liefde, mijn wekker.
 

Dagen droomden de toekomst en het verleden,
van lege agenda’s en leven in het heden.

Het goede - goed bedoeld maar fout beschreven -
bleef om even, te blijven uit het beleven

van de tijd.
“Jezus, wat een benen heeft die meid!”

Het goede – geen lichte zede – maar de rede zelf,
verscheen voor mijn ogen, zaterdagavond tien voor elf.

Zwijgend zachte schoonheid toekomst van het hart,
Jij, door mij, eeuwig lang verwacht vol smart.

Laat de klokken maar lopen,
mijn agenda zal mijn vriend zijn.

De tijd zal ons smaken
als ’s werelds beste wijn.

- Valkenburg, 2006

Tips en commentaar meer dan welkom!

ik heb het niet kunnen lezen door je avatar.

Ik heb wel ergere gezien. (iets met knipperende smiley's in een disco meen ik mij te herinneren.) Maar dit bezorgt je ook wel spontaan de epilepsie ja.

Terug naar je gedicht: Ik vind dat je echt heel leuk begint, vooral met dat 'het goede - goed bedoelt maar fout beschreven' en “Jezus, wat een benen heeft die meid!”.
Vooral door die laatste zin krijg ik een heel zomers gevoel (en enorme zin m'n zomerjurkjes,-rokjes en -shirtjes uit de kast te halen)

Die laatste twee zinnen vind ik tien keer niks. Herhaling van 'agenda' is niet leuk, en dat van de wijn vind ik cliché. Daarnaast steekt het qua lay-out ook nogal gek af.

Verander je eind en ik vind het prachtig.

Dit is misschien een beetje gek, maar ik irriteer me dood aan de tweezinnetjesopmaak. :bloos:

Verder is dit niet slecht, je gebruikt leuke dingen maar echt bijzonder vind ik het dan ook weer niet...

Edit: Zoals Rita Pavlovic al zei, ik vind je einde echt niet mooi. Je begint goed maar de afloop van je gedicht doet alles teniet. Jammer.