overspannen?
 

heej mensen,

ehmm ik zit eigenlijk een beetje met een probleem, ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen, maar ik doe maar een poging tot..

ik heb namelijk de laatste tijd een beetje het idee dat ik overspannen ben, maar ik wil niet als een zeur overkomen dus ik ga maar gewoon door, op school ging het niet lekker, en er was sprake van dat ik uit huis gezet zou worden, ik ben toen gestopt met school en heb een baantje erbij gezocht, (moest van mn moeder) ik werkte op dat moment op donderdag avond en zaterdag bij de bakker, maar mijn baas had er problemen mee dat ik doordeweeks een baantje had dus na veel trammelant ben ik er weg (wel tot mijn spijt want ik heb er 3 jaar lang met veel plezier gewerkt)

nu werk ik gemiddeld 25uur bij een supermarkt en 20 uur bij een beautycentrum, maar ik ga niet echt met plezier naar mn werk, élke dag kijk ik er meer tegenaan om heen te gaan omdat ik een hele moeilijke baas heb die niet snel tevreden is, ik voel me dus niet echt op mijn gemak

thuis gaat het ook nog steeds met pieken en dalen, maar goed reden dat ik denk dat ik overspannen ben, ik heb al 4maand menstruatie over geslagen en ik voel me gewoon aan het einde van mijn latijn, nu ben ik bv ziek (griep) maar ik kán me niet ziek melden op het werk omdat ik weet dat ze dan boos worden, ik weet echt niet wat ik moet doen, ik voel me namelijk zo`n aansteller, maar het huilen staat me al wekenlang nader dan het lachen,

ik had dus gehoopt hier wat advies te vinden wat ik het beste kan doen? dank voor het lezen :)

In de eerste plaats: ziek is ziek. Of ze het nu leuk vinden of niet, met griep kun je niet gaan werken. Dan ben je niet representatief voor de klanten en ook niet in staat op vol vermogen te werken. Je baas heeft daar niet boos om te worden, het is geen onwil. Maak hem duidelijk dat je echt ziek bent en weer komt werken zodra je beter bent.

En daarnaast kun je het beste even naar de huisarts gaan denk ik; menstruatie overslaan is een duidelijk teken van je lichaam en hier zit iets niet goed.

Realiseer je je wel dat je 45 uur in de week werkt? Dat is best veel hoor. Je hebt veel minder tijd voor jezelf en daarnaast gaat het thuis ook niet goed, wat ook energie vreet...

Is het niet verstandig om het allereerst wat rustiger aan te doen? Minder werken bijvoorbeeld?

jaah maar we hebben dit weekend soort open huis, opening van het nieuwe gebouw, en zelfs mijn moeder zegt neem maar veel asperines want je kan het niet maken om daar niet bij te zijn,

en wat die menstruatie betreft, ben daar wel al voor bij de huisarts geweest, echo gehad maar ze konden niks vinden, ben inmiddels deze week wel ongesteld geweest, maar dat was maar 2 dagen :s

jaah ik weet dat het veel is, maar toen ik voorzichtjes aangaf bij mn moeder dat ik liever alleen die 25 uur bij de supermarkt hou ging ze hélemaal door het lint dat er geen plaats was in haar huis voor iemand die maar 25 uur werkt :S

:|

Heb je je moeder aleens gevraagd waarom ze zo'n houding heeft ten opzichte van werk?

jah mijn moeder vind dat ik dan teveel "niks" doe en te weinig geld verdien en me niet zo moet aanstellen ofzo? ik heb gewoon een hele moeilijke moeder, dus minder werken is gewoon geen optie want dan kan ik mn tas wel pakken :(

ik heb inmiddels een beetje op internet gezocht, en hoe meer ik lees hoe meer ik herken, nu weet ik wel dat je jezelf niet iets moet "aanpraten" maar ik loop hier nu al een lange tijd mee rond, bovendien herken ik de lichamelijke "problemen" ook, zo heb ik bv al een tijd last van "slechte ademhaling" ik krijg dan opeens pijn op mn borst en moet mezelf echt rustig houden dat ik niet in paniek raak en een tijdje rustig ademhalen voordat ik weer een diepe ademhaling kan doen zeg maar, ook val ik wel heel snel in slaap tegenwoordig maar word ik s`nachts steeds wakker enz.

ik zou echt niet weten wat ik moet doen, ik heb namelijk ook geen leuke huisarts, maar is het raadzaam om toch met de huisarts te gaan praten? en hoe reageert zo iemand dan? zouden jullie me daar wat over kunnen vertellen?

Ik zou wél naar de huisarts gaan en hem gewoon vertellen waar je mee zit. En dan niet alleen je lichamelijke klachten, maar ook de rest (voor zover je wilt uiteraard) zodat hij een beetje een beeld kan krijgen. Mij lijkt dat jouw lichamelijke klachten voortkomen uit je problemen thuis, het vele werken e.d. Ik zou met hem bespreken wat je het best kunt doen nu.

Mag ik vragen hoe oud je bent? Kun je niet op jezelf gaan wonen en je eigen leven indelen, in plaats van dat je moeder je gaat vertellen hoeveel jij moet werken? Ik ken de situatie verder niet dus ik weet niet of dit een optie is.

En ziek is inderdaad ziek. Iedereen is dat wel een keertje en als je echt goed de griep hebt, kún je gewoon niet werken. Dat hebben ze maar te accepteren.

Meis, mag ik allereerst vragen hoe oud je bent?
Ik vind het namelijk, behalve het feit dat het überhaupt niet leuk hebt, volkomen belachelijk van je moeder dat je van haar moest gaan werken en daardoor niet meer naar school kan. Als je onder de 18 bent, zou ik hier als ik jou was zeker iets aan proberen te doen, want je hebt gewoon het recht om naar school te gaan. School is de basis voor je verdere leven en die heb je nodig.
Maar voor de rest over of je overspannen bent.
Nou, ik heb toevallig sinds een paar weken ervaring met overspannen zijn, jammer genoeg. Het probleem met overspannen zijn (wat er bij jou wel een beetje op lijkt, maar je zou ook gewoon diep ongelukkig en daardoor wat depri kunnen zijn; heb je ook voor de rest lichamelijke klachten? duizelig, trillende handen, ga zo maar door? wat het precies is kan een arts bepalen, dus ik raad je aan toch hulp te zoeken.) is dat je niet voor niets overspannen bent: je kan ook niet zomaar zelf met alles stoppen. Daarom moet je hulp zoeken, niet alleen om hen te laten constateren wat je hebt, maar vooral om je hier daadwerkelijk bij te helpen. Er moet gewoon iemand zijn die zegt: meis, sorry, maar je mag dit van mij gewoon nu niet doen. Jij blijft morgen (en ik weet niet hoe lang daarna) gewoon thuis.
Je mag me altijd pm'en als je wil.
Sterkte!!!
Dikke kus

jaah ik ben 17, en na de zomervakantie ga ik ook weer naar school, maar als ik er aan denk dat ik tót dan nog elke dag werk enz. dan ga ik er gewoon nóg meer tegen opzien, naar mijn idee heeft het ook wat te maken met het gevoel "moeten".

en uit huis wil ik niet, ik denk niet dat ik het dan financieel red.

en van mn moeder moest ik gaan werken omdat ik er op school niks van bakte, spijbelde, enz. dus dat vind ik nog niet eens zó belachelijk, maar het is gewoon te veel, normaal heb ik echt niet snel zulke gedachten, maar nu zou ik in bed willen kruipen en er nooit meer uit willen komen bij wijze van

bedankt voor jullie reacties, ik denk dat ik het nog even aan kijk en anders een afspraak maak bij de huisarts

Als je 17 bent heb je nog gedeeltelijke leerplicht. Wat je moeder je laat doen is niet normaal en waarschijnlijk beseft ze niet wat ze je aan doet. Op je 17e overspannen zijn lijkt me zeker niet gezond, kijk uit dat het niet resulteerd in een burn-out op je 17e want dan ben je nog verder van huis. Zo snel mogelijk naar je huisarts die zal wel contact op nemen met bureau jeugdzorg waarna zij in zullen grijpen want dit kan natuurlijk niet.

Als je 18 jaar bent geworden, ben je niet meer leerplichtig. Ik heb je verhaal niet helemaal gelezen, maar wat ik zeggen wou:

Als je ziek bent, ben je ziek. Kláár. Je moet niet met een ziek hoofd gaan werken, je moet uitzieken.

Mijn vriend heeft mij dat ook duidelijk gemaakt, en nu begrijp ik wat hij bedoelt.

Uitzieken is veel belangrijker dan die stomme baas van je tevreden te stellen. ;)