in de sterren is niemand gemeen
 

Ik ken een meisje, heel alleen zo alleen
in een stille tuin van goud
ze danst met de zilveren blaadjes maar-
Meneer vogel, waarom is er niemand die van mij houdt?

Hoewel vogels vele dingen weten
bleef deze braaf zitten - kopje scheef,
en hoe zou de zon ooit kunnen vergeten
de droefheid die toen uit dat stemmetje klonk?

De schaduw vrat aan de bladeren
Mevrouw zon, ga nou toch niet weg!
tot de schimmen haar kringetje naderen
zee-ogen strak op de heg

Ze droomde dat ze danste
In de sterren
Is niemand gemeen

kommaaarrr met die opbouwende kritiek :cool:

Ik vind het geen slecht gedicht dat als eerste maar ik heb inderdaad wel wat puntjes van kritiek.

Ik ken een meisje, heel alleen zo alleen
in een stille tuin van goud
ze danst met de zilveren blaadjes maar-
Meneer vogel, waarom is er niemand die van mij houdt?

Waarom zijn er in tuin van goud, zilveren blaadjes?
En dat aanspreken van meneer vogel past naat mijn idee er niet helemaal bij


Hoewel vogels vele dingen weten
bleef deze braaf zitten - kopje scheef,
en hoe zou de zon ooit kunnen vergeten
de droefheid die toen uit dat stemmetje klonk?

Mooi

De schaduw vrat aan de bladeren
Mevrouw zon, ga nou toch niet weg!
tot de schimmen haar kringetje naderen
zee-ogen strak op de heg

Weer dat aangspreken met mevrouw. Het is opzich niet slecht omdat het terugkomt. Alleen haalt het naar mijn idee de kracht weg.
En het woord zee-ogen snap ik niet helemaal. Misschien kunnen zeeblauwe ogen beter in deze context.


Ze droomde dat ze danste
In de sterren
Is niemand gemeen

Mooi

Ik hoop dat je iets aan mijn meningen hebt :)

X Chalyneoin

Ik ben het niet eens met bovenstaande kritiek. De sfeer die je probeert te scheppen is die van een droomwereld of kinderboek, en als je iets anders wilt dan moet je inderdaad de meneer en mevrouw veranderen. Maar ik denk dat dat niet de bedoeling is. ritme is er nauwelijks, maar dat is niet noodzakelijk. Je schept mooie beelden, en als je over goud met zilveren blaadjes ouwehoert denk ik dat je een laag mist, ik vond het een goede vondst. Het haalt de vaart uit het gedicht omdat je even moet nadenken, en daardoor is het gedicht langzamer, net als een kinderboek.

Kortom, heel nostalgisch, maar een puntje van kritiek is misschien dat dit gedicht al met al een beetje de feel van een schets krijgt. Je schets een hoofdpersoon, enkele gebeurtenisjes en een semi-happy-end. Ik denk dat het verhaal iets uitgebreider of ritmischer geformuleerd kan worden, of dat er illustraties bij moeten. (Misschien als ik tijd heb :D )

Meneer vogel vind ik heel mooi klinken. Je rijmt wat onregelmatig,e lke keer verwacht ik een rijmwoord waar er geen rijmwoord staat. Verder vind ik je eindstrofe ook niet mooi uitgewerkt, volgens mij kan dat wel beter. Maar over het algemeen vind ik het heel leuk en het wekt een beeld van een sprookje op :).