Mijn vader drinkt en mijn moeder huilt in bed.
 

Ik mis je. De buren vonden je ook aardig, ze hielden van je humor en gespreksstof. Ik kan me herinneren dat we een weekend weggingen. ‘Amsterdam here we come!’ schreeuwde je en drie dagen later bonjourde je me weg. Met je hand zwaaide je en tot nu heb ik je niet meer gezien. Wel in mijn gedachten. Daarin speelde dagen en nachtenlang mee in de mooiste fantasieën, met en zonder broek. Met die gekke bril op je hoofd. Toen ik laatst hem in mijn kast vond koesterde ik hem. Ik zette hem op en tuitte mijn lippen voor je. En dat heb je lekker niet gezien. Lekker hard voor je.

Want nu is zij er. Huilt haar moeder ook in bed? Drinkt haar vader? Vinden haar buren jou ook aardig? Weet je nog, de buren zwaaiden en wij struikelden. Over een tak dachten we, maar het bleek hondenpoep. Ik schopte ertegen en hij spatte uiteen tegen een boom. Toen we naar Feyenoord gingen! We gingen helemaal los, weet je nog? We schreeuwden onze longen uit ons lijf terwijl we in het vijandenvak stonden omdat dat goedkoper was. Die keer dat ik bij je sliep en het briefje achterliet. Dan wist ik dat je glimlachte, en dat voelde ik tot mijn binnenste.

Die laatste keer deed ik dat niet. De plannen waren veranderd en het verbaasde me best. Dit keer zal ik niet buigen onder je bevelen. Mocht dit lijken op een ongeluk dan verklaar ik het tot een collage van jouw zelfzuchtigheid. Je zit totaal in de verkeerde richting en met de verkeerde accessoire aan je lijf. Je wilde volwassen doen, samen gaan wonen. Daarbij hoorde ook een ouder iemand. Zij dus. Ik hang hier maar een beetje tot ik mijn hart eens terugkrijg. Tot nu toe heb ik je niet meer gezien.

Beetje vaag (qua onderwerp) maar toch weer erg duidelijk. Toch heb ik het idee dat ik wat mis, in vergelijking met je vorige stukjes. Wat dat 'iets' precies is, weet ik niet, misschien een bepaalde vonk, ondeugendheid? Don't know. Toch is het een aardig stuk, en duidelijk van jou :)

Ruby Blue, ik lees je stukje (haast) altijd en geef er graag commentaar op. Nu ben ik geneigd het niet te doen, omdat me is opgevallen dat je vooral stukjes post, maar bijna nooit commentaar geeft op die van anderen. Letteren loopt al zo leeg, het lijkt me voor de levendigheid hier handig als we niet te zuinig met reacties omspringen. M.a.w, lijkt het je niet gepast om zelf ook zo af en toe een stukje van iemand te becommentariëren?

Ruby Blue.

Hee Quis, ja, daar heb je zeker een punt. Ik zal er rekening mee houden.

Veranderd, en :)

Het is inderdaad een beetje een vaag stukje, maar toch beschrijf je zoiets simpels als het uitmaken met een vriendje, in een heel eigen stijl en dat vind ik wel prettig. Je blikt mooi terug naar bepaalde momenten. De titel vind ik een beetje vaag en niet direkt in verband staan met het verhaaltje, maar misschien is dat wel je bedoeling.

Het einde is misschien een beetje abrupt voor mij, misschien had je dat meer kunnen uitwerken.:) Het geeft wel stof tot een groter verhaal. In elk geval, graag gelezen.:)
Groet,

Cathinca

Thanks Cathinca,

Er moet inderdaad nog wat veranderen, ik schrijf de laatste tijd even niet zo lekker. Waarom weet ik ook niet!