reactie ouders vriend
 

Ik ga dus ongeveer maandje om met een jongen, eigenlijk beschouwen we elkaar als vriend/vriendin, maar volgens mij is er nog niks officieel.

Ikzelf zit dus sinds kort in therapie, dagbehandeling laat maar zeggen. Hij weet hiervan af enzo.

Maar nu is mijn probleem hoe zullen zijn ouders hierop reageren, als ze vragen 'jaa wat voor school doe je eigenlijk'? Want ben nu dit jaar zou ik officieel 4havo doen, maar na 3maanden 4havo ben ik gestopt. Dus zit nu in therapie en geen school enzo.

Maar ik ben dus heel erg bang voor de reactie van zijn ouders, hun hebben echt zo'n perfect leventje eigenlijk, alles erop en eraan. Kom ik met mn problemen zooitje :rolleyes: .

Maargoed ik weet dus niet hoe ik zou moeten reageren als ze het vragen? Ik zou zelf heel bekrompen reageren en liever niet willen dat mijn zoon met dat soort meisjes omgaat. Tenminste ik denk gewoon dat het hele bekrompen mensen zijn. Het enige voordeel dat ik heb is dat ik wel t idee heb dat zijn ouders me mogen.

Hebben jullie tips hoe ik het het beste kan vertellen, en kan voorkomen dat ze bekrompen reageren, en eventueel verbieden met hem omgaan(ja ik weet het ben een doem-denker:))

Ik zou er met hem over praten, wat hij er van denkt. En je hoeft natuurlijk niets te zeggen, maar als ze er naar vragen kan je óf de waarheid vertellen, of gewoon vertellen dat je een jaartje werkt of wat dan ook.
Ik ben een jaar gestopt met school (wel lessen, geen stage, dus maar halve dag per week ofzo naar school), en ik had ook therapie, geen dagbehandeling trouwens. Ik weet niet of de ouders van mijn vriend dit weten. Wij hadden al wel iets toen ik ook met deze problemen zat, ik had de problemen trouwens eerder als dat ik hem kende ;)
Mja, als hij het zijn ouders vertelt heeft, dan weten ze het, anders niet denk ik.

Als je 'vriend' het weet, dat lijkt mij het belangrijkste, kan je samen beslissen of je het vertelt of niet. Je zoekt hulp, dat is voor jezelf het belangrijkste. Wat mensen er van vinden is in mijn ogen dan niet meer zo belangrijk.

Ik had min of meer hetzelfde probleem met m'n ex :o
Ze vroegen er inderdaad naar... ik heb het ze toen gewoon goed uitgelegd enzo, ze maakten er geen punt van :)
Zeker toen ik ze mijn toekomstplannen vertelde, dat ze wel zagen dat ik er alle vertrouwen in had dat het goed zou komen en nog verdere ambities had (y)

Zou je misschien beetje kunnen vertellen hoe dat gesprek ging, want ik heb echt geen idee hoe ik dat moet gaan verwoorden enzo?

Ik denk dat hoe je het vertelt weinig zou uitmaken als het echt 'bekrompen' (zoals je het zelf noemt) mensen zijn...

Gewoon eerlijk zijn: dat je school even niet meer trok, maar dat je het wel wil afmaken (neem aan dat je dat wel wil..).

Je kunt van tevoren niet voorspellen hoe ze gaan reageren, maar als je erover gaat liegen, ben je nog verder van huis.:)
Natuurlijk hoef je niet alles te vertellen (over waarom je er zit), maar als ze er naar vragen, gewoon eerlijk beantwoorden en zoveel vertellen als jij wilt.

Praat er met je vriend over, hij kent zijn ouders tenslotte het beste. Maak ook voor jezelf duidelijk wat je wel en wat je niet wil vertellen, meer dan dat kun je niet doen. Eigenlijk voeg ik dus niets nieuws toe, maar toch :D

Sterkte!

Waarom zou je het ze uberhaupt vertellen? Ze hebben er niks tot weinig mee te maken, lijkt mij.

En mochten ze er toch naar vragen dan kun je zeggen dat je nu een jaartje niks doet omdat je graag wil uitvinden wat je wil met je leven, het gevoel had dat je het even niet aankon en daarom even pauze wilde, niet wist wat voor profiel je wilde kiezen en daarom graag even wil wachten, geen zin had in de bureaucratie op jouw school en er daarom halverwege het jaar af bent gegaan, van school getrapt bent wegens brandstichting, etc, etc. Gewoon iets dat een beetje abstract is en niet per se onwaar is maar niet de hele waarheid.

Je hebt een relatie met je vriend, niet met zijn ouders. En het feit dát het zijn ouders zijn betekent misschien wel dat je meer met ze omgaat dan met 'zomaar' mensen, misschien zelfs dat je ze tof gaat vinden en daadwerkelijk bevriend met ze raakt, maar je hoeft echt niet je hart en ziel uit te storten bij de ouders van 'n een of ander joch met wie je een maand onofficiëel aan het nakken bent puur en alleen omdat het zijn ouders zijn.

(Waarom reageer ik hier op? :( Ik ga maar weer slapen.)

Ik denk dat je als je je hierover druk maakt, die ouders je echt wel mogen. Wat je doet hoeft niets te zeggen over hoe je bent. Over het algemeen zal het even wennen zijn voor hen in het begin maar mocht het een langdurige relatie worden dat je vanzelf geaccepteerd wordt. Je hebt namelijk iets met hun zoon ;). Komt goed.

Als je het vertelt, zou ik er wel een positieve draai aangeven, dat je hoopt snel weer naar school te kunnen enzo (als je dat wilt dan :p)

En misschien eerst ff met je vriend overleggen. Ik zou er zelf niet een al te groot punt van maken.

Als zijn ouders jou een leuke meid vinden, vinden ze je waarschijnlijk nog steeds leuk als je dit vertelt :)

Ik neem aan dat zijn ouders volwassen mensen zijn en dat ze hier normaal op kunnen reageren. Ik zou me dus niet zo druk maken :)

Lijkt me een goede uitgangspositie...

Nou ja het lijkt mij toch wel dat zijn ouders ook iets met haar te maken hebben. Zij is immers de vriendin van hun zoon!
Het lijkt mij raar als mijn moeder niet zo weten wat mijn vriend zou doen.
Ze hoeven niet alles gedetailleerd te weten, maar enigszin kennis hebben van elkaar vind ik wel echt meer dan normaal.

TS: ik zou het ook eerst goed met je vriend bespreken, waarschijnlijk kan hij al een beetje raden wat zijn ouders ervan zullen vinden.
En dan gewoon gezellig langs gaan. Je kan toch gewoon zeggen dat je tijdelijk wegens omstandigheden gestopt bent met school maar dat je als alles weer wat beter gaat zeker weer terug gaat naar school (of zoiets). Kijk je hoeft niet direct al je problemen op tafel te gooien dat gaat natuurlijk iets te ver.

Ik zou je er niet te druk over maken. Daarnaast denk ik dat je je niet echt op zo'n gesprek moet voorbereiden, dat gebeurt gewoon.

Zij beschouwen het beide onofficiëel, het is pas een maand aan de gang, sterker nog, ze kennen elkaar pas een maand of gaan pas een maand veel met elkaar om, zij mag zijn ouders niet zo, en sowieso - het vertellen dat je in dagbehandeling zit is iets heel anders dan zeggen dat je het vierde jaar VWO doet of werkt bij de plaatselijke groenteboer. ;)

"Hoiiii, zeg, ik kom even op de thee. Gezellig? Ja, zeker gezellig. Hmm, lekkere thee, hoor. Oh, trouwens, ik ga niet naar school want ik zit dagelijks in therapie en daarom heb ik daar geen tijd voor. Kunt u de suiker even aangeven?"

Beste Vlinderr,
Ik weet niet wat voor een dagbehandeling je bedoelt. Ik hoef het ook niet te weten. Ikzelf heb zelf autisme, en ook zit op een soort van dagbehandeling. Ik heb nu, op mijn 19e, mijn eerste vriendin. Ik ken haar ouders (nog) niet. Ik vindt zelf dat dat de relatie niet moet kunnen bederven. Misschien wel verstoren, maar niet bederven. Als ik zelf uitleg wat autisme is, wat dit voor mij betekend, en voor anderen, dan wordt dit altijd goed opgepakt. Heb je al eens aan je vriend gevraagd hoe hij denkt dat zijn ouders reageren? Ik denk namelijk, dat als zij weten dat jullie écht van elkaar houden, en voor elkaar door het vuur gaan, dat ze niet moeilijk doen...

-Lancelot-

Ik mag zijn ouders wel:) Maargoed, ben gewoon bang voor hun reactie, maar zal het eens gaan bespreken met hem.

Dat lijkt me idd. de beste oplossing, uiteindelijk kom je met het forum niet verder, daarvoor moet je bij die mensen zijn (of er moet een wonderbaarlijke genezing plaatsvinden natuurlijk).

Ok, dan mag je ze wel. :D Ik nam aan dat je ze onaardig vond, aangezien je ook vond dat ze bekrompen waren.

Maar bespreken lijkt me een puik plan.

Ze vroegen wat ik precies deed en gingen toen verder vragen.
Heb het ze gewoon goed uitlegelegd :)
Ben toen ook verder gaan vertellen over wat ik later allemaal wilde gaan doen enzo, vonden ze erg leuk :)

Ik zou er eens met je vriend over praten, hij kent ze het beste en weet misschien hoe je het kan aanpakken. Ik vind wel dat jij het zelf moet vertellen. Het niet zeggen vind ik raar, ook al heb je niets met die mensen zelf, het zijn wel de ouders van je vriend, die verdienen het best om iets van je te weten.

Ik zou netjes uitleggen wat je nu doet, hoe je hier gekomen bent en wat jouw plannen voor de toekomst zijn. Ik kan me niet voorstellen dat iemand je gaat afrekenen op het feit dat je 't niet makkelijk hebt. Ik denk dat ze het fijn zullen vinden dat je het vertelt.