matteüs
28, 10b

Jezus zegt:
'Wees niet bang.'

That should do the trick. En anders:

Kijk samen de dvd van Passion of The Christ en bedenk hoe moeilijk Hij het wel niet had. Relativeert ze haar nachtmerries dan nog niet dan is het tijd om een Exorcist in te schakelen.

:D

Ik ben zelf atheist, dus ik zou echt niet met zo'n vriendin kunnen leven :o
De ouders van mijn vriendin zijn vrij gelovig, lang niet zo fanatiek als jij jouw vriendin beschrijft, maar toch heb ik daar soms al moeite mee :o

even een poging tot een constructieve bijdrage van mij, in tegenstelling tot mijn triviale posts eerder hier.

het is echt van belang dat ze leert relativeren, en minder afhankelijk is van haar geloof. zelfstandig denken, en zelf interpreteren en relativeren. dat is hetgeen ze moet leren. vind ik.

ha
dan wacht je jarenlang tot je gaat trouwen
mag je eindelijk eens sexen
blijkt ze er niets van te kunnen (geen ervaring, logisch)
blijkt ze een oerwoud te hebben
blijkt ze vanonder te stinken
blijkt ze een man te zijn
mag je haar alleen in de missionarishouding palen (andere standjes mogen niet van de bijbel)

Kom op knul zoek een assertiever meisje nu je nog kan.

ghehehe zit wat in :D

Sommige reacties in dit topic vind ik echt wat overdreven.

Als ik het zo lees draait het hele leven voor jouw vriendin om het geloof. Mag ze dan eigenlijk uberhaupt wel een vriendje hebben?

Ik vind het allereerst wel knap dat je hiermee kan leven, omdat je natuurlijk wel (net zoals vandaag) tegen problemen aan loopt, en dit ook wel vaker zal gebeuren als je zo'n andere kijk op het leven hebt. Dat lijkt me lastig. Natuurlijk is het ''pas" een maandje wat, dat scheelt waarschijnlijk ook.

Even in TS situatie verplaatsen (hoewel dat erg moeilijk is); ik zou er wel met haar over praten dat je het moeilijk vindt dat zij echt het geloof voor jou zien stelt. Kijk ze ziet jou maar 1 keer per week. Dat kan je haar natuurlijk wel gewoon eerlijk zeggen.

En daarnaast, zoals ik al eerder typte denk ik dat je wel vaak tegen deze dingentjes aan blijft lopen, zou het echt serieus worden.

Wat vindt zij er eigenlijk van dat jij niet echt gelovig bent?