Mijn bestaan
 

Als de vol-ledigheid van m’n bestaan
dreigt te vallen moet ik dan mee
ter aarde gaan in regen?
Of mag ik blijven dansen op de me(ri)diaan
in dromen van ons twee
waar Morpheus me wiegt, zacht gelegen.

(En in armen van slaap zouden
we de kersenboom beluchten
met piepluikend groen,
samen zomeren in ’t verkeerde seizoen,
steeds meer ver(der)vluchten,
en ons oneindig verveelvouden.)

Wanneer op ’t eind van m’n bestaan
ik uiteindelijk val in regen
en toch mee ter aarde zal gaan
hou me dan in je armen, zacht gelegen.

Ik vind je eerste zin echt sterk, knap gevonden. Je spel met woorden is sowieso tof. Het einde vind ik echter wel een beetje tegenvallen. Het lijkt alsof je dat wat hebt afgeraffeld.

Is het niet verveelvoudigen? Misschien dat verveelvouden een bepaalde functie heeft, maar verveelvoudigen vind ik eigenlijk ook beter in het metrum passen.

Ik las 'zomeren' en vond dat een beetje flauw, een beetje a la 'kijk mij eens poëtisch zijn' maar toen las ik 'in het verkeerde seizoen' en die gedachte viel meteen weg. (y)

Bedankt voor je reactie. Over het einde heb je gelijk, ik was al lang bezig met de andere twee strofes en wist niet echt hoe ik moest eindigen.
Het is verveelvoudigen maar door het rijmschema:

A
B
C
C
B
A

vond ik verveelvouden beter. Je hebt wel gelijk over het metrum natuurlijk...

Ik vind het zo mooi he, dat jij je aan je rijmschema houdt. Nee serieus, want ik dicht en schrijf altijd zonder enige vastigheid of vorm, en dat gaat je uiteraard ook tegenwerken op den duur. (Het is in principe gewoon een kwestie van discipline en daar ontbreekt het mij wel vaker aan :D )

Ik vind je gedicht gewoon góed eigenlijk. Die eerste twee strofes dan. Het stoort mij ook wel dat het einde zo afgeragd is. En die herhaling van 'zacht gelegen' vind ik zonde.

Ik leg aan het einde trouwens ook een link tussen 'waar Morpheus me wiegt, zacht gelegen' en 'hou me dan in je armen, zacht gelegen.' Tussen Morpheus en de jij-persoon bedoel ik dus. Klopt dit?

mooi.

De eerste twee strofes zijn inderdaad erg mooi. Toch vind ik zacht gelegen minder: het valt uit de toon en lijkt er voornamelijk neergezet vanwege het rijmschema waaraan je je wilde houden. Verder vind ik de tussen-haakjes wel leuk, maar behoud ik daarover toch een dubbel gevoel, omdat het aan de andere kant ook minder fijn leest. Ik weet niet wat ik belangrijker vind eigenlijk. Hm.
Jammer dat de derde strofe zoveel herhaling bevat.

De derde strofe moet idd anders zijn. Maar ben dit gedicht een beetje beu. Die zacht gelegen is er inderdaad voor het rijmschema :bloos: Vind maar eens een woord dat rijmt op regen :s
Toch bedankt voor je reactie Reem.

Zal het einde misschien eens veranderen, ooit...

Wat een up. Ik weet het. Maar ik ging ooit het einde veranderen. Ooit is nu dus. Reacties zijn welkom...


Mijn bestaan

Als de vol-ledigheid van m’n bestaan
dreigt te vallen moet ik dan mee
ter aarde gaan in regen?
Of mag ik blijven dansen op de me(ri)diaan
in dromen van ons twee
waar Morpheus me wiegt, zacht gelegen.

(En in armen van slaap zouden
we de kersenboom beluchten
met piepluikend groen,
samen zomeren in ’t verkeerde seizoen,
steeds meer ver(der)vluchten,
en ons oneindig verveelvouden.)

Wanneer op het eind van mijn bestaan
ik uiteindelijk val in regen,
toch log geploegd ter aarde zal vergaan,
pass-eer me dan.

Hmmm...

Ik hou eigenlijk niet zo van het woord 'log'. Het is zo... zo log...

:D

Maar ploegen is toch iets log, moeizaam. Is niet zoiets dat je in 1 2 3 doet...Je hebt wel gelijk, het is niet zo'n mooi woord. Vind je het einde beter dan het vorige?