vrienden kwijtraken
 

Allereerst alvast excuses voor eventuele spelfouten. Ik doe mijn best.

Ik zit met de volgende situatie:

Ik heb ongeveer 2,5 jaar geleden iemand ontmoet, waarmee ik ontzettend goede vrienden ben geworden. Hij zei dat ik zijn beste vriendin was, wat voor mij ontzettend bijzonder was, want ik had nooit echt vrienden gehad. Ik heb dus ook een heel bijzondere tijd gehad en hij betekent ook erg veel voor mij.

Na ongeveer een jaar zijn we gaan samenwonen, omdat we dan goedkoper uit waren en beiden niet alleen zouden wonen. Sinds we samenwonen is het eigenlijk steeds meer achteruit gegaan, althans, van zijn kant. Hij betekent nog steeds heel veel voor mij, maar voor hem is het steeds minder geworden.

Ik kan me dat inderdaad voorstellen. Ik ben niet altijd de makkelijkste persoon en er zijn op dit moment een aantal dingen in mijn leven die zorgen dat ik het moeilijk heb.

Hij is daarbij ook niet de gemakkelijkste en ik heb me telkens steeds meer in m'n schulp teruggetrokken, omdat ik voortdurend echt kwetsende opmerkingen over me heen kreeg. Hier heb ik het ook regelmatig met hem over gehad, in zeer goede gesprekken, alleen de uitkomst was eigenlijk altijd dat ik het fout doe en dat hij niet stopt met kwetsende opmerkingen.
Ik vind dit zelf zeer lastig, omdat voor mij in een vriendschap het erg belangrijk is, dat als die persoon iets doet wat je niet fijn vindt, je het wel zegt, maar niet op een lullige/kwetsende manier.

Een paar weken geleden hebben we besloten om weer apart te gaan wonen. Dit om te zorgen dat we nog wel gewoon goede vrienden kunnen blijven en het niet verpest wordt. Ik sta zelf ook achter deze beslissing.
Alleen sinds deze beslissing lijkt het wel alsof hij helemaal is omgeslagen. Hij gedraagt zich ontzettend koel tov mij en hoewel ik ontzettend m'n best doe om de punten van kritiek die hij op mij had te verbeteren, blijft hij alleen de slechte dingen zien.

Vandaag heb ik hem hiermee geconfronteerd en heb ik gezegd dat het net lijkt alsof er geen vriendschap meer is en toen zei hij dat dat voor hem inderdaad ook zo was. Maar het is zo dubbel, want een paar dagen geleden zei hij nog dat hij van me hield.

Ik weet nu niet zo goed meer wat ik moet doen. Ik voel me eenzaam en in de steek gelaten en tegelijkertijd ontzettend kwaad.
Mijn vraag is, hebben jullie nog tips voor mij en hoe zouden jullie met zo'n situatie omgaan?

Dit is indd geen makkelijke situatie...
Kwetsende opmerkingen moet je echt niet nemen hoor!! Dus je moet je niet constant proberen aan te passen aan wat hij wilt, hij is toch ook niet perfect...
Er zijn natuurlijk altijd wel probleempjes maar dan zeg je dat zonder de persoon te kwetsen.
Ik vrees dat je zal moeten proberen iets meer van hem los te komen, hem je niet meer laten te kwetsen.
Misschien dat de vriendschap gewoon even tijd nodig heeft om te kunnen herstellen, door elkaar wat tijd en ruimte te geven.

Jullie wonen dus nu nog samen? De beslissing ligt er, maar heb je al stappen ondernomen om weer op jezelf te gaan? Misschien als je daar weg bent, dat het weer wordt zoals daarvoor.

Maar misschien is dat ook wel een illusie: vriendschap moet je immers energie geven en niet kosten...

Ik zou hem een beetje ontlopen, anders ga je je alleen maar kutter voelen door zijn gedrag.

Blijkbaar kan hij de goede dingen in jou niet zien en blijft hij mekkeren over (kleine) minder goede dingen. Geen fijn persoon om mee samen te leven en het lijkt me zeerzeker ook geen goede vriend, in of buiten een relatie.

Is er dan niet iets gebeurd wat de situatie veranderd heeft? Heeft hij misschien een vriendin gekregen die het niet zo leuk vindt dat hij met een ander meisje samenwoont of heb jij een vriend gekregen waardoor hij zich misschien benadeeld voelt?

Het lijkt me wel een moeilijke situatie, ik weet niet waar je woont, maar over het algemeen vind je niet zo snel een andere woning. Dus waarschijnlijk zitten jullie nog wel even bij elkaar in een huis. Ik denk dat je dan, om het voor jezelf nog een beetje gezellig te maken, jezelf niet moet gaan ergeren aan het gedrag van de ander en natuurlijk al helemaal geen kwetsende opmerkingen maken. Of misschien kun je ook eens een paar keer niet daar zijn (bij je ouders, of bij andere vrienden?) om elkaar zo even wat rust te gunnen.